Fálkinn - 16.05.1958, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
2. grein
Rossellini og ástamálin
SPÁKONAN.
ViÖ vöknuöum ekki fyrr en seint
morguninn eftir. Enda var ekkert
sérstakt, sem við áttum að hafa fyrir
stafni þann daginn.
— Roberto, sagði ég er við vorum
að drekka kaffið — þú ert svo viðutan
i dag.
Rossellini beit á jaxlinn, það var
líkast og hann væri að reyna að vakna
af dásvefni, og brosti. — Ég fékk
bréf frá Ingrid, sagði bann. — Hún
skrifar aðallega um börnin. Þú veist
hve mikið ég sakna þeirra.
Hann liélt áfram að tala um Ingrid
og Rómaborg og fjölskyldu sina, en
það tal var ekki eðlilegt. Það var ]ík-
ast og hann væri að, þvinga sig til
að tala um þetta, til þess að hanu gæti
nninað eftir þvi.
Meðan hann var að tala fann ég að
hann var sér þess meðvitandi sjálfur
að hætta var yfirvofandi.
Hann var gagntekinn af Sonali Das
Gupta. Hann vildi hitta hana aftur.
Og nú var hann að reyna að bæla
þá löngun niðri.
í þrjá daga talaði hann ekki um
annað en Róm. Eftir það fór hann að-
verða líkari sjálfum sér aftur.
Svo fór hann í samkvæmi. Þar var
hin venjulega klíka kvikmyndafólks,
indversks og frá Evrópu. Þetta var
merkilegt samkvæmi, glitrandi, ann-
arlegt, og eins og dularhjúpur yfir
því.
1 einu horninu í salnum sat gömul,
hrukkótt indversk kona, í mislitum
sari. Hún var eins og höggmynd, eng-
inn vöðvi bærðist i andliti hennar.
En augun brunnu eins og eldur.
— Hver er þetta? spurði Rossellini
forvitinn.
— Það er gömul og fjölvís spákona,
sagði einn forstjórinn. — Hún er
mjög fræg.
— Ég ætla að láta liana spá fyrir
mér, sagði Rossellini. — Núna straxl
Hann fór og settist hjá spákonunni
og hún starði lengi á hann.
Hún sagðði: — Þér eruð ástríðu-
hcitur maður. Þér hafið elskað marg-
ar. — En ég get sagt yður, að þér
eruð kominn til Indlands til þess að
kynnast þeirri, sem þér elskið heit-
ast um ævina. Og þér getið ekki kom-
ist hjá því. Enginn flýr sitt skapa-
dægur.
Rossellini var fölur sem nár. Mér
sýndist ætla að líða yfir yfir hann.
Hann stóð upp og gekk út að vín-
borðinu til að fá sér glas. Hann starði
á mig en sagði ekki neitt.
Það kann að virðast skrítið, að vel-
menntaður, greindur og duglegur leik-
stjóri og snjall listamaður skuli vera
hjátrúafullur. En Roberto Rossellini
var það. ,
Það hefir verið sagt að zigaunablóð
sé i æðum hans. Ég veit ekkert um
það. En alla þá tíð sem ég hefi þekkt
hann, hefir liann látið spár hafa áhrif
á sig.
ROSSELLINI APNEITAR SONALI.
Þegar við fórum úr samkvæminu
vissi ég að ég var með hræddum
manni. Rossellini sagði ekkert á leið-.
inni heim í bílnum. En þegar við
komum í gistihúsið muldraði hann:
— Ég verð að hitta einhverja aðra
spákonu.
Við unnum ekkert i heila viku. Ég
var að dytta að ljósmyndavélunum,
en fjölda spámanna og spákvenna sá
ég fara inn i stofuna til Rossellinis.
í lok vikunar sagði liann mæðulega:
— Þau segja öll, að ég miini upplifa
mína heitustu ást í Indlandi.
Á gamlaárskvöld vorum við boðnir
lil indversks rithöfundar í Rombay.
Þar voru kringum sextiu manns —
meðal þeirra var Sonali.
Roberto nam staðar er hann sá
hana. En hann sagði ekki orð. Og
innan skamms höfðum við verið um-
kringdir af mörgum öðrum fögrum
konum. Sonali hreyfði sig ekki. Hún
sat þar sem hún var komin, og starði
stórum, ljómandi augunum út í blá-
inn.
Hari Das Gupta lék á als oddi. Hann
var alltaf að klappa á öxlina á Ross-
ellini.
Svo lét hljómsveitin til sin heyra
og við fórum að dansa. Rossellini
dansaði við kornunga stúlku, sem var
ensk i aðra ætt en indversk i hina.
Hann lét sem liann sæi ekki Sonali.
En hún sat kyr og horfði á hann.
Ég og margir aðrir kunnu þessu
illa og loks fór ég til hennar og sett-
ist hjá heiini.
