Fálkinn - 17.10.1947, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
Fréttatilkynningar frá lndlandi skýra daglega frá róstum milli Hindúa og Múhameðstrúar-
manna, og fyrir skömnm síðan bárust þaðan fréttir af hryllilegum múgmörðum. Svo virð-
ist sem stjórnarvöldin í Indlandi og liinu nýja Pakistan standi ráðþrota gegn þessu ógnar-
ástandi. Myndin hér að ofan er frá borginni Karachi í Pakistan (rétt við ósa lndiis-fljóis).
Múhameðskir flóttamenn haja búið þar um sig í tjöldum. Þeir hafa flúið heimili sín á hutd-
suæði Ilindúa og standa nú uppi allslausir.
PRJÓN.
Frh. af bls. II.
máliS og' einnig brugningarnar ub
aftan á bakinu.
Buxurnar.
I'ramstykkið: .Byrja frainstykkifi
að ofanverðu. Fitja upp 110 I. af
bláa garninu á prjóna nr. 214 og
bregð 3 cm. fit. Fær á prjóna nr. 3
og prjóna slétt. Eftir tvo fyrstu
prjónana + er prjónuð livit rond
(2 prj. slétt). Þá er prjónað ;f
bláa garninu (i prj. slétt prjón, á
3. og 5. prj. er 1 1. aukið út í an.i-
arri og næst síðustu lykkju. Prjóna
4 prj. slétl ineð hvíta garninu,
prjóna aftur (i prjóna slétt með bláa
garninu og auk út eins og í 1.
bekknuin + Hald áfram eins og
sagt er til milli + og + og auk út
|iar til 132 1. eru á.
Spjaldið: Spjaldið myndast af úr-
tökum og brugningu, sem byrjar á
7. biáa bekknum 3. prjóni liannig:
Prjóna (i5 1. slétt, prjóna 2 i. öfugt
saman, prjóna 65 1. slétt. Á ran'j-
hverfunni prjónast lykkjurnar eins
og þær koma fyrir, brugnar þær
sem sléttar eru að utan og' sléttar
]iær sem brugnar eru. Næsti rétt-
hverfuprjónn: Prjóna 62 1. slétt, tak
2 1. öfugt sainan, prjóna 1 1. slétt,
1 1. brugna, 1 1. slétt, tak 2 1. öfugt
saman, prjóna 62 1. slétt. Hald þann-
ig áfram á öllum bláu bekkjunum,
aðeins fyrsti prjónn eftir livitu rarnl-
irnar og hvitu randirnar sjálfar eru
ekki brugnar. Á hverjum sléttum
prjón með eru 3 I. fleira tekið úr
þannig að 2 1. eru prjónaðar öfugt
saman og 1 1. slétt áður en brugn-
ingin byrjar, og 1 1. slétt og 2 1.
öfugt saman eftir brugningtina.
Þegar 17 1. eru í brugningu og 52
I. hvoru megin með er haldið áfram
án þess að taka úr. Þegar fram-
stykkið er 23 cm. eru 4 I. felldar
af í byrjun 10 næstu prjóna. í
byrjun næstu tveggja prjónanna eru
3 1. felldar af, og þar næst 2 1. jiar
til 29 1. eru eftir. Prjóna 5 cm. með
bláa garninu eingöngu. Fell af.
Afturstykkiff: Það er prjónað eins
aðeins fengin meiri lengd í miðj-
unni með því að prjóna strax eflir
brugninguna þannig: Prjóna slétt
þar t:l 10 1. eru eftir, snú við, bregð
að síðustu 10 1., snú við, prjóna
slétt að síðUstu 20 I. Hald þannig
áfram að prjóna 10 I. minna á
hverjum prjón. Þegar allar lykkj-
urnar eru prjónaðar á þennan hátt
er prjóninum lokið og haldið áfram
með mynstrið.
Legg fram- og afturstykki sam-
an milli blautra dagblaða og lát jiau
jafna s:g. Sauma saman á hliðun-
um og skrifi'ð. Brjót brugninguna
og sauma áður að innan nema smá-
hút að aftan þar sem teygjan cr
dregin í gegn. Á hverri skálm eru
100 1. settar upp á sokkaprjónana
og prjónað hrugðið 2 cm. fit og
fellt laust af.
ÍSLENDTNGAHÚS.
Framhald af bls. 3.
forstjóri og Benedikt Gröndal for-
stjóri, og Jakob Benediktsson cand.
mag., sem er ritari nefndarinnar.
Knýjandi nauðsynjamál.
Lengstum hefir það verið svo,
að íslendingar sem farið liafa til
annarra landa til að menntast liafa
ekki liaft úr miklu að spila. Þeir
hafa orðið að leigja sér léleg her-
bergi, búið við þröngan kost og
fátt verið til að varpa geisla á dag-
legt lif þeirra. „í öngum niínuni
erlendis“, geta margir þeirra sagt,
eins og Jónas Hallgrimsson kva'ð
fyrir meira en hundrað árum. Ilér
á landi eru þúsundir manna, sem
þekkja þetta af eigin reynd, og enn
fleiri, sem vita liað af afspurn.
