Fálkinn - 20.03.1953, Side 10

10
BAKNASAGA.
maðorinn
„Fyrir stnttn síðan,“ skrifar Made-
nioiselle Alissé, griska liernumda kon-
an, sem var svo hrífandi persóna í
Paris á fyrstu ríkisstjórnarárum Lúð-
viks XV, „fyrir stuttu síðan gerðist
einkennilegur athurður liér, sem olli
miklum umræðnm. Það geta ekki ver-
ið meira en sex vikur síðan skurð-
læknirinn Bessé fék'k bréf, þar sem
'hann var beðinn um að láta það ekki
bregðast að koma þá þegar þennan
eftirmiðdag klukkan sex til Rue au
Fer, nálægt Lúxemborgarböllinni.
Skurðlæknirinn kom stundvíslega á
umræddum tíma á staðinn, þar sem
hann fann mann, er beið hans. Þessi
maður fór með skurðlækninn að húsi
spölkorn lengra burtu, og benti hon-
um að koma inn um opnar dyrnar,
lokaði þekn vafningalaust, og var
sjálfur eftir úti. feessé var forviða
að vera skilinn einn eftir, og velti
þvi fyrir sér, livers vegna það hefði
verið farið með sig hingað. En hann
þurfti ekki að bíða iengi, þvi að hús-
vörðurinn birtist brátt, og upplýsti
hann um, að hans væri beðið, og að
liann ætti að ganga upp á fyrstu hæð.
Skurðlæknirinn gerði eins og honum
var sagt, og opnaði dyrnar að forsal,
sem allur var þakinn hvítu ákláeði.
Kom nú glæsilegur þjónn á móti hon-
um, einnig hvítkiædur, með púðraða,
hvíta hárkollu, sem var með fléttu
aftur á hnakka. Hafði þjönninn tvö
blys i höndunum. Bað Iiann nú lækn-
inn, sem var ringlaður, að þurrka
af skónum sínum. Bessé svaraði að
það væri alveg óþarfi, því að hann
hefði komið bcint úr burðarstólnum
og væri ekki á minnsta hátt óhreinn,
en þjónninn bar því við að allt væri
svo sérstaklega hreint í húsinu og
það væri ekki hægt að vera of ná-
kvæmur í hreiniætinu.
Þegar Bessé var búinn að þurrka
af skónum, var thann leiddur inn í
annað herbergi, með hvítu veggfóðri
eins og það fyrra. Annar þjónn ná-
kvændega eins i útliti og hinn, birtist.
A-ftur var læknirinn neyddur fil að
þurrka af skónum sinum, og í þrtðja
sinn var hann leiddur inn í herbergi,
þar sem gólfábreiður, stólar, legubekk-
ir og rúm var allt eins livítt og snjór.
Hávaxin manneskja klædd hvitum
kjól og með hvíta nátthúfu, og hvita
grímu fyrir andlitinu, sat við arin-
inn. Strax og þessi draugslega vera
varð vör Bessé, mælti hún: „Líkami
minn er á valdi djöfulsins," og þagnaði
svo. í þrjá stundarfjórðunga rikti
þögn, og var hvíta veran stöðugt önn-
um kafin við að láta á sig og taka af
sér aftur scx pör af hvitum hönskum,
sem voru á hvitu borði við hliðina
á henni. Þetta einkennilega umhverfi
og háttalag verkaði mjög óþægilega
á Bessé, en þegar hann rak augun
í alls konar skotvopn í einu horni
herbergisins varð hann svo hræddur
að hann neyddist til að setjast niður,
svo að hann ætti ekki á hættu að
kikna i hnjáliðunum.
„Að siðustu þoldi hann þessa dauða-
])ögn ekki ienguri og hann sneri sér
að hvítklæddu mannverunni og spurði
hvers væri óskað af sér, og bað um
FÁLKINN
Bessé er vísað inn til hvítklædda
mannsins.
að sér yrðu gefin fyrirmæli um hvað
hann ætti að gjöra eins fljótt og unnt
væri, þar sem tími hans tilhe.vrði
sjúklingum hans og lians væri þörf
annars staðar. Við þessu gaf hvíta
mannveran aðeins kuldalegt svar:
„Hvað gerir það til, á meðan þér fáið
góða borgun?“ Og aftur ríkti ])ögn.
