Fálkinn - 20.08.1948, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
Og svona verður það alllaf, svo
lengi sem ríkisstjórnir eru til.
En Sauvage tók fram í:
Það var eklci lýðveldið, sem
byrjaði stríðið .....
Morisot lólc fram í: En
konungarnir eru i slríði úti, við
iýðveldið lieima.
Og svo rökræddu þeir rólega
um þetla. Þeir réðu fram úr
viðfangsefnum stjórnmálanna
með lieilbrigðri skynsemi
tveggja ráðsettra manna, og
þeim kom saman um að menn-
irnir mundu aldrei verða frjáls-
ir.
Og á Valerieliæðinni var ekk-
ert lát á drununum, hús lirundu
og mannslíf töpuðust, og loku
var skotið fyrir svo margar gleði
og gæfuvonir og eilífri þjáningu
sáð í hjörtu eiginkvenna, dætra
og mæðra. sem állu Iieima langt
í burtu, í öðrum sveitum.
—Svona er lifið, sagði Sau-
vage.
— Segðu lieldur: Svona er
dauðinn, svaraði Morisot blæj-
andi.
Allt í einu Iirukku þeir við,
felmtraðir. Þeir urðu þess varir
að einhver var bak við þá, og
þegar þeir litu við sáu þeir
fjóra menn, skeggjaða og vopn-
aða menn, klædda sem þjóna í
einkennisbúningi og mcð flatar
Iiúfur á liöfðinu. Þeir miðuðu
byssunum á veiðimennina tvo.
Þeim brá svo mikið að þeir
misstu færin og þau bárust með
straumnum niður eftir ánni.
Eftir nokkrar sekúndur liöfðu
þeir verið gripnir höndum,
fleygt niður í bát og' nú voru
þeir fluttir út i hólmann. Og
]jak við húsið, sem þeir héldu
að væri mannlaust, sáu þeir nú
tultugu vopnaða menn.
Gráhærður risi, sem sat klof-
vega á stól og reykti úr pípu
með postulínshaus, spurði þá á
ágætri frönsku: — Jæja, herrar
mínir, voruð þið fiskisælir?
Þá setti einn hirðmaðurinn
fiskakörfuna beint fyrir framan
fæturna á liðsforingjanum.
Hann liafði ekki glevmt að bafa
Iiana með sér. Prússinn brosli:
—■ Jæja, ykkur hefir gengið
bærilega, sé ég. En nú er annað
uppi á teningnum. Hlustið þið
á mig og takið þið öllu rólega.
■— Fyrir mér eruð þið njósn-
arar sem hafið verið gerðir út
lil að snuðra um mig. Þessvegna
tek ég ykkur og læt skjóla ykk-
ur. Þið létuð sem þið væruð að
veiða, til þess að leyna hinum
rétta tilgangi vkkar. Þið liafið
gengið mér í greipar og það er
verst fyrir ykkur sjálfa; svona
er stríðið.
En þið hafið farið fram lijá
útvörðunum og þessvegna hljót-
ið þið að hafa fengið útgangs-
orð, ti! þess að komast heim
aflur. Ef þið gefið mér þetta
útgangsorð skal ég lofa ykkur
að sleppa.
Vinirnir tveir svöruðu ekki.
Þeir stóðu þarna fölir, hlið við
hlið, og liendur þeirra skulfu.
Foringinn hélt áfram: — Eng-
inn fær að vila neitt um þetta
og þið slejjpið lieim heilir á
húfi. Launungarmálið hverfur
mcð okkur. Ef þið neitið því
bíður ykkar ekkert nema dauð-
inn, undir eins! Kjósið nú um!
Þeir stóðu þarna hreyfingar-
lausir og opnuðu ekki munninn.
Prússinn var jafn rólegur og
áður, benti með hendinni út á
ána og sagði: - Hugsið til þess
að eftir fimm minútur liggið
þið þarna niðri á botni. Eftir
finim mínútur. Þið eigið víst
f jölskyldur ?
Enn hevrðiist drunurnar frá
Valeriehæðinni.
Veiðimennirnir tveir stóðu og
þögðu. Þjóðverjinn gaf einhverj
ar fyrirskipanir á sinu máli.
Svo færði hann til stólinn til
þess að vera ekki of nærri föng-
unum, og tólf menn röðuðu sér
andspænis þeim i tuttugu skrefa
fjarlægð, með hvssurnar við
hlið.
Foringinn sagði: •— Eg gel'
vkkur eina mínútu — ekki
tveimur sekúndum meira.
Svo stóð hann upp, fór til
Frakkanna, þreif í liandlegginn
á Morisot, dró hann til liliðar
og sagði lágt: ■— Fljótt, útgangs-
orðið! Félagi yðar skal ekki fá
að vita neitt, ég skal láta eins
og ég hlífi ykkur.
Morisot svaraði ekki.
Þá tók Prússinn Sauvage á
eintal og beindi sömu spurn-
ingunni til lnms.
Sauvage svaraði ekki.
Og nú stóðu þeir lilið við hlið
aftur.
Foringinn gaf skipun. Her-
mennirnir lvftu byssunum.
Þá varð Morisot litið á fulla
fiska-körfuna, stem stóð í gras-
inu rélt hjá þeim. Sólargeisli
glitraði á hreistrinu á fiskun-
um og þeir voru enn að sprikla.
Og nú viknaði hann. Hann barð
ist á móti, en augun fylltust af
tárum.
Hann stamaði: -— Vertu sæll,
Sauvage!
Sauvage svaraði: ■— Vertu
sæll, Morisot!
Þeir tókust í hendur en óvið-
ráðanlegur skjálfti fór um þá,
svo að þcir titruðu frá hvirfli
til ilja.
Foringinn hrópaði: — Skjót-
ið!
Skolin tólf runnu saman í
eitt.
Sauvage dalt á grúfu eins og
sleinn. Morisot, sem var stærri
riðaði, snerist í hring og datl á
bakið ofan á félaga sinn. Nokkr
ir blóðdropar vætluðu gegnum
rifinn jakkann.
Þjóðverjinn gaf nýja skipun.
Mennirnir hans dreifðust og
komu bráðlega aftur með bönd
og nokkra steina, sem þeir bundu
við fæturna á líkunum. Svo
báru þeir jjau niður á árbakk-
ann.
Enn var ekkert lál á drunun-
um frá Valeriehæðiiihi, nú var
eins og heilt fjall af reyk vfir
hæðinni.
Tveir hermenn tóku í hcndur
og fætur Morisot, tveir aðrir
báru Sauvage á sama hátt. Þeir
róluðu líkunum fram og aftur
og köstuðu þeim svo langt út,
svo að þau fóru í boga og duttu
í vatnið, upprétt því að stein-
arnir toguðu i fæturna.
Vatnið gusaðist upp, sauð og
skalf og kvrrðist svo aftur en
örlitlar gárur bárust að landi.
Dálítill blóðlilur kom á vatn-
ið.
Foringinn var alveg ósnortinn
af þessari atböfn og sagði lágt:
Nú geta fiskarnir fengið eitt-
livað að narta i.
Og svo fór hann heim að hús-
inu.
Alll í einu tók hann eftir
fiskkörfunni í grasinu. Hann
Frh. ó bh. U.
UVONA ERU BlLARNIR KYNNTIR. — Nýja gerðin af Ford
var nýlega sýnd gestum á Wáldorf-Astoria gistihúsinu í New
York. Myndin ber með sér hvernig bifreiðin er sýnd á svonefndu
„Ferrishióli“, sem notað er til gamans á skemmtistöðum.
BARÁTTAN VIÐ COLORADO-BJÖLLUNA. — Coloradobjall-
an er mikill skaðræðisgri'pur, sem eyðileggur grænmeti og kart-
öflur og þess vegna er allt gert, sem hægt er, til að verjast henni.
Hún er landlœg í Þýskálandi og i vor leitaði hún á nœstu lönd,
svo sem Belgiu. Þar voru börnin gerð út til að eyða henni og
virðist það hafa tekist. Hér sjást börn og belgislc lögregla vera
að tína þennan fénað saman.