Fálkinn - 29.05.1953, Síða 4

4
FÁLKINN
ORGUNN einn snennna i
júní 1952, réttu ári fyrir
krýninguna stóð Elísabet
drottning í krýningar-
skikkju föður sins á steinþrepunum
við Kensington Palace, sömu þrepun-
um, sem Victoria drottning gekk
morguninn sem iiún var krýnd fyrir
115 árum. Gullvefurinn i skikkjunni,
með arnarmyndum og táknmynduni.
féll vel við líkama hinnar ungu konu,
og Mary ekkjudrottning liorfði á-
nægjulega á liana,
Elisabet bafði ekið til Kensington
Palace, sem nú er safnahús, tii þess
að bera saman krýningarklæði föður
síns og Victoriu langa-langiimmu
sinnar, síðustu ríkjandi drottningar i
hásæti Bretlands. Og í Kensington
Palace beið Mary ekkjudrottning, sem
])á var orðin 86 ára og er nýlátin.
Elísabet kyssti ömmu sína, sem tiorfði
á meðan hún var að prófa krýningar-
klæði Victoríu, sem voru alltof stutt.
Victoría var lítil vexti.
Drottningin á ekki aðeins að velja
sér krýningarskrúða: hún verður líka
að æfa sig i að vera fljót að skipta um
föt, því að hún hefir tvisvar fataskipti
að nokkru leyti meðan á athöfninni
í Westminster Abbey stendur. Silki-
kjóltinn, sem liún verður i, undir
karmosinrauðu og skarlatrauðu
skikkjuni verður saumaður nýr handa
henni. Victoria drottning var í al-
hvítum kjól en minna var af gim-
steinum á honum en kjólum fyrrver-
andi drottninga. Þá var liún í hvítum
silkisokkum með fangamarki sínu
ísaumuðu með gutl])ræði, og á purp-
urarauðum flauelsskóm með rósum,
og skjaldarmerki Englands á tánum.
Imperial State Crown, gerð uppruna-
lega handa Victoríu drottningu, er úr
silfri en gyllt, og vegur 3 pund. Hana
notar drottningin í síðasta þætti krýn-
ingarinnar. — Að neðanverðu: Gull-
sporarnir og „Hringur Englands".
St. Edwards-kórónan, sem er notuð fyrst við krýninguna, en er 5 pund
á þyngd. Ilíkiseplið, kross-veldissprotinn og dúfuveldissprotinn.
Kryeingín
í Lomdom
Síðari grein
Elísabet verður í hvítum kjól, lítið
ísaumuðum, en úr þykku silki, og
sjálf hefir hún valið munstrin að þvi
sem sáumað verður i hann. Sokkarnir
verða hvítir og úr silki, en skórnir
með hálfháum hælum. Droitningin
notar ávallt þægilega skó.
Hún ákveður líka sjálf livernig hár-
ið verður greitt, en við greiðsluna
verður að taka tillit lii hve langt
fláuelsreimin í kórónunni gengur nið-
ur á höfuðið, og að hárið aflagist ekki
er hún hefir fataskipti og setur kórón-
una upp eða tekur hana ofan. Hár-
greiðslan fer fram kvöldið fyrir krýn-
inguna.
Krýningarundirbúningur drottning-
arinnar liófst undir eins og faðir
hennar var kominn í gröfina. Drottn-
ingin er nfl. látin ráða fram úr öllum
hugsanlegum atriðum sjálf og ]iún
ræður öllu um fyrirkomulagið og
segir hertoganum af Norfolk fyrir
verkum', ákveður hvaða maður geri
livert verk o. s. frv. Hún samþykkir
allar áætlanir sjálf eða hafnar þeim.
Þcgar hún verður krýnd, 2. júni, sem
sjötta rikjandi drottning Englands og
41. þjóðhöfðingi siðan Vilhjálmur
Normannakonungur lagði undir sig
England, er það mikill undirbúningur,
sem liggur að baki.
Trúarþýðing krýningarinnar.
Krýningin er ekki fyrst og fremst
glæsilegur sjónleikur og söguleg sýn-
ing, heldur mjög hátíðleg trúarathöfn.
Dómprófasturinn í Westminster
Abl)ey, Alan C. Don býr drottninguna
undir krýninguna og leiðbeinir henni
um helgisiðina sem lienni fylgja. En
eiðurinn sem drottningin vinnur er
persónulegt heit hennar og þess vegna
ræður liún orðalagi þess sjálf. Með
sínum eigin orðum lofar liún að halda
landslög, vernda mótmælendakirkj-
una og þjóna réttlætinu.
Krýningarathöfnin, sem tekur 2%
tíma er alvarleg athöfn, i nánu sam-
bandi við sakramentin. Krýningar-
siðirnir eru mjög margbrotnir, og
það tekur langan tíma að læra þá.
Drottningin þarf að vísu ekki að taka
til máls nema fimm sinnum, auk ])ess
sem hún vinnur eiðinn, en hún verður
að læra livernig hún á að hreyfa sig
og livar hún á að koma inn á milli,
og það er enginn hægðarleikur, því að
það eru 45 'bænir og ræður, sem erki-
biskupinn af Kantaraborg þylur.
