Fálkinn - 09.09.1955, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
þarna, sem Shelah fékk hugmyndina,“ sagði
hann dræmt. „Ég held nefnilega að þetta bréf
hafi komið hingað eftir að Clive dó. Mig
minnir nefnilega að ég væri að leita að því
til að endursenda það, en ég fann það hvergi.
Ég er viss um að Shelah hefir rifið það upp
og lesið það. Og þegar hún afréð að drepa
ömmu áður en hún fyndi erfðaskrána, notaði
hún sömu aðferðina til að gera hjúkrunar-
konuna meðvitundarlausa, sem hún hafði les-
ið um í bréfinu . ..“
,,Þú hefir sennilega rétt fyrir þér,“ sagði
Jed. „En nú verð ég að fara.“ Hann lyfti
glasinu sínu. „Skál fyrir hamingju ykkar. Mig
grunar að hún verði mikil.“
Þau stóðu á svölunum og horfðu á hann
aka burt í svarta bílnum. Ken tók utan um
mittið á henni.
„Hann er góður vinur,“ sagði Ken.
„Besti maður sem hægt er að hugsa sér.“
Rödd hennar var loðin. „Ég hefi verið svo
heppin.“
Hann beygði sig niður að henni og kyssti
hana. „Stúlkurnar verða alltaf ástfangnar af
skakka manninum,“ sagði hann. „Meðan
þær halda áfram að elska skakka manninn."
„Ég held að ég haldi því áfram,“ ságði hún
og hallaði sér upp að öxlinni á honum.
Eftir dálitla stund sagði hann: „Við skul-
um svipast um í húsinu. Við skulum fara inn
í hvert einasta herbergi. Við skulum reka alla
drauga á burt héðan. Ertu. til í það?“
„Ég er til í allt, ef þú ert með mér.“
Þau gengu á milli herbergjanna. Kveiktu
á ljósunum. En hvergi sáu þau vofur. Og hús-
ið var hætt að hlusta.
Loks opnuðu þau gamla barnaherbergið.
Þegar Ken kveikti á lampanum heyrðist garg-
að, „Halló, elskan!“ Sunrise sat á uppáhalds-
staðnum sínum, gömlu klukkunni, sem hafði
verið sett á sinn stað aftur.
„Halló, Sunrise!" sögðu þau bæði í senn
og hlóu. Hláturinn rak síðustu döpru endur-
minningarnar á burt.
„Góða nótt, elskan,“ sagði Sunrise. Og rétt
á eftir: „Góðan daginn, elskan!“
Ken hló aftur. Hann þrýsti June að sér.
„Þetta er góðs viti — ágætur fyrirboði ...
Góða nótt til margs góðs, góðan dag til meira
góðs. Ég elska þig. „Góðan daginn, elskan!“
sagði hann og hermdi eftir gjallandanum í
páfagauknum. Svo kyssti hann hana.
E ndir.
„Hvers vegna verður þú alltaf svona vand-
ræðalegur, þegar ég segi þér að ég sé „self-
made“ maður?“
„Ég er alltaf í vafa um, hvort þú sért að af-
saka þig eða gorta.“
„Ó, Georg við getum ekki hitst hérna — því
að hann bróðir minn sér til okkar.“ — Hvar er
hann?
GUNNE - SAHKSÆRIÐ
heitir ný framliáldssaga, sem hefst í
næsta blaði. Segir hún frá baráttu hátt-
settra enskra leynilögreglumanna og
njósnara, gegn glœpamannaflokki, sem
hefir sett sér það markmið að hrifsa
völdin i Englandi og víðar, og foigprakk-
arnir eru enskir auðmenn og lávarðar.
— Ungur maður, Bill Stroode majór og
ung stúlka, Angela Durrance, eru aðal-
persónurnar í sögunni, og rata i hin ó-
trúlegusty ævintýri, en tekst að ná í
sannanirnar fyrir sekt höfuðpauranna.
— Sagan er mjög spennandi og viðburðir
gerast jafnt og þétt svo að aldrei verð-
ur lát á. Fylgist vél með sögunni frá
upphafi.
Faðirinn er að ljúka sögunni um öll afrek-
in sín í stríðinu: „Og svo vannst stríðið, son-
ur minn.“
Sonur sat hugsi um stund. „Heyrðu pabbi
— til hvers voru allir hinir hermennirnir þá
notaðir?"
Ein leikkonan í Hollywood kom heim til sín
með nýja manninn sinn og segir við dóttur
sína: „Hérna kemur hann nýi pabbi þinn, væna
mín.“
„Jæja,“ segir telpan. „Heyrðu manni. Viltu
gera svo vel að skrifa nafnið þitt í gestabók-
ina mína?“
— Hafið þér staðið hérna lengi? spurði ríki
maðurinn.
— Marga klukkutíma, svaraði betlarinn
kjökrandi.
— Er yður ekki kalt?
— Jú, mér er helkalt.
— Þá skal ég kenna yður ráð. Þér skuluð
hlaupa héðan sem fyrst!
Gamall maður og frómlegur, svo að líklega
hefir hann verið prestur, hleypur við fót og
er að ná í strætisvagn á biðstöðinni. Það er
rigning og mikið af forarpollum á götunni.
1 því að hann er að lcomast á biðstöðina ekur
vagninn af stað og skvettir rækilega á hann.
— Friður sé með sálu þinni — og það sem
allra fyrst! kallar hann á eftir bifreiðarstjór-
anum.
— Konan mín er farin í sumarfrí austur að
Laugarvatni.
— . . . . Og nýtur tilverunnar þar?
— Já, og ég f jarverunnar hér.
Gamall maður nemur staðar við barnavagn-
inn og fer að skoða krógann. „Þetta er mynd-
arlegt barn,“ segir hann við móðurina. „Þér
verðið að gera úr honum hraustleikamann.“
„Það getur nú orðið erfitt.“
„Sei, sei, nei. Snemma beygist krókurinn
„Já,“ andvarpaði móðirin. „Það er bara það
að athuga, að þetta er telpa.“
Hún er hraðritari á alþjóðafundi og einstak-
lega falleg. Kemur til vinkonu sinnar eitt
kvöldið og fer að kvarta undan að einn af er-
lendu stjórnarerindrekunum hafi verið nær-
göngull við sig.
— Hvers vegna rakstu honum ekki utan-
undir? segir vinstúlkan.
— Heldurðu að það megi. Hann hefir stjórn-
arpassa og er friðhelgur.
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. — Af-
greiðsla: Bankastræti 3, Reykjavík. Opin kl. 10—12
og 1%—6. — Ritstjóri: Skúli Skúlason. Framkv,-
stjóri: Svavar Hjaltested.
HERBERTSprent.
ADAMSON
Hættulegt hljóð
þaggað niður.