Annar stundarfjórðungur leið, og þá
kippti hvíta veran allt í einu í hvíta
bjöllusnúru, eina af mörgum. Þegar
hringingunni hafði verið svarað af
tveimur hvítum þjónum, óskaði mann-
veran að komið yrði með nokkur
sárabindi, og skipaði Bessé að taka
sér folóð, og skyldi magnið vcra fimm
pund. Skurðlæknirinn, sem var undr-
andi á þessu magni, spurði hvaða
læknir hefði fyrirskipað svona óhóf-
lega mikla blóðtöku. ,,Eg sjálfur,“
svaraði hvíta veran. Bessé fann að
hann var í of miklu uppnámi eftir allt
sem hann var foúinn að ganga í gegn-
um til þess að treysta sér að taka
folóð úr haiídleggnum án þess að eiga
á hættu alvarlegar afleiðingar, svo
að hann ákvað að framkvæma skurð-
aðgerðina á fætinum, sem er miklu
hættuminna. Það var komið með heitt
vatn, og hvíta furðuveran fór úr dá-
samlega fallegum, hvitum sokkum,
hverju parinu á fætur öðru, allt að
sex, og tók af fótunum morgunskó úr
bifurskinni, hvítbryddaða. Fæturnir
og fótleggirnir, sem nú voru bcrir,
voru hinir fegurstu í beimi, og Bessé
fór að halda að veran frammi fyrir
honum hlyti að vera kvenmaður. Þeg-
ar annað fatið var orðið fullt af blóði
virtist ætla að líða yfir sjúklinginn,
og Bessé vildi losa um grímuna til
þess að hann gæti fengið meira loft.
En þjónarnir bindruðu það. og lögðu
sjúklinginn endilangan á gólfið, og
Bessé batt um fótinn áður en hann
rankaði við úr yfirliðinu. Um lcið og
hann var kominn til meðvitundar,
skipaði hvita veran svo fyrir, að rúm
sitt yrði uppfolýjað, og strax og það
liafði verið gert lagðist liann í það.
Þjónarnir yfirgáfu herbergið, og
cftir að Bessé hafði þreifað á slagæð
hans, gekk hann að arninum til að
hreinsa skurðhnífinn, og hugsaði all-
an timann um þetta einkennilcga æv-
intýri. Skyndilega heyrði bann hávaða
að baki sér, og er hann leit við sá
hann i speglinum hvar hvíta veran
kom hoppandi til hans. Hann var
skelfingu lostinn, en veran tók bara
fimm gullpeninga af arinhillunni og
rétti honum þá, og spurði hann um
leið, hvort hann væri ánægður með
þessa borgun. Skjálfandi á beinunum,
svaraði Bessé að svo væri. „Jæja,
komið yður þá burt eins fljótt og þér
getið,“ voru næstu orð hans. Það
þurfti ekki að segja Bessé þetta
tvisvar, en flýtti sér að komast burtu.
Eins og fyrr biðu þjónarnir hans
með blys í höndum, og á meðan þeir
gengu út tók hann eftir því, að þeir
horfðu liver á annan og brostu. Að
KROSSGÁTA NR. 897
Lárétt skýring:
1. kvenvargur, 6. hlerinn, 11. nötr-
aði, ltí. mælikvarði, 17. óhreinkaði,
18. forn lýsingartæki (flt.), 19. vaggi,
20. fiskur (flt.), 21. óhamingju, 22.
herma eftir, 28. ana, 25. hæst, 27.
kvíðboga, 28. siglingamaður, 80. lit-
skrúðug, 32. var til leiðinda, 34. ár-
mynnis, 35. skelfiskur, 38. skemmtun,
40. matarilát, 44. afskrá (af skipi), 4tí.
bægfara, 48. bæta við, 49. dugleg, 50.
völva, 52. landeyðuskapur, 54. hæf, 55.
sleikja, 57. líkamshlutinn, 59. maura-
púki, 01. eldstæði, (53. litur, (55. skor
dýr, 66. karlmannsnafn (gælunafn),
(18. eldiviðartæki, 70. baðaður svita,
74. voldugt kaupsýslufyrirtæki (skst),
75. sjóliði, 79. undir yfirborðinu, 80.
formóðir, 81. kvenmannsnafn, 83. hlé,
84. 'liróp, 8(5. espar, 88. gana, 90. rýja,
91. líkið, 92. dauðsfallið, 93. áratak,
94. hreinlif kona, 95. ganaði.
