Fálkinn - 30.09.1949, Síða 13

FÁLKINN
13
alclrei splirt eftir stöðu minni svo lengi
sem ég hét Erika von Epp, þó að ýmsir
vissu að ég átti vingotl við Hugo.
Gregory kinkaði kolli. — Já, ég skil það!
Þér hékiuð yður i rauninni uppi með því
að giftast honum ekki.
Einmitt og á næstu árum fóru þeir sem
eftir voru af þýsku yfirstéttinni að rétta
við aftur og ná völdum. Kapteinar og
majórar, sem kommúnistar höfðu rifið axla-
djásnin af eftir stríðið, urðu ofurstar og
hershöfðingjar í liinu nýja landvarnarliði,
Reichswehv. Það var erfitt að umgangast
sumar frúrnar fyrst í stað, en karlmennirn-
ir voru meðfærilegri. Efnilegustu menn-
irnir í nýja hernum fóru að koma í húsið
rnitt liér i Múnchen og ibúðina mína í Ber-
lín, og undir eins og þeir lærðu að meta
það vald sem ég hafði, fóru dömurnar að
koma líka.
Eg var góðkunnug Göring og hjálp-
aði oft um upplýsingar um vini mína í
liernum. Evrópa hafði leikið Þýskaland
illa, og 1 þá daga álitu margir að nasistar
mundu ekki aðeins hindra að Þýskaland
yrði kommúnistiskt, heldur að þeir mundu
geta gert landið sterkt og virkt á ný.
Svo hófust Gvðingaofsóknirnar. Fyrst
í slað tókst mér að vernda Hugo og vini
hans, þótt ég gæti ekkert gert fyrir allan
fjöldann. Ilugo hefði getað bjargað sér.
Ilann var svo þýðinðarmikill fyrir nasista.
Þeir hefðu ekki viljað fjandskapast við
hann ef þeir lrefðu komist hjá því. En hann
gal ekki horft upp á hvernig fátæklingar
af lians eigin stofni voru rændir og pynt-
aðir, án þess að reyna að géra eitthvað fyr-
ir þá. Göring reyndi að fá hann til að fara
á lnirt úr Þýskalandi og lofaði jafnvel að
vernda eignir lians. En bann neitaði að
fara.
Eftir því sem ofsóknirnar urðu verri
varð misklíðin meiri. Loks skrifaði Hugo
Hitler og bað hann um að láta fara með
Gyðinga eins og manneskjur, og hótaði þvi
að ef bann breytti ekki slefnu þá mundi
hann ekki veita stjórninni neina fjárhags-
lega stoð. Svarið sem hann fékk var fang-
elsun, og hann dó sex mánuðum siðar eftir
misþvrmingar í fangabúðunum í Dachau.
— Það er þá þess vegna sem þér hatisl
við nasista. sagði Gregory hljóðlega. —
Yður þótti vænt um hann. Eg skil vel til-
finningar yðar. En hvers vegna giftust þér
von Osterberg?
Hún yppti öxlum.— Það var vegna hans
pablia. Hann var af gamla skólanum og
mjög siðavandur. Honum lá við að örvænta
vegna lífernisins hjá mér. Hann reyndi að
leyna hve glaður hann varð þegar Hugo
dó, en þrátt fyrir alla mina bresti þótti
hpnum vænt um mig og eina óskin hans
var að vita mig vel gifta áður en hann dæi.
í vetur varð hann fárveikur og við sá-
um að hann mundi ekki eiga margar vik-
iir eftir ólifaðar. Eg gat valið um ýmsa
menn, og ég tók Kurt von Osterberg til
að gera pabba ánægðan og til þess að geta
verið minn eiginn herra áfram.
Kurt er vísindamaður en hann vant-
aði alltaf peninga til visindatilrauna sinna.
Ilann er töfrandi, rúmlega fimmtugur, og
]>ótt hann tilbiðji mig er bann ekki ágengur
við mig. Hann er afar stoltur vfir að vera
giftur mér, ánægður yfir að vera vinur
minn og meira en þakklátur fyrir að ég
get stutt bann fjárliagslega með vísindatil-
raunirnar sem eru svo mildls virði fyrir hann.
Á þann hátt gat ég lialdið mínu persónu-
lega frelsi og gert föður mínum gleði sið-
ustu dagana sem hann lifði. Síðan Hugo
dó liefi ég einstöku sinnum reynt að fella
hug til skemmtilegra stráka, eins og l. d.
Jimmy, en öllum hefir staðið á sama um
mig, þangað til ......
— Já, þangað til ...... í|i'eip Gregory
fram í.
Hún hló. — Þangað til eina nótt í sept-
ember, þegar magur bófi stöðvaði bifreið
mína, slapp með naumindum við bana-
skot er hann tók af mér skammbyssuna
mína og fékk mig til að kyssa sig. En nú
kemur til yðar kasta að segja frá.
Gregory liristi höfuðið. — Eg hefi látið
mér standa nokkurn veginn á sama um
lífið þangað til sömu nóttina í september.
Að minnsta kosti núna lengi. Bófaferli
mínum get ég lítið gortað af, 'en ég skal
síðar segja yður ýmislegt, sem mun
skemmta yður. En nú verðið þér að segja
mér hvers vegna þér voruð með svíninu
Grauber?
Hann hallaði sér fram. Þekkið þér
hann?
Það held ég nú. Gregory tók upp
Gestaposkírteini Graubers og sýndi henni.
— Eg stal þessu frá honum i París fvrir
tíu dögum, og síðustu tvo dagana hefi ég
sjálfur veiúð Herr Gruppenfúhrer Grauber.