Allt það sem drottningin hefir
kringum sig og hvernig hún á að notg
það, er langur bálkur. Hún verður að
muna hvenær liún á að flytja sig milli
þriggja stóla, og líka á hún að nota
þrjú mismunandi knéföll. Tvisvar
verður hún að hafa fataskipti. Og
tvær kórónur verður hún að láta setja
á sig.
Fyrri hluti krýningarinnar.
Drottningin kemur til Westminster
Abbey i karmosinrauðri kápu, „Crim-
son Robbe of Estate“, gengur inn eftir
kirkjugólfinu og inn kórinn að svo-
nefndum „játningarstól" — „Recogni-
tion Cbair“, sunnan við háaltarið. Þar
fellur liún á kné og biður bæn áður
en hún gengur að krýningarstólnum,
„Coronation Chair“, sem einnig er
nefndur „St. Edwards Chair“, en und-
ir honum' liggur hinn nafnkenndi
Scone-steinn, sem stolið var fyrir
nokkrum árum, en kom aftur í leit-
irnar í Skotlandi. Nú snýr hún sér til
austurs, vésturs, suðurs og norðurs
til að taka á móti viðurkenningu ])jóð-
ar sinnar. Svo snýr luin aftur að
, Recognition Chair“, og þar hefst
altarisgangan. Siðan gengur hún fram
að altarinu og vinnur krýningareið-
inn, með höndina á Biblíunni, og
svarar þeim spurningum, sem helgi-
siðirnir gera ráð fyrir. Síðan fellur
hún á kné, kyssir Biblíuna og undir-
ritar krýningareiðinn. Snýr síðan
aftur að krýningarstólnum til að und-
irskrifa annað skjal, „The Declara-
tion“ — yfirlýsinguna.
Þetta er fyrsti og einfaldasti hluti
athafnarinnar. Drottningin hverfur nú
inn i St. Edwvards kapelluna, bak við
háaltarið og fer í eins konar rykkilín,
Colobium Sindonis, sem er skósíður,
hvítur linsloppur með knipplingum, en
utan yl'ir það fer hún í skósíða tuniku,
gullsaumaða. Kemur hún því næst
fram að báaltarinu berhöfðuð, sest
í krýningarstólinn og fellur svo á kné
til ]>ess að láta smyrja sig. Orn úr
gulli, með viðsmjöri í er borinn fram
og út um nefið á honum er viðsmjör-
inu liellt í „krýningarskeiðina". Bisk-
upinn vætir tvo fingur í viðsmjörinu
og smyr clrottninguna.
Nú snýr drottningin sér fram og
sest í krýningarslóiinn, og næst eru
henni færðir „gullsporarnir" og „gim-
steinasverðið" en ])etta eru tákngripir
riddaraærunnar. Drottningin snertir
þessa gripi og því næst ber erkibisk-
upinn þá upp að altarinu.
Því næst stendur drottningin upp
og nú færir dómprófasturinn í West-
minster Abbey liana í þau tvö krýn-
ingarplögg sem eftir eru: fyrst
Armilla-una, sem er gullofin stutt-
kápa, og utan yfir hana í svellþykka
krýningarkápuna. Hún er líka gull-
ofin, útsaumuð með arnarmyndum.
Þegar hirðmarskálkurinn liefir
lineppt kápunni i hálsinn, er krýning-
arskrúðinn allur — að undantekinni
sjálfri kórónunni.
Tignardjásnin afhent.
Þessi þáttur er táknrænn. Drottn-
ingin situr í krýningarstólnum og
erkibiskupinn af Kantaraborg afhend-
ir lienni ríkiseplið. Það er tákn hins
veraldlega valds drottningarinnar, en
hún má ekki gleyma að skila erkibisk-
iipnum því aftur. Síðan dregur erki-
biskúpinn hring á baugfingur hennar
á liægri liendi, „brúðkaupshring Eng-
lands“.
Þegar hringurinn er kominn á fing-
urinn dregur drottning lianska á liægri
hönd. Þetta á að tákna milda hönd
við álagningu skatta á þegnana! Með
þessari hendi tekur hún svo „Kross-
veldissprotann", tákni liins konung-
lega valds og réttlætis. í vinstri hönd
fær hún annan veldissprota minni,
með dúfu með útþöndum vængjun
á endanum. Sá sproti er tákn rét*
látrar mildi.
Og svo kemur sjálf krýningin, ])f
tiðlegasta augnablik allrar atl)afna»
innar. Erkibiskupinn lyftir St. Ed-
wárdskórónunni' hátt og setur hana
svo á höfuð drottningarinnar. Helgi-
siðirnir mæla svo fyrir að á sama
augnabliki skuli allir viðstaddir
l)rópa: „Guð varðveiti drottningúna“.
Allir aðalsmenn skulu setja upp kór-
ónur sinar, lúðrar gjalla og síðan