Fálkinn - 10.06.1949, Side 12

12
FÁLKINN
ÚT í OPINN
— Já, svaraði Gregory með semingi, —
mig langar ekki til að láta eyðileggja i mér
sjónina ef hjá þvi verður komist. Það er
rétt hjá yður að andstöðulireyfing gegn
nasistum er i Þýskalandi. Eg var sendur
þangað til að komast að raun um hve
öflug liún væri og hvort hún gæti komið
nokkru fram. Breska stjórnin hefir vitan-
lega áhuga á því og vill styðja slíka hreyf-
ingu, jafnvel þótt hún komi ekki öðru til
leiðar en spellvirkjum og að hafa verði
öflugt herlið í bæjunum, svo að ekki sé
hægt að senda það á vigstöðvarnar. Eg
fékk nafn Rheinhardts en annað hafði ég
ekki við að styðjast.
—Hjá Rheinhardt frétti ég af Wachmiill-
er og hann var í þann veginn a ðsegja mér
frá andstöðuhreyfingunni þegar einn af
bjálfunum yðar skaut hann. Þér vitið livað
svo gerðist. Eg var heppinn að komast út
úr Þýskalandi, en heim kom ég með róf-
una milli lappanna. Eg vissi ekki lióti
meira um málið þegar ég kom heim en
þegar ég fór. Þetta er sannleikurinn í mál-
inu.
— Sennilega, herra Sallust, — en ófull-
nægjandi. Jafnvel enska stjórnin hefði ekki
verið svo heimsk að senda yður til Þýska-
Iands án þess þér hefðuð haft betri upp-
lýsingar. Þér liljótið að hafa vitað um
fleiri en Rheinhardt og munduð hafa hitt
fleiri, ef ekki hefði komist svona fljótt
upp um yður. Segið mér hin nöfnin, ann-
ars nota ég vindilinn á augun á yður!
— Eg hefi sagl sannleikann! hrópaði
Gregory.
Grauber stóð upp og kom trítlandi til
hans. Gregory fann væmna lykt af ilm-
vatni er Þjóðverjinn kom að honum. Grau-
ber stóð hjá honum heila mínútu án þess
að segja nokkurt orð. Hann starði á and-
litið á Gregory og hringsneri vindlinum
fyrir augunum á honum.
Loks tók hann til máls. — Því miður
verð ég að láta sannsögli yðar ganga und-
ir strangt próf áður en ég tek hana gilda,
hr. Sallust. Ef þér haldið þvi fram, að þér
hafið sagt allt sem þér vissuð, eftir að ég
Iiefi brent á yður bæði augun, þá skal ég
trúa því sem þér segið. En ég mundi svíkj-
ast undan skyldum mínum ef ég notaði
ekki þau meðul sem ég hefi til þess að fá
yður til að muna dálitið meira.
Og svo otaði hann vindlinum að hægra
auganu á Gregory, svo að askan hrundi á
augnalokið á honum. Gregory brenndi sig
ekki, en hann fann hitann frá vindlinum
er hann hnykkti sér aftur á bak í stólnum.
— Hættið þér þessu, svín! hrópaði Ar-
cher nú. — Hann segir satt. Hann veit
ekkert.
Gestapoforinginn leit við og starði á Ar-
24.
DAUÐANN
clier. — Eg sagði yður að þegja, sagði
hann kuldalega.
— Haldið þér að ég geti setið hérna þegj-
andi og horft á yður pynta varnarlausan
mann? Það er rétt að hann er leyniþefari
qg að liann er mesta skjtmenni. En þótt þér
steiktuð hann lifandi yfir hægum eldi þá
getur hann ekki sagt yður neitt.
— Þér segið þetta til að bjarga honum.
-— Eg segi það af því ég veit hvað ég
er að tala um. Hann kom til mín af því
að hann hélt að ég gæti frætt hann eitt-
hvað. En þegar liann hafði nefnt nöfnin á
þessum tveimur Þjóðverjum hafði hann
ekki meira að segja. Ef hann liefði vitað
fleiri nöfn þá hefði liann óefað nefnt þau
og spurt um hvort ég kannaðist ekki við
þau frá því fyrir stríð. Eg er viss um að
hann hefði gert það. En hann gerði það
ekki. Yður tekst ekki að liafa meira upp
úi honum en þetta.
—• Warten Sie einen Augenblick! Graub-
er fór að þramma um gólfið. -— Eg hefi
ekki enn fengið tíma til að athuga hvers
konar hlutverk þér leilcið. Best að athuga
það og leggja tvo og tvo saman áður en
maður blindar herra Sallust.
— Þegar ég frétti að hann væri farinn
út til að heimsækja yður, hélt ég auðvitað
að þið ynnuð saman, og að hann ætlaði
að segja yður frá þýsku vinunum yðar.
Mér mun hafa skjátlast. Þér segið þvert á
móti að hann hafi koinið til að fá upplýs-
ingar um vini yðar. Fékk hann þær?
