Fálkinn - 05.12.1953, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
ÞJÓÐLEIK BEÍÚ S I Ð
,HftRVEy
Ilaraldur Björnsson, Arndís Björnsdóttir og' Herdís Þorvaldsdóttir,
Lárus Pálsson sem Elwood P. Dowd.
þó eða fellur nieð ])vi, hvernig farið
er nieð aðalhlulverkið, Elwood P.
Dowd. Lárus Pálsson léiktir þetta
hlutvcrk meistaralega, og nnm það
verða lengi í minnum haft.
Efni leikritsins cr flestum að nokkru
kunnugt. Margir hafa séð kvikmynd-
ina, sem gerð var eftir því, með James
Stewart í aðalhlutverkinu, eða lesið
bókina og svo hefir ýmislegt kvisast
út, þegar kunnugt var orðið um 'það,
að Þjóðleikhúsið hefði tekið þetta
verðlaunaleikrit til æfinga.
Elwood P. Dowd er dálitið kyn-
Baldvin Halldórsson og Guðbjörg
Þorbjarnardóttir.
Leikritið Harvey, sem frumsýnt var
í Þjóðleikhúsinu s. 1. finuntudag, er
yfiriætislaus, en bráðfyndinn gaman-
leikur, sem unun er að horfa á. Þó að
höfundurinn, Mary Chase, hafi gert
lcikritið vel úr garði, þá stendur það
legur náungi, sem á sér ósýnilega
fyigju — eða „pookali" —. og fylgja
þessi er 185 cm. há kanina. Lcikritið
fjallar um erfiðleika systur hans við
að korna honum á heilsuhæli vegna
þessara ofskynjana. Samtöl öll, þar
sem Elwood P. Dowd er annars vegar,
eru snilldarlega gcrð frá hendi höf-
undar, yfirtætislaus, en þó svo mein-
fyndin, að þau liljóta að koma öllum
i gott skap. Sjaldan er slegið á grófa og
tviræða strengi, og bcstu alriðin eru
hyggð upp af þeirri hæversku og þeim
einfaldleika, sem snillingar cinir geta.
Bandaríska konan Mary Chase, sem
er höfundur leikritsins, er einnig tal-
in í fremstu röð leikritahöfunda.
Auk Lárusar er það Arndís Björns-
dóttir, sem ber hita og þunga kvölds-
Alfreð Andrésson og Elín Ingvarsdó ttir.
LEIKFÉLAG REYKJAVÍKUR:
99
Skéli firir MgreíMor"
Það cr léttuí og skenmitilegur
blær yfir þessu leikriti frönsku gam-
anieikritahöfundanna Louis Verneuil
og Georgs Bcrr. Páli Skúlason hcfir
að nokkru lcyti staðfært leikinn og
fært 'hann til nýrri tírna. í þýðingu
sinni, þó að það sé mjög erfitt.
Alfreð og Gerður Hjörleifsdóttir.
Efni Ieikritsins er skibpstæling á
skattlieimtunni í Frakklandi, en slíkt
efni er sennilega góður jarðvegur fyrir
mikla hláturuppskeru í leikliúsum um
ailan heim, þó að agnúarnir, sem skop-
stældir eru og deilt cr á, séu ef til
vill ekki nákvæmlega hinir sömu alls
staðar. Það, sem máli skiptir, er það,
að skattar eru hvarvetna óvinsælir
af þorra almennings, og þess vegna
finnst fólki gaman að sjá verstu
liliðar innheimtunnar undir ýkjandi
smásjá.
Byrjun fyrsta þáttar eru fremur
daitf, en svo fer að færast líf i tusk-
urnar. Sérstaklega er miðþátturinn
mjög skemmtilegur. Aðalhlutverkið,
Gaston Valtier, leikur Alfreð Andrés-
son, og skemmtir hann leikhúsgest
um afbragðs vel að vanda. I>ó gerir
Alfreð alls ekki betur að þessu sinni
cn oft áður. Elín Ingvarsdóttir lcikur
frú Vattier, og tekst hcnni oft mjög
vel upp. Hefir hún sennilega atdrei
leikið eins vel og að þessu sinni.
Brynjólfur Jóliannesson ieikur yfir-
skattstjórann vet á köfluin, en minnis-
stæða persónu skapar hann ekki, enda
mun það eríitt eins og hlutverkið er
úr garði gert. Stundum virðist Javert
(i Vesalingunum) ganga aftur í hlut-
verki þessu, enda er margt skylt með
honum og yfirskattstjóranum i þessu
lilutverki. Gísii Halldórsson og Árni
Tryggvason teika allvel, einkum Gisli,
sem sýnir nýja litið á leitóhæfileikum
sínum. Aðrir leikendur eru Þorsteinn
(). Stephensen, Steinunn Bjarnadótt-
ir, Gunnar Bjarnason, Einar Þ. Ein-
arsson, Gerður Hjörleifsdóttir og
Helga Bachmann.
Árni Tryggvason og Elín.
ins. Hún leikur Vetu Simmons, systur
Elwoods, ágætlega. Guðbjörg Þor-
bjarnardóttir fer einnig mjög vcl með
hlutverk Kelly lijúkrunarkonu. Aðrir
aðalleikcndur eru Herdís Þorvalds-
dóttir, Baldvin Halldórsson, Rúrik
Haraldsson, Indriði Waage og Har-
aldur Björnsson, en minni hlutverk
eru leikin af Önnu Guðmundsdóttur,
Klemens Jónssyni, Reginu Þórðar-
dóttur og Þóru Friðriksdóttur. Indriði
og Baldvin, sem leika lækna á geð-
veikrahælinu, ná ekki þeim tökum á
hlutverkum símini, sem þeir eru
vanir.
Leikstjórn annast Indriði Waage,
og hefir hann Ieyst það mjög vel af
hendi.