Fálkinn - 20.03.1953, Side 11

FÁLKINN
11
GRÍSKUR SAMKVÆMISKJÓLL.
Tískuteiknarinn sem teiknaði kjól
þennan hefir auðsjáanlega sótt hug-
myndina til Forn-Grikkja. Kjóllinn
er úr gulu crepe-efni og perlusaum-
aður yfir brjóstið. Sláið sem liggur
yfir aðra öxlina er áfast við efri hluta
kjólsins og gefur honum sérkenni-
legan svip. Rilsið er slétt að framan
en lagt í lausar fellingar að aftan.
KRÝNINGARHÁRGREIÐSLA. — Það
má með sanni segja að hárin rísi á
höfðinu á stúlkunni, sem þessi mynd
er af, og liggur eflaust við að sama
megi segja um hverja stúlku sem
hugsar til þess að bera aðra eins hár-
greiðslu. Hárgreiðsla þessi er samin
í tilefni af væntanlegri krýningar-
hátíð í London. Ilárið er Iátið mynda
eins konar kórónu úr nokkrum jafn-
stórum lokkum og demants- eða perlu-
bandi brugðið utan um. Það er aug-
ljóst a.ð þa,ð hefir þurft kynstrin öll
af hárlími og öðrum hjálpargögnum
til að halda hárgreiðslu þessari í
skorðum.
Lítill drengur segir frá.
Ttlamma $lmgir mig.
Stundum flengir pabbi mig. Mamma
flengir mig líka. Þau trúa á flenging-
una. Þau gera það bara þegar þau
eru reið yfir einltverju. Eg veit ekki
af hverju.
í dag var ég að búa til sandkökur.
Eg ])urfti eina dós af vatni úr kran-
anum. Það liclltist af vatninu á
gólfið, svo að ég þurfti svolítið
meira vatn. Marnma þurrkaði gólfið
og gaf mér hálfa dós af vatni. Það
var bara nóg i eina köku. Eg fór inn
og klifraði upp á stól við vaskinn.
Eg fyliti tvær dósir. Mamma sagði:
„Ekki láta hurðina skellast þegar þú
ferð.“ En hvernig átti ég að fara að
því með báðar hendur fullar?
Mest allt vatnið helltist niður úr
annarri dósinni, svo að ég þurfti meira
vatn. Eg fór inn nieð stóru fötuna
mína lil að fá nóg, og þunnt gamalt
glas á vaskborðinu brotnaði. Eg setti
fötuna á gólfið til að tína upp gler-
brotin. Mamma kom inn og rak fót-
inn i fötuna. Þá helltist vatnið niður
og ég þurfti meira vatn. Meðan
mamma fór að sækja gólftuskuna
klifraði ég aftur upp á stólinn cn
stóllinn rann til og ég datt. Mamnia
æpti af þvi að ég hellti dálitlu vatni
á gólfið, ekki nærri eins miklu og
hún þegar hún sparkaði í fötuna, og
hún setti mig og fötuna út fyrir og
sagði: „Reyndu ekki að koma inn eftir
meira vatni.“ Hún sagðist hafa liiifuð-
verk og ælla að leggja sig.
Brátt vantaði mig xneira vatn en ég
mundi hvað mamma sagði svo að ég
fyllti stóru fötuna mína af sandi og
bar dósalokin, dósirnar, kassana,
skóflurnar og skeiðarnar inn í ehl-
hps. Bara pínulítill sándur fór á gólf-
ið. Þá var allt hjá mér og ég þurfti
ekki að sækja vatn. Eg lagaði kök-
urnar á borðinu hennar mömmu og
lét sykur á þær. Sykurinn fór ekki
til spillis. Eg skóf alltaf ])að sem var
afgangs ofan í sykurboxið aftur. Eg
lét eina köku í ofninn. Ofnhurðin
skall niður og sló kökuna úr hendinni
á mér. Þetta gerði hávaða. Þegar ég
leit upp liorfði mamma á mig. Hún var
reið á svipinn.
Mamma flengdi mig. Eg veit ekki
hvers vegna. Pabbi segir að það sé
stundum vont að skilja mönunu.
Þegar mamma flengir mig segir
pabbi: „Þú veist að þetta gerir ekkert
gagn.“ Þegar pabbi flengir mig segir
mamma: „Þetta gerir ekkert gagn eins
og þú veist.“ Þau eru tvö og ég er
hara einn. Eg vildi að þau gerðu það
oftar bæði i einu.
Pab'bi kom seint heim úr vinnunni.
Mamma sagði: „Ilvað hefurðu verið
að gera allan þennan tima?“ Hann
sagði: „Bíllinn var í ólagi og svo
sprakk hjá mér.“ Mamma sagði: „Mér
er alveg sama, en hvers vegna hring-
irðu ekki og lætur mig vita?“ Pabbi
tuggði dálitla stund og svo sagði hann:
„Þessar steiktu kartöflur eru ekki eins
á bragðið og hjá henni niömmu."
Mamma sagði: „Hvers vegna varstu þá
þá ekki kyrr hjá henni?“ Pabbi sagði:
„Mamma hefir aðeins einn galla, hún
hrýtur."
