Fálkinn - 05.02.1948, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
augun, sem hún liafði jafnvel þegar
hún var samkvæmisklædd. Annars var
hún afar smekklega klædd og vakti
það furðu, þvi að það hlaut að vera
Barker, sem valdi handa henni kjól-
ana.
Kvöldið sem verðlaunaúthlutunin
fór fram var liún í skrautlegum dökk-
brúnum kjól, einföldum í sniði og
með stórri slaufu úr sama efni og
kjóllinn en nokkru dekltri, aftan á
mjöðminni. Þegar formaðurinn þakk-
aði henni og afhenti lienni súkkulaði-
öskju Ijómaði andlit liennar af gleði,
og hverjum einasta farþega liitnaði
um hjartaræturnar.
Svo lék liljómsveitin fyrir dansi.
Þetta kvöld har lady Barberton djásn
soldánsins, líklega til þess að láta taka
eftir sér. Það var ekki nema eðlilegt
að liún liefði djásnið með sér til Eng-
lands, því að þar eru víst engir skart-
grijsir til, sem jafnast á við það. Og
að allir munu liafa búist við því að
hún sýndi sig með það um borð. Fé-
hirðirinn Iiafði vitanlega geymt djásn-
ið fyrir liana alla leiðina, og skömmu
áður en dansleikurinn hófst hafði
liann fært henni öskjuna sjálfur.
Það er víst ekki gott uppeldi að
segja „nei-nei-nei“ þegar maður sér
konu með dýrmætan skartgrip. En
sannast að segja gátu fáir stillt sig um
það þegar Iady Barberton sigldi upp
á þilfarið, og var mikið rætt hæði um
frúna og djásnið um kvöldið. Sú eina
sem snerti það var Winnie. Lady Bar-
berton fór til hennar og lét liana
þukla á því.
Winnie sagði ekkert þangað' til lnin
snerti stóra smaragðinn í miðjunni,
þá tók hún andann á lofti:
— Drottinn rninn! Þetta hlýtur að
kosta mörg liundruð pund!
— Vitanlega svaraði lady Barber-
ton.
En margir hugsuðu sem svo með
sér, að það liafi verið til að láta taka
eftir sér en ekki til að gleðja Winnie,
sem lady Barberton liafði farið til
hennar.
Hálftíma síðar, þegar lady Barber-
ton var að dansa við 0’ Connor verk-
fræðing og Winnie dansaði rétt hjá
lienni við frænda sinn, slokknaði Ijós-
ið allt í einu. Það var koldimmt á þil-
farinu, aðeins ofurlítil skíma frá reyk-
salnum. Það lieyrðist lilátur og skvald-
ur, hér og hvar heyrðist smella í
kossi, og svo hrópuðu allir í kór:
— Kveikið þið! Kveikið þið! Og svo
kom Ijósið aftur.
Ósjálfrátt beindust allra augu að
hálsi frú Barberton. Djásnið var horf-
ið luin rak upp óp, eða réttara sagt
öskur og hneig svo niður meðvitund-
arlaus í faðmi verkfræðingsins.
Þegar hún loksins liafði fengið með-
vitundina með hjálp skipslæknisins lét
hún eins og vitlaus manneskja og hót-
aði þjófnum dauða og eyðileggingu.
Kapteinninn tók málið þegar i sínar
liendur.
— Allir farþegarnir verða kyrrir
hér á þilfarinu. Mér þykir leitt að
segja jiað, en einhver þeirra. sem
hér eru viðstaddir hljóta að hafa
stolið djásninu. Rannsólcn verður að
fara fram. Karlmennirnir fari til
vinstri og dömurnar til hægri á þil-
farinu.
Barker hafði farið með blindu
frænkuna sína inn i reykskálann, og
liún spurði hann hvað hefði komið
fyrir. Hann lét hana sitja þar kyrra
en fór sjálfur í hóp karlmannanna til
rannsóknar. í sama bili kom Brown
og staðnæmdist hjá Barlcer húsbónda
sinum.
Kapteinninn rannsakaði sjálfur alla
karlmennina, en elstu jómfrúrnar voru
látnar athuga kvenfólkið. Rannsókn-
in var svo nákvæm sem hægt var
að gera hana án þess að afklæða fólk-
ið, en það kom varla til mála að þjóf-
urinn hefði fengið tækifæri til að fela
gripinn vel. Því miður varð leitin á-
rangurslaus, djásnið fannst ekki. —
Kapteinninn var í öngum sínum útaf
þessu. Og lady Barberton hlífði hon-
uin ekki. Hún níddi liann fyrir getu-
leysi og talaði upphátt um skaðabóta-
kröfuna, sem hún liafði hugsað sér að
gera til eimskipafélagsins.
— Því miður, yðar náð, sagði kap-
teinninn. — Djásnið hefir ekki fund-
ist á neinum farþeganna. Mér þykir
þetta mjög leitt, en ef til vill hafið
þér blátt áfram misst það. Eg skal
láta leita vandlega um allt skipið.
— Blinda stúlkan þarna inni liefir
ekki verið skoðuð enn. Ætli það sé
ekki luin, sem hefir stolið þvi, hreytti
lady Barberlon út sér. Það urðu marg-
ir til þess að mótmæla þessari ósvífni
liefðarfrúarinnar og taktleysi. Þetta
þótti keyra úr hófi. Að bera þjófnað
upp á þessa ungu, saklausu stúlku.
Nokkrir karlmennirnir fóru til lady
Barberton og bentu henni á hve lúa-
lega henni liefði farist. En i sama bili
kom Barker fram á þilfarið.
— Ef yðar náð óskar þess þá skal
ég gjarnan sækja liana frænku mina,
en ég lofa yður því fyrir fram að á-
rangurinn verður enginn.