— Hvernig skemmtið þér yður,
Sonali? spurði ég.
— Ég skemmti mér alls ekki, sagði
lnin. — Ef satt skal segja þá skenimti
ég mér aldrei í samkvæmum.
Við fórum tíu mínútum síðar. Son-
ali sat enn á sama stað og horfði á
eftir okkur. Ég kvaddi hana. Roberto
sagði ekkert.
,.ÉG SKAL GERA LEIKKONU
ÚR HENNI“.
Við minntumst ekkert á Sonali. Nú
leið og beið en loks fór Rossellini
að láta hendur standa fram úr ermum.
Hann átti tal við Nehru og bað hann
um aðstoð.
Nehru sýndi honum umhverfi
Bombayborgar. Hann spurði mcira að
segja hvort við vildum ekki ferðast
eitthvað um i einkaflugvél hans.
Nú var Rossellini ólmur af fjöri.
Það var eins og hann hefði ráðið for-
sætisráðherrann sem fylgdarmann
sinn. Og Nehru lofaði honum bæði
fjárliagslegri og tæknilegri aðstoð.
Þegar við konium aftur til Bombay
bauð Rossellini mér í miðdegisverð
og sagði: — Við búum til tólf kvik-
myndir ... og ég hefi frábæra mann-
eskju i aðalhlutverkin — Sonali Das
Gupta.
Ég varð agndofa af undrun.
— En ekki er hún leikkona, svo
ég viti, sagði ég.
— Hún verður það, sagði Rossell-
ini. — Ég skal gera fræga leiklconu
úr henni.
Rossellini sendi eftir Hari Das
Gupta og sagði við liann: — Konan
yðar getur orðið ágæt leikkona. Ég
vil láta hana leika unga ekkju.
Indverjinn horfði á hann og sagði
ofur rólega: — En konan mín er
engin leikkona.
— Ég veit það, ég veit það, svaraði
Rossellini um hæl. — En bún verður
það, með miuni bjálp.
— Nei! sagði Hari.
Sonali Das Gupta, hin indverka frú,
29 ára, sem gcrði Rossellini svo ást-
fanginn að hann gleymdi Ingrid og
börnunum sínum.
Þeir störðu hvor á annan eins og
mannýg naut. Svo leit Rossellini und-
an og sagði: — En lmn er leikrita-
höfundur. Ég ræð hana til að semja
kvikmyndahandrit.
— Já, sagði Hari. — Það getur hún
vel.
— Ágætt! sagði Rossellini lirifinn.
— Hún semur kvikmyndahandrit
handa mér og engum öðrum. Ég ræð
hana hér með. Við skulum fara til
hennar og segja lienni þessar góðu
fréttir.
Eftir þetta vann Sonali með Ross-
ellini í herbergjum hans í Taj Mahal-
gistihúsinu.
Aldo Tonti ljósmyndari, höfundur
greinanna.
Hari kom oft þangað. — Það er
fengur fyrir hana að fá að vinna með
jafn gáfuðum leikstjóra, sagði hann.
— Sannast að segja liefi ég ekki mikið
af henrii að segja, en þetta er skemmti-
legasta verikð sem hú nhefir nokk-
urn tíma haft. Og svo hefir liún líka
mikið upp úr því.
Ég var atvinnulaus allan þennan
tima. Og ljósmyndarar mínir liöfðu
ekkert að gera. Ég lagði að Rossellini
að liann lofaði mér að fá að lesa
handritið.
—- Þú skilur ckki eitt orð af þvi,
sagði liann. — Það er á ensku,
Loks sættumst við á að fara til
Mysore til að taka landslagsmyndir.
— Sonali kemur líka, sagði Ross-
ellini.
— Nei, það gerir hún ekki, sagði
Hari Das Gupta er hann heyrði uppá-
stungu Rossellinis. — Ef Rossellini
fer til Mysore þá verður liann að fara
einn, bætti hann við.
Og honum var alvara.
Framhald í næsta blaði.
—O—
ÖSKUBUSKA VORRA DAGA.
Spánska telpan Cipri Vaquera varð
móðurlaus 3 ára og varð að vinna fyr-
ir sér frá blautu barnsbeini og lærði
hvorki að lesa né skrifa. Nítján ára
fékk hún nýrnaveiki, og borgarstjór-
inn í bænum gaf henni peninga fyrir
meðulum. En hún fór til Madrid og
fékk þar vist, og jafnframt tilsögn í
lestji og skrift. Síðan fékk hún vist
hjá amerískum hjónum; maðurinn var
í Bernard Shaw-klúbb, sem árlega
velur unga stúlku og gefur henni
tækifæri til að byrja lífið á nýjan leik,
eins og Eliza Doolittle í leiknum
„Pygmalion“. — Hér sést öskubuskan
við matarpottinn.
—0—