—- Nei, hann fékk þær ekki. Eg veit ekki
meira en hann um þetta samsæri, sem þér
eruð að tala um.
— Og samt segir herra Rosenbaum, að
þegar bófarnir lians lcomu liafið það
verið að drösla herra Sallust bundnum og
með bitil i munni niður að höfninni, vafa-
laust til að drekkja honum. Segið mér
liversvegna yður datt allt í einu í hug að
gera það.
— Það kemur ekki yður við. Það kem-
ur aðeins flokknum við. Við erum annars
vegar gii'ðingar, en sem launaður maður
auðvaldsstjórnar er hann hinumegin. Hann
mundi hafa eyðilagt flokkinn okkar ef
við hefðum látið hann sleppa. Þessvegna
afréðum við að stúta honum.
— Afsakið, herra Archer, að ég segi að
þessi skýring yðar er léleg. I Þýskalandi,
Rússlandi og ýmsum öðrum löndum getur
flokkshatrið gengið svo fram úr hófi, en
í Englandi — nei. Hér í landi fremja menn
ekki morð af stjórnmálaástæðum.
Grauber þagnaði augnablik og starði á
þá á víxl. — Skyldi annar hvor ykkar hafa
nokkur plögg, sem geta skýrt þetta merki-
lega mál? Rosenbaum, leitið þér á þeim
háðum.
Grauber hélt áfram að ganga um gólf
en Gyðingurinn rannsakaði vasa Gregorys
og fann ekkert. Hjá Arclier fann liann ýms
prentuð blöð og svo fölsuðu ljósmyndina.
Undir eins og Grauber sá myndina fliss-
aði liann. - Falleg mynd að tarna, — og
hvílikur fengur! Eg skal sjá um að láta
taka margar myndir eftir þessari, svo að
marxistar í öðrum löndum fái að sjá lifn-
að verkamannaleiðtoganna í Englandi.
— Þetta er fölsun! öskraði Archer. Eg
er fjárhaldmaður stúlkunnar og liefi al-
drei snert við henni. Þetta er lúaleg til-
raun til að mannskemma mig. Þefdýr
stjórnarinnar standa fyrir þessu.
— Þefdýrin — þér munuð eiga við herra
Sallust og vini hans?
— Já, fallegt dæmi um starfshætti hinn-
ar göfugu ríkisstjórnar Bretaveldis. Þeir
nota svona þegar annað bregst.
— Eg er að skilja, sagði Grauber hægt.
Herra Sallust kom til yðar í kvöld og bað
um ákveðnar upplýsingar um útlendu vin-
ina yðar. Þegar þér neituðuð að segja lion-
um nokkuð kemur hann með þessa föls-
uðu mynd óg liótar að senda hana flokks-
mönnum yðar. Þetta gefur yður eðlilega
áslæðu til að reyna að drepa hann. Gerum
um nú ráð fyrir að þér látist ætla að segja
honum frá öllu og bjóðið honum að lcoma
með yður þangað, sem upplýsingarnar er
að fá. Þannig tókst yður að koma honum
niður að höfninni, þar sem auðvelt var að
koma honum fyrir.
— Það var einmitt þetta sem gerðist,
sagði Gregory. Nú vona ég að þér séuð
ánægður.
— En ég er ekki ánægður. Hr. Archer
er kunnur maður í oiiinberu lífi hér í Eng-
landi, þess vegna liöfum við aflað okkur
ýmislegra upplýsinga um hann áður en
stríðið hófst. Þegar mér var sagt í kvöld
að þér hefðuð farið til hans, blaðaði ég í
þessum upplýsingum og komst að raun
um að Archer hefir háleitar siðferðishug-
sjónir, að frátekinni stjórnmálaskoðuninni.
Eg held ekki að hann mundi ata sig út og
gerast morðingi af persónulegum ástæð-
um. Hver var ástæðan þá? Var liún kann-
ske af því að yður heppnuðust hótanir yð-
ar? Að liann á veiku augnabliki gaf yður
upplýsingarnar sem þér heimtuðuð, og af-
réð svo að myrða yður, til þess að þær
færu ekki lengra?
— Þvættingur, sagði Arclier. Eg hefi sagt
yður að ég gat ekki gefið honuni neinar
upplýsingar.
Grauber hristi höfuðið. — Því meira, sem
ég hugsa um það því bágara á ég með að
trúa því. Alþjóðlegur marxisti eins og þér
liefir vitanlega sambönd um alla veröld.
Þér þekkið eflaust marga þýska marxista.
Þér eruð eflaust í leynisambandi við út-
lendu vinina yðar til þess að forðast ensku
lögregluna. Þér þarfnist þess konar sam-
banda líka á friðartímum. Þess vegna er
mjög sennilegt að þér getið haldið þessum
samböndum við þá þó að strið sé milli
þjóðanna.
— Við skulum athuga þetla hetur. Enska
stjórnin sendir lir. Sallust til Þýskalands
til þess að gera þýsku stjórninni alla þá
bölvun sem hann getur. Hann segist verða
að koma héim aftur með órekið erindi.