íslendingahúsið á að verða sól-
skinsbletturinn í lífi Islendinga I
Danmörku, um leið og það á að
verða sýnishorn íslenskrar menn-
ingar út á vi'ð — íslensk vé. Það á
að vera sá staður, sem íslending'-
ar vita sig eiga athvarf að jafnan
þegar þeir finna til einstæðings-
skapar síns. Þarna á eigi aðeins
að vera dvalarstaður efnalítils
námsfólks og aldraðra íslendinga —
stærð hans fer vitanlega eftir því
hve mikið safnast — heldur á ís-
lendingahúsið að vera annað lieim-
ili allra þeirra Islendinga, sem sjá
vilja landa sína, fá bækur að láni,
lesa ný blöð, hitta kunningja —
komast í íslenskt umhverfi.
Þarriá verður fundarsalur, svo
stór að liann rúmi allar vcnjulegar
samkomur íslendingafélagsins og
Stúdentafélagsins og annarra íslensk-
ra félaga, sem á hverjum tíma starl'a
í Khöfn. Þar verða og lestrarstof-
ur og bókasafn og væntanlega upp-
lýsingamiðstöð, sem hefir daglegan
viðtalstíma. í þessar stofur safnast
vonandi með tíð og tíma margt góðra
íslenskra listaverka, því að flestir ís-
lenskir listamenn liafa einhvern-
tíma stundað nám í Khöfn og eru
fúsir til að minnast gamalla tíma,
með því að lilúa að íslendingahús-
inu. Á þann hátt gæti þessi Is-
lendingastöð m. a. sýnl útlendum
komumönnum listmenning íslend-
inga. fslendingar eiga enga upplýs-
ingastöð fyrir útlendinga í allri
Evrópu, og sú stöð væri hvergi
betur komin en einmitt í íslendingu-
húsinu, ef jiað liggur sæmilega mið-
svæðis í borginni.
En nú vantar peningana.
Sumir telja það ef til vill fjar-
stæðu, að fara að hugsa um sam-
skot í íslendingahús þegar jafn erf-
iðlega árar og' nú gerir. En það
væri skammsýni að fara að mót-
mæla þessu fyrirtælci á þeim grund-
velli t. d„ að ekki sé hægt að yfir-
færa peninga í dag.
Hér á landi eru þúsundir manna,
sem vita af reynslu, að íslendinga-
húsið er nauðsynlegt til eflingar
andlegu lífi og félagslegu samstarfi
íslendinga i Khöfn. Þessir menn
eru til svo að segja í liverri sveit
og hverju kauptúni á íslandi. Og
þeirra er það fyrst og fremst að
starfa að fjársöfnuninni hver í sínu
nágrenni.
Þetta mál er eða á að vera ís-
lenskt metnaðarmál. íslendingahús-
ið er sjálfstæðisvottur út á við,
tákn þess að íslendingar séu sjálf-
stæð þjóð hvar sem þeir eru stadd-
ir. Hverf íslendingahús, sem reist
er erlendis verður einskonar „Litla
ísland" í viðkomandi landi, sem
sameinar íslendingana á staðnum til
félagslegra átaka og starfs, sjálfum
þeim og fósturjörðinni lil gagns
og sóma.
Væntanlega kýs sjö-mannanefnd-
in í Ileykjavík sér undirnefndir i
öllum kaupstöðum landsins og trún-
aðarníenn í öllum sveitum og kaup-
túnuni. Því að Isendingahúsið varð-
ar alla þjóðina, og ef samtökin
verða almenn þá verða þau líka svo
mikil, að húsið getur orðið veg-
legt, og þjóðinni lil því meiri sóiria.
Ekki er að svo stöddu hægt að
giska á hve mikið sómasamlegt ís-
lendingahús í Kliöfn muni kosta á
næstu árum. En eigi má setja mark-
ið lægra en að svo sem tvær mill-
jónir króna fáist með fjársöfnun-
inni. Húsið þarf helst að vera skuld-
laust þegai' það er komið upp, —
annars verður dvalargestunum lítil
stoð að jiví.
Tvær milljónir þykja eflaust stór
uppliæð. En minnumst ]iess, að á
undanförnum árum hafa íslending-
ar gefið 24 milljónir króna til er-
lendrar hjálparstarfsemi! Hér er
um að ræða hjálparstarfsemi við
sína eigin ])jóð, við efnalítið náms-
fólk og gamalmenni, og þjóðræknis
starfsemi fyrir Island erlendis.
Allir góðir íslendingar munu hjá'lp
ast að þvi að veita þessu máli lið-
sini, fljótt og vel, svo að íslendinga-
húsið fyrsta geti risið af grunni
sem fyrst.
Sjö milljón rakblöðum
var smyglað frá Svíþjóð til Noregs
á árunum 1943 til 1945. Sænska lög-
reglan hefir verið að rannsaka þetta
mál siðan í október í haust og haft
uppi á tiu Svíum, sem fá nú sinn
dóm fyrir þetta, og í Noregi komast
að minnsta kosti jafnmargir í bölv-
un fyrir það. Sá scm byrjaði þessa
„trafik" var norskur flóttamaður I
Svíþjóð; lionum tókst að smygla
300.000 hlöðum sjóleiðis, vorið 1943.
Það er ékki smyglunin sjálf, sem
er alvarjegust í málinu, heldur liitt,
að þetta var rekið sem okurfýrir-
tæki. Tuttugu aura vakhlöð voru
seld á „svartabörsen" í Noregi fyrir
15—20 krónur. — síðan friður komst
á hafa það einkum verið ódýr úr,
sem smyglað hefir verið — bæði til
Norcgs og Danmerkur. Tíu króna
úr liafa svo verið seld í þessum
löndum fyrir 150 krónur, því að
annarhver maður er úrlaus. en
þessi smygluðu úr reynast ekki vel.