—- Það getur vel verið, en ég krefst
þess að allir viðstaddir séu rannsak-
aðir. Farið og sækið hanal
Missir djásnisins hafði valdið þvi að
lady Barberton missti alveg stjórn á
sjálfri sér, svo að hún sýndi hvað i
henni bjó.
Barker lineigði sig og fór inn í
reyksalinn að sækja frænku sína. —
Hann laut niður að henni og sagði
nokkur orð við hana, og hún kinkaði
kolli og stóð upp. Barker tók utan um
hana og leiddi hana inn á þilfarið. Og
enginn tók eftir að í sama bili dró
hann djásnið upp úr slaufunni, sem
var á kjólnum stúlkunnar, og lét það
renna ofan í vasa sinn. Það var því
enginn furða, þó að leitin á Winnie
hæri engan árangur.
/
Eg hlustaði með athygli á sögu
Louvaine, en tók þá eftir að þrir nýir
gestir komu inn í veitingasalinn. —
Eftir stntt samtal fóru tveir þeirra lit
aftur, maður og kona, en sá þriðji,
hár maður með ógeðfelt skarpt and-
lit kom liægt áleiðis að borðinu okk-
ar.
— Hm, sagði ég við Louvaine. —
En heyrðu — ef þú sást að Barker
tók djásnið úr slaufunni á kjól blindu
stúlkunnar — hversvegna sagðir þú
ekki til þess? Þú sagðir að djásnið sé
ófundið ennþá.
Hún tók heitri mjúkri hendinni um
liönd mína og brosti kaldhæðnisbrosi.
— Þú ert einstaklega skennntileg-
ur, Pat, en skelfing barnalegur —
manni liggur við að segja bjánalegur
Skarpleiti maðurinn var nú kominn
að borðinu okkar.
Louvaine stóð upp og brosti til hans.
— Má ég kynna þér manninn rninn.
Dr. Dan Barker. Þetta er Pat, Dan,
einn af kunningjum minum frá Bomb-
ay.
Eg sá að maðurinn hneigði sig, en
mér var um megn að lieilsa á móti.
Eg finn ennþá handtak Louvaine, en
annars var ég svo annars liugar þegar
minar nýju hugsanir þyrmdu yfir mig.
VITIÐ ÞE2B . ... ?
Hversvegna nylonsokkar endast
svo vel?
Vegna þess að þræðirnir í
þeim eru svo sterkir og þola
svo mikla sveigju, ún þess að
brotna. Styrkleikinn er mæld-
ur með kílómetrafjöldanum,
sem þráðurinn getur borið sig
uppi án þess að slitna. Nylon-
þráðurinn þolir 48—¥J kílá-
metra haf, og er það ekki miklu
meira en ekta silkiþráður. En
sveigjuþolið er afar mikið. Það
er miðað við það hve oft má
beygja þráðinn og rétta úr lion-
um aftur. Nylonþráðurinn þolir
þessa beygju ‘ZbkAkb sinnum
eða þrefallt oftar en ekta silki.
En gervisilki brotnar eftir 7500
beygingar. — Á myndini sjást
gervisokkarnir vera að koma
úr priónavélinni.
HANN RATAÐI EKKI. .
Hlauparinn H. Pugh, úr sama
íþróttafélaginu og hinn heimsfrægi
Sidney Wooderson tók nýlega þátt
í 8 enskra mílna víðavangshleupi.
Hann tók forustuna þegar í stnð
og hélt henni þangað til 2 milur
voru eftir að marki. En þá hvar?
hann. Eftir að allir hinir þátttak-
endurnir voru komnir í mark fór
lögreglan að grennslast eftir livað
orðið hefði af Pugh, en hann fannst
hvergi. — Loksins kom hann í
lcitirnar sjálfkrafa og var skramhi
dregið af þonum þear hann lcorn
í mark. Hann liafði nefnilega villst
og hlaupið 16 míuur i staðinn fyrir
átta.
— Iíunningjar okliar bíða, heyrði
ég Louvaine segja, eins og hún væri
einhversstaðar í fjarska. — Vertu nú
sæll, Pat, og þökk fyrir í kvöld.
Þegar ég vaknaði til veruleikans aft-
ur sá ég að Louvaine var farin. Það
var aðeins veikur ilmur frá lienni í
loftinu, sein minnti mig á að hún
hefði verið þarna.
Eg sá hana aldrei framar.
að Ameríkumenn hafa gert eld
flaug’, sem fræðilega reiknað
gæti farið kringum jörðina á
8 tímum?
Þessi eldflaug er endurbætt
útgáfa af þýsku V—2-sprengj-
unni og hraði hennar er ð.950
km. á klukustund. Getur hún
flutt 45 til 900 kg. hleðslu. Með
fyrrnefndu hleðsluni kemst hún
í 380 km. hæð, eða efst í hina
svonefndu iono-sfære. Hér sést
mynd af tilraununum með
þessa nýju eldflaug, en þær
fóru fram í New Mexico.
að um 1/10 af yfirborði jarðar-
innar er undir ís?
Þykkustu íslögin eru aðallega
á suðurheimskautslandinu og í
Grænlandi. Ef allur sá ís bráðn-
aði og vatnið rynni út í sjó,
mundi sjávarborðið hækka um
80 metra, og stór landsvæði fara
í kaf, t. d. mikill hluti af Suður-
landsundirlendinu. Af Dan-
mörku mundi eklci verða ann-
að ofansjávar en smáhólmar, á
stærð við Sámsey, Anholt og
Hlésey. Myndin sýnir grænlenska
kajakamenn skammt frá stór-
um jaka, sem nýlega hefir
steypst fram úr skriðjökli.