Það stóð i mömmu og hún sagði:
„F'áðu mig ekki lil að hlæja, ég hefi
átt í brösum við strákinn í allan dag.“
Pabbi sagði: „Hvaða strák?“ „Þennan
strák þinn,“ sagði inanuna. Hún
benti á mig. „Jæja,“ sagði pahbi.
„Hvernig fyndist þér að eignast lít-
inn bróður?“ Eg sagði að ég vildi
heldur litla systur svo að ég gæti tek-
ið i hana. Mamma stóð upp og bað:
„Guð fyrirgefi mér, ég veit ekki hvað
ég geri.“ Pabbi rótaði í bárinu á
mér. „Þú skalt fá lítinn bróður
og vera ánægður með hann.“ Hann
stóð upp og kyssti mömmu svo að
hún færi ekki að gráta. Eg býst við
að Jiann hafi verið þreyttur því að
hann fór út og lagðist undir bilinn.
Þegar pabbi lagar eitthvað hjálpa
ég honum. Eg tók lítinn hamar til að
laga vatnskassann á bílnum. Eg barði
á hann nokkrum sinnum til að reka
burt flugu. Pabbi skreið undan bílnum
og sagði: „Allt í lagi, bann lekur hvort
sem er, en má ég fá skrúfjárnið
snöggvast?“ Hann tók hamarinn minn
og fór aftur undir bílinn. Hann skildi
eftir stóra dós með olíu í svo að ég
fór að hella olíu inn í mótorinn. Pabbi
rak hiifuðið undan bílnum og hann
var svartur í framan af olíu. Ilann
sagði: „Sonur sæll, þessi olia er of
óhrein lil að láta hana á bílinn. Hvers
vegna ferðu ekki og' hjálpar henni
möininu?" Eg tók nokkra hamra lil að
laga þvottavélina hennar.
Eg var að byrja á þvottavélinni
þegar mannna kom og tók af mér
stóra hamarinn án þess að segja orð.
Eg sagði: „Hvað ætlarðu að gera við
hamarinn, ég þarf að nota hann til að
laga vélina." Hún sagði: „Það endar
með, að ég nota hann á kollinn á þér.
Þá kom pabbi og sagði: „Ertu með
skrúflykilinn minn, góði?“ Hann tók
hinn hamarinn minn. Hann sagði:
„Hefir ])ú nokkuð verið að nota raf-
magnsborinn minn?“ Eg sagði nei og
hann fann rafmagnsborinn og skreið
aftur undir bílinn. Snúran á raf-
magnsbornUm festist undir dekkinu.
Þegar pabbi togaði í fór innstungan
út úr veggnum. Hann sagði: „Hver
skrambinn, enginn straumur." Ilann
fór að selja snúruna á boriiin og ég
setti innstunguna í aftur. Það varð
dynkur þegar pabbi rak hausinn upp
í hilinn. Hann kom á fleygiferð út
undan bílnum. Hann hoppaði upp i
loftið hvað eftir annað og hristi aðra
bendina. Hann æpti: „Fari ])að i sót-
svart, logandi hurðarlaust!“
Eg hoppaði líka upp og hristi hend-
ina. Eg hló og sagði: „Fari það í sót-
svart, logandi hurðarlaust!"
Pabbi flengdi mig. Eg veit ekki
hvers vegna. Hvað myndi pabbi gera
ef hann tryði á flengingar?
NÝTÍSKU HANDTASKA. — Þessi
handtaska hefir það fram yfir aðrar
töskur að sameina fallegt útlit og
gagnsemi. Ilún er með þrem hólfum
og rúmar vel allt það sem í kven-
tösku þarf að vera. Hún er búin til
úr mjúku kálfskinni.
Þeir vitru segja . .
Ein vél getur unnið starf fimmtiu
meðalmanna, en engin vél getur unnið
starf eins afburðamanns.
— Elbert Hubbanl.
❖
Eg vildi heldur búa með konunni
sem ég elska á syndum spilltri jörð
en eiga við himnaríkissælu að búa
með eintómum karlmönnum.
— Robert G. Ingersoll
*
Maður er miðaldra, þegar ’hann
hættir að hugsa um hvernig hann eigi
að standast freistingarnar og fer að
hugsa um hvort hann fari á niis við
þær.
' *
Ef karlmaður elskar þig, getur
engin tekið 'hann frá þér, en elski
hann þig ekki, þýðir ekkert að loka
hann inni til ])ess að hann sjái ekki
ncina aðra.
, — Mary Luytens.
*
Sömu gallar sem okkur finnst ó])ol-
andi í fari annarra, finnst okkur
ekkert athugavert við í fari okkar
sjálfra, þeir eru okkur engin byrði,
við sjáum ])á ekki ....
— La Bruyere.
*
Það á við bæði um ástamál og bók-
mennlir, við undrumst oft hvað aðrir
geta valið sér.
— Andre Maurois.
*
Þrár maður lieldur ekki fast við
skoðanir sínar — þær halda honum.
— Pope.
*
„Herra forstjóri, gjaldkerinn er
horfinn.“
„Hafið þér gætt í peningaskápinn?"
„Já, en hann var þar ekki.“