— Drottinn minn! Hvílik frekja! Hann
sem er svo mikilsverður maður að Gestajío
veit alltaf í hvaða borg hann er staddur.
Ef hann væri hér og þér tækjuð upp á
því að kalla yður Grauber í Frankfurt eða
Köln þá mundi það komast upp innan
tveggja tíma.
Eg veit það, svaraði Gregorv bros-
andi. Þess veíina hætti ég að vera Grauber
á þeirri sekúndu sem ég kom auga á hann
í kvöld. En ég hélt að hann væri lokaður
inni i fangelsi i Hollandi, og að ég gæti
notað nafnið hans nokkurn veginn örugg-
ur hvar sem væri í Þýskalandi, meðan hann
væri erlendis.
Hann var fangi í Hollandi. Hann kom
ekki til Þýskalands fyrr en í gærkvöldi.
— Hvernig skvldi hann hafa komist und-
an? Hann slapp frá okkur í París, en við
aðvöruðum Hollendinga um að hann mundi
koma þar og þeir tóku liann fastan — í
kvenbúningý — fyrir að hafa notað falskt
vegabréf. Mér var sagt að hann hefði feng-
ið sex mánaða fangelsi.
Hann gerði það, en Grauber er þýð-
ingarmikil persóna fyrir nasista. Undir
eins og Himmler frétti hvar hann var komsl
hann að samningum við hollensku stjórn-
ina.
Hvernig var það liægt?
Það var ofur auðvelt. Grauber var
ekki mældur á sama kvarða og þýskur
flugmaður eða hermaður, sem lendir i
Hollandi. Hann hafði ekki gert neitt, sem
gat komið í bága við hlutleysi landsins,
hann var fangaður fvrir að hafa notað
falsaðan passa — alveg eins og landflótta
Gyðingur eða hver annar sem vera skal.
Fyrir nokkrum vikum gerði hollenskur
blaðaljósmyndari slæma skissu á austur-
vígstöðvunum. Hann laumaðist burl þegar
verið var að sýna ljósmyndurunum víg-
völlinn og tók mynd af Hitler, þar sem
hann var að skoða limlest lík pólskra
kvenna og barna, sem þýsku flugmennirnir
höfðu drepið. Ljósmyndirnar náðust og
ljósmyndarinn var settur í fangelsi. Og nú
höfðu þeir skipti á Grauher og ljósmynd-
aranum.
— Eg skil, sagði Gregory. -— Svoleiðis
liggur í þvi. En hvernig datt yður i hug að
vera með þessum erkibófa i kvöld?
Hún dró ýsur og liann sá í hvitar tenn-
urnar og rauðan tungubroddinn. Hún virt-
ist yngri en hún var, en hún var vafalausl
þreytt núna og Gregory langaði til að taka
hana í faðm sér og kyssa hana. Hún yppti
öxlum er hún svaraði: — Eg hefi oft verið
með fólki, sem ég hefi haft viðbjóð á,
þegar ég hefi haldið að ég fengi einhverju
framgengt við það.
Þorparinn mun vera ástfanginn af
yður, og þér notið yður það. — Eg get
orðið vitlaus af að hugsa til þess að hann
snerti vður þó ekki væri nema með fingr-
inum.
Aumingja flónið! Hún hló innilega.
Þér hljótið að vita að þegar konan nol-
ar sín heitustu vopn, gleymir hún slíku
undireins á eftir. Það skiptir engu máli
fyrir hana.
Það er sama. Mig langar enn meira en
áður að kreppa fingurna að svíranum á
honum. Mér finnst hann hafa bætt gráu
ofan á svart með þessu.
Hún studdi hendinni á öxlina á hon-
um sem snöggvast. — Það er fallegl af vð-
ur að lnigsa svona um mig, en þér þurfið
ekkert að óttast. Grauber slendur alveg á
sama um kvenfólk.
Hvað vildi hann?
Eg er ekki alveg viss um það, en ég
er hrædd um að hann leiki tveim skjöld-
um. Hann hefir lengi vanið komur sínar
til mín til þess að snuðra um vini mína í
hernum. Og hann átti meira undir sér en
svo að ég þyrði að neita að taka á móti
honuni. Svo varð hann formaður fvrir er-
lendu deildinni í Gestapo, U.A.—1. Hann
Ivefir líka fengið svo mikið að starfa að
hann varð að hætta að ónáða mig. Eg hitti
liann ekki í marga mánuði nema stöku
sinnum af tilviljun. En þegar Ribbentrop
hrfði undirskrifað samninginn við Sovjel-
Rússland í sumar fór Grauber að venja
komur sínar til mín aftur.
Margir af leiðtogum nasista, svo sem
Hess og Deutseh, eru ótrúlega heimskir,
þeir eru bara sterkir menn, rennusteins-
bófar, sem hafa komist í háar stöður af
því að þeir studdu Hitler í gamla daga. En
allir nasistar eru ekki heimskir og þeir
greindustu eru nægilega klókir til að sjá,
að Hitler hefir rekið rýtinginn í bakið á
bestu stuðningsmönnum sínum, þýsku
millistéttinni, með því að gera samning
við bolsjevika. Það var ótti og hatur miðl-
ungs Þjóðverjans til kommúnista sem
studdi Hitler til valda, og hin ráðnu svik
hans við and-komintern-samninginn hefir
svift hann mörgum milljónum áhangenda.
Gregorv sat og þráði að taka hana í
fang sér, en honum var nayðsynlegt að
hevra sem mest um Grauber. Hann stóð
upp og fór að ganga fram og aftur um
herbergið, en hún hélt áfram: