Fálkinn - 05.03.1954, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
JAFNVÆGISLIST. — Fljúgandi ljós-
myndari hefir gert það sér til gamans
að ljósmynda einn af koptum ameríska
flotans í þvf augnabliki er hann fer
yfir Frelsisgyðjuna, sem stendur við
mynni hafnarinnar í New York. Og
myndin kemur þannig út að hin frœga
frelsisgyðja virðist ltunna jafnvægis-
listir.
LITLI SNILLINGURINN. — Rosetta
Conningham frá Suður-Wakes er 11
ára og keppti nýlega um ensku meist-
aratignina í harmonikuleik. Þó að
hún yrði ekki best vann hún samt
sigur á áheyrendunum, sem undruðust
leikni hennar.
ÖNDIN FÉKK MINNISMERKI. — 1
Freiburg var nýlega afhjúpað minnis-
merki um önd, sem bjargaði miklum
hluta bæjarbúa frá dauða 27. nóv. 1944.
Þann dag ólátaðist og gargaði öndin
svo mikið að fólk þóttist vita að hætta
væri yfirvofandi og flýði í loftvarnar-
byrgin. Og rétt á eftir var flugárás sem
drap flesta þá, sem ekki voru í
byrgjunum.
Spennandi framhaldssaga eftir Phyllis Hambledon.
Ley ndnrmÁl
sgstraitna
Hann leit á mig liinu undarlega
rannsakandi augnaráði sínu. Snögg-
lega spratt hann á fætur.
„Þau fóru í bifreiðinni," sagði hann.
„ViS skulum hafa upp á henni! Það
má auðvitað búast við Jiví, að þau
Pierre og Josephine verði ekki í
henni, er hún finnst! Það verður að
rannsaka gaumgæfilega það, sem þér
hafið nú sagt mér. Og þar til Jieirri
rannsókn er lokið verðið ])ér að —
steinjiegja! „Hann lireytti síðasta orð-
inu á milli saman bitinna varanna.
„Það er ekki liægt að bera á móti
því að þið hafið komist yfir mikil-
væga vitneskju — en Jiið Jmrfið ekki
að efast um að við hefðum fyrr eða
síðar komist að því, eftir okkar leið-
um. En þið voruð aðeins á undan —
]>ið verðið l>ví að sýna skilyrðislausa
þagmælsku — umfram allt verðið Jiið
að þegja yfir þessu við mademoiselle
Suzy. Það er mjög Jiýðingarmikið. Má
ég treysta ykkur? Viljið l>ið gefa mér
skýlaust loforð? Ef ekki ....“
„Þá hvað?“ spurði Martin.
,,Þá verð ég að leysa málið á ann-
an hátt og grípa til örjirifaráða. Það
er bctra fyrir alla aðila, að cg ráði
fram úr því á Jiann hátt, sem ég hefi
nú hugsað mér. Það hefir jafnan verið
sagt að liægt sé að treysta loforðum
Englendinga. Viljið þér gefa mér
drengskaparheit yðar, monsieur og
madame?"
Við gerðum það. Okkur fannst
raunar ekkert unnið við að særa Suzy
að óþörfu með að segja henni Jietta
að svo stöddu. Það hlyti að verða
hræðilegt áfall fyrir liana.
VIÐ liittum liana í eldhúsinu, er við
komum frá J)ví að tala við Boudet.
Hún var önnum kafin við að opna
niðursuðudósir, og það leyndi sér
ekki að hún var búin að taka til eftir
Josephine, fleygja ávaxtatertunni og
fægja silfrið. Ilún kunni auðsjáanlega
handtökin við húsverkin, og Jiað kom
mér satt að segja á óvart.
„Þú hlýtur að sakna þeirra Valdiers
hjónanna áður en Iýkur,“ sagði ég.
„Ég get svarað ])vi bæði játandi og
neitandi," sagði Suzy. Hún sagði þetta
mjög rólega og án nokkurrar geðs-
hræringar.
„Þú ert búin að umgangast þau i
meira en tuttugu ár ....“
„Já, ])að er nú einmitt það sem
gerir!“ sagði Suzy.
Hún var að brytja grænkál og virt-
ist hafa allan luigann við það.
„Mér var aldrei um Pierre gefið,"
sagði hún. „Og sama mátti segja um
Mollý frænku. Þótt hann væri dug-
legur til verka, var það eingöngu
vegna Josephine, að luin hafði hann
á hcimilinu. Mér þótti lika vænt um
hana þegar ég var lítil, en mér var
farið að þykja nóg um ráðriki hennar
upp á síðkastið. Hún virtist ekki gera
sér það ljóst, að ég væri komin til
vits og ára og þvi einfær um að ráða
mér sjálf. Hún var auðvitað barnfóstra
mín einu sinni, en hún hegðaði sér
slundum cins og hún væri frænka
mín líka. Ég neyðist oft til að setja
ofan í við hana. Vinnuhjúum hættir
sjálfsagt oft til að verða of heimarik,
séu þau lengi á sama stað.“
Vesalings Suzy. Ég reyndi að gera
mér í hugarlund hvernig henni myndi
verða við ef hún fengi að vita allan
sannleikann; það virtist óhjákvæmi-
legt að til þess kæmi — fyrr eða
siðar.
„Hvað sem því annars líður, er
hvarf þeirra óneitanlega grunsam-
legt,“ sagði hún. „Þau hljóta að vera
meira en lítið við málið riðin fyrst
þau taka þann kost að Iiverfa á þenn-
an hátt. Nei, góðan daginn!“
Helen og Júlíus voru að koina inn
úr dyrunum. Þau héldust í hendur og
framkoma hennar sem var óveniu ör-
ugg og rólyndisleg, sýndi glöggt hin
bætandi áhrif, sem ástin hafði á hana.
Ég sá hins vegar á augnatilliti Suzy,
er hún leit á Júlíus, að hún var ekki
enn búin að sætta sig við tilliugsun-
ina um hann.
„Góðan daginn,“ sagði Ilelen. „Ég
var búin að segja Josephine, að Júli-
us borðaði með okkur, og bún sagði
að nógur matur væri til. Hvers vegna
eruð þið öll í eldhúsinu? Hvar er
Josephine? Hvar er Pierre?“
„Þau eru farin,“ sagði Suzy. „Þau
tóku bifreiðina, og hamingjan má vita
hvar þau eru niðurkomin nú!“
„Farin?“
Mér til mikillar undrunar sá ég að
Helen létti við þessa fregn. Josephine
hafði þó verið henni góð og annast
hana á allan lnigsanlegan hátt! Hafði
henni ef til vill einnig ]>ótt nóg nm
ráðríki hennar?“
„Hamingjan sanna,“ sagði hún. „Það
iítur næstum út fyrir ....“
„Já, það geæir það sannarlega,"
sagði Júlíus.
„Níðingar!“ sagði Suzy.
Helen leit undrandi á hana.
„Þú átt þó ekki við — að þú haldir
að — Pierre hafi myrt Mollý frænku?“
Suzy tók í Iiönd hennar.
„Elskan mín, einhver hefir gcrt
það, og þau eru ekkert ólíklegri til
þess en hver annar. Hví skyldu þau
hverfa á þennan hátt, ef þau væru al-
gerlega saklaus?"
„En — en.“ Helen var reiðileg á
svip. „Þetta er óréttlátt,“ sagði hún.
„þetta er reglulega ljótt!“
„Auðvitað er ])að ljótt,“ sagði Suzy.
Mér virtist hún misskilja systur sina
af ásettu ráði. „Við hljótum að draga
þá ályktun að þau séu sek. Eg veit að
þú álítur að maðurinn, sem þú sást,
liafi verið lægri vexti en Pierre, en
hvernig gastu raunar dæmt um það,
þar sem þú sást aðeins á eftir honum
niður stigann?"
Hún lcallaði á Toby, sem var snuðr-
andi i kringum okkur samkvæmt venju
sinni. „Hérna er dálítið handa litlum
góðum hundi."
Hún tók kjötbita úr einni dósanna
og fleygði til hans. Toby greip hann
græðgislega áMofti. Helen gerði enga
MOANA DANSAR. — Þessi Maori-
stúlka, sem dansar fyrir framan hver,
er frá Java, er 22. úra gömul og heitir
Laya Haki. Hún Ieikur konu höfð-
ingja í enskri kvikmynd úr lífi
Moríanna.
GÓÐ AUGLÝSING. — Þýsk blöð
sögðu nýlega frá því að þýsk-javönsku
kvikmy ndadí’sinni Laya Haki, sem
heitir réttu nafni Drunhilde Joerns,
hefði verið rænt af óbótamönnum,
sem þóttust vera kvikmyndaleikstjór-
ar. En hún las fregnina um þetta, þar
sem hún var í besta yfirlæti á gisti-
húsi í London. Tilefnið til sögunnar
var það, að hún átti að koma fram í
sjónvarpi í London og var sótt í flug-
vél. Hér sést hún ásamt „bófanum"
sem rændi henni.
tilraun lil að segja meira, en gremju-
roðinn í vöngum hennar vék fyrir
óhugnanlegum fölva. Ég braut heilann
um, hvort Júlíusi hefði tekist að fá
liana til að trúa sér fyrir einhverju.
Fótatak heyrðist í stiganum og brátt
birtist Henri i dyrunum. Honum var
auðsjáanlegá mikið niðri fyrir, er
hann hað okkur að koma þegar í stað
upp og tala við Boudet.
Við fórum öll upp.
Nákvæm rannsókn hafði verið fram-
kvæmd í lierbergi Valdiers hjónanna.
Ég tók þegar eftir að Mariumynd, sem
hafði liangið á einum veggnum lá á
gólfinu. Ég skildi von bráðar hvers
vegna; þar sem hún hafði hangið,
blasti við lítill skápur, sem stóð gal-
opinn. Boudet hélt á dökkri stórri flík
í hendinni.
„Þekkið þið þetta?“ spurði liann.
Það gerðum við öll. Þelta var
nunnuklæðnaður.
10. KAiFLI.
Við skoðuðum liann öll. Það eina