Lóðrétt skýring:
1. mas, 2. öðlast gegn endurgjaldi,
3. æpir, 4. trjáúrgangur, 5. bófar, (I.
á kaupi, 7. jarðarfarir, 8. lofttegund,
9. yfirstétt, 10. sviðingurinn, 11. Bret-
landseyjabúana, 12. eldsneyti, 13. al-
gerlega snjólaus, 14. öndunarfæri, 15.
norræn gyðja, 24. höfuðgagn, 20. ösku-
geymsla, 29. bera á, 31. sveia, 33.
abessinskur höfðingjatitill, 35. troða
i, 3tí. ógreiddúr, 37. grastegund, 39.
tínir, 41. smáhnífar, 42. ásaka, 43.
votir, 45. Hamítar, 47. tæpast, 51. stór-
fljót i Afríku, 53. alræmt Stalinista-
bæli í Mið-Evrópu, 56. hulduvera, 58.
skólaganga, 60. geðlag, 62. sild-
veiðiflokkur, 64. fullorðinn, 07. þrír
samhljóðar, 69. borg í Búlgaríu,
70. fiskur, 71. snar, 72. dregur í vafa,
73, bær i Slésíu, 76. gróða, 77. málm-
urinn, 78. var ókyrr, 82. vinna inn,
85. bókst., 87. enskt gælunafn, 89.
bamingja.
„Gjaldkerastaðan er launuð með 200
krónum á mánuði,“ sagði forstjórinn.
„Ekki fer maður langt á því,“ sagði
umsækjandinn eftir stutta íhugun.
„Það cr einmitt það sem vakir l'yrir
okkur,“ svaraði forstjórinn.
lokum varð Bessé reiður yfir þessari
framkomu, og spurði að 'hverju þeir
væru að hlæja.
„Ó, Monsieur," var svar þeirra,
„hvaða ástæðu hafið þér til að kvarta?
Hefir nokkur gert yður minnsta
mein, og liafið þér ekki fcngið góða
þóknun fyrir starf yðar?“
Að svo mæltu fylgdu þeir honum
úl að burðarstól lians, og hann var
vissulega þakklátur fyrir að vera
kominn út úr húsinu. Hann ákvað
þegar að halda þessum ævintýrum
Ieyndum. En daginn eftir var einhver
sendur lil hans til að spyrjast fyrir
um hvcrnig honum liði, cftir að hafa
tekið hvítklædda manninum blóð.
Bessé sá að það var gagnslaust að
halda þessu máli leyndu, og skýrði
LAUSH A KR0SSG. NR. 896
Lárétt ráðning:
1. söl, 4. fólk, 8. flak, 12. ýla, 13.
fölar, 14. slæða, 15. tungutak, 17.
slakar, 18. angar, 19. rafmagn, 21.
dapur, 23. reigðar, 25. ramur, 27. iða,
28. ras, 30. st„ 32. letingi, 34. gáta,
35. kancl, 37. góð, 38. foaðar, 39. öfug,
40. cngifer, 42. Ra„ 43. rlr, 44. afi,
45. Narl'i, 47. alkunna, 50. sk.aða, 52.
auðugur, • 54. irnur, 56. hernað, 58.
ketlinga, 60. efann, 61. Rakel, 62. ann,
63. lira, 64. brak, 65. Mai.
Lóðrétt ráðning:
1. sýta, 2. ólund, 3. langar, 4. föl, 5.
ólar, fi. lakar, 7. kr„ 8. flagð, 9. lækna-
ráð, 10. aða, 11. kar, 13. Furumel, 14.
slaga, 16. gapaleg, 17. sniiði, 20.
feigðin, 22. Rut, 24. ratar, 26. rign-
ing, 29. Sara, 30. skör, 31. tafla, 33.
nóg, 34. garfari, 36. nurlarar, 38.
borkill, 40. efnuð, 41. fas, 44. auðan,
46.iðnnám, 48. kunna, 49. aukar, 51.
augna, 53. reka, 55. rani, 56. hel, 57.
efi, 59. tek, 61. rb.
COLA VWKKUR
nákvæmlega frá hvað gerst hafði, og
það foarst konunginum brátt til eyrna.
En hver var hvítklæddi maðurinn?
Bergmálið svarar „Hver?“