Fálkinn - 16.05.1958, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN

BSNCJgT HLUMPUR
Myndasaga fyrir börn
— Þetta er ljómandi fallegt fuglabúr, hefirðu smíðað það sjálfur, Skeggur? — Heyrðu Skeggur, reyndu nú að ganga, og sýndu
Og mikið er gaukurinn fallegur. