Fálkinn - 20.08.1954, Síða 10

10
FÁLKINN
— Vertu rólegur, kunningi, — þetta
er ekkert sárt.
23
— Gættu nú að — hann ætlar eflaust
að víkja til vinstri.
— Þetta var viðvíkjandi „knallertu-
hjólinu“, sem ég er nýbúinn að fá úr
viðgerð frá yður. Þér áttuð að gera
við hemlana.
LITLA SAGAN. Framhald af bls. 5.
myndara að koma. Og svo fór hann
til dyra.
Sygnir þessi reyndist vera Jói
Brands vinur okkar beggja. Hann
heilsaði, og kynnti sig ungfrúnni og
kvaðst vera Sygnir frá Miðvikudags-
blaðinu. Hann var góður áhugaljós-
myndari og var með fallega véi. En
ekki veit ég livort nokkur spóia var
i henni.
— Nú skuluð þér fara úr sokkun-
um, sagði Eirikur. — Sygnir takið
þér tvær myndir af fætinum og tvær
myndir af ungfrú Frist sitjandi í stóln-
um, svo að lesandinn geti séð að fót-
urinn er af henni!
Hún fór úr sokkunum og varð enn
sætari á svipinn en áður. En ég velti
fyrir mér til hvers leikurinn væri
gerður.
Undir eins og Ijósmyndunni var
lokið þurfti dansmærin að flýta sér
og fór. 'Þegar hún var komin út úr
dyrunum sagði Jói Brands: — Jæja,
ég hafði þá liundrað krónur upp úr
þessu!
—Og ég fjögur hundruð, sagði Ei-
ríkur.
— Hvað eruð þið nú að bulla?
— Skilurðu það ekki, sagði Eiríkur.
— Ég lofaði Jóa 100 krónum fyrir
ljósmyndirnar. Ég veðjaði nefnilega
500 krónum við Hans Espólin um að
mér skyldi takast að fá mynd af sokka-
lausum vinstri fætinum á Lísu Frist. *
STÆRRI BITI EN HÚN GAT KINGT.
Framhald af bls. 9.
sem sansaði hann. Hún beit hann —
ekki þó í arm laganna heldur í þumal-
fingurinn, og svo beit hún og sló, reif
og kþíraði, og jafnframt gusaði hún
úr sér ýmsuin vel völdum orðum, sem
áttu að lýsa leikhússtjóranum og
starfi hans.
Verjandi Lolu, þegar fyrir réttinn
kom, komst aldrei að, þvi að Hoff-
mann dómari tók orðið og jós skömm-
unum yfir Lolu greyið. Það var sann-
kölluð brennisteinsdemba en Lola
þorði ekki annað en bíta í súra eplið
og ríghalda kjafti.
— Þér höfðuð engan rétt til að
virða reykingabannið að vettugi. Þér
gerðuð það til þess að koma öl!u í
uppnám. Þér eruð smánarblettur á
kvenþjóðinni, þrumaði Hoffmann
dómari og lét þess getið um ieið, að
samkvæmt skýrslunni sem tekin liafði
verið af Lolu hefði liún enga trú á
hjónabandinu, og hefði lifað i hneykst-
anlegri sambúð áður en hún giftist.
Fram til 1930 voru herðablöð úr
kindum notuð til þess að spá um ó-
orðna hluti, í ýmsum afskekktum
byggðarlögum i Skotlandi og írlandi.
í Tyrklandi og víðar í Litlu-Asíu er
herðablaðið ennþá notað af fólki, sem
vill segja fyrir óorðna hluti.
PÍNA, PUSI OG SIGGI SVARTI
1. mynd. — Siggi svarti, en hve þú ert óheppinn, segir Pína. — Þú hefir þó
ekki handleggsbrotnað. — 2. mynd: — Við skulum setja klút utan um, svo
að þetta batni sem fyrst. — 3. mynd: — Þú ættir ekki að vera að borða korn,
segir Lóra. — Það er aðeins fyrir þá, sem hafa nef til þess. — 4. mynd: Hérna
er sykurmoli, segir Pína. — Hann er betri en kornið hennar Lóru. — 5. mynd:
Skömmu síðar kveðja Pína, Pusi og Siggi svarti Marenu gömlu. — 6. mynd:
Það er löng leið heim til þeirra og þau eru orðin þreytt. — 7. mynd: — Sjáðu,
Pusi, segir Pína, það er farið að skyggja. Bara að við komumst heim, áður
en myrkrið skellur á fyrir alvöru. — 8. mynd: Þau ganga lengi, lengi. —
Sjáðu, nú erum við bráðum komin heim, segir Pina.
Vitið þér...?
að milljarðaverðmæti tapast við
umferðateppu í stórborgunum?
I New York einni er áætlað að það
kosti milljarð dollara í bensíni, sliti
á gúmmí og bifreiðum og tímatöf, að
ekki er hægt að aka óhindrað um göt-
urnar. — Þess vegna er þeim pening-
um vel varið, sem ganga til þess að
greiða fyrir umferðinni.
að amerískt félag, sem hefir smíð-
að tæki til sjónvarps hefir orðið
að ní-falda hlutafé sitt til að hafa
undan pöntununum?
Sjónvarpið með tilheyrandi hijóði
byggist á afar stuttum rafbylgjum, en
þær hafa þann galla að þær rekast á
og stranda á þéttum efnum, svo sem
húsum, hæðum og sjálfri jarðbung-
unni. Þær komast aðeins það sem
maður „getur séð“. Þess vegna verð-
ur að reisa kerfi af háum möstrum
og endurvarpsstöðvar og styrkingar-
stöðvar svo að sjónvarpið komist leið-
ar sinnar „yfir holt og hæðir“ úr því
að það kemst ekki „gegnum holt og
liæðir“.
að því stærra sem hjartað er í
skepnunni því hægar slær það?
Ýmsir sem hafa haldið smáfugli
milli liandanna hafa orðið þess varir
hve hratt hjarta hans slær. Það eru
ekki allir sem fá tækifæri til að at-
huga hjartaslög fíls eða hvals, en vís-
indamennirnir hafa samt gert það. Og
hérna kemur samanburðurinn: Hjarta
kolíbrí-fuglsins, minnsta fugls verald-
ar, slær 1000 slög á mínútu, en hjarta
fílsins aðeins 40 slög og hvalsins ekki
nema 20 slög á minútu. Venjulegt
mannshjarta slær 60—70 slög á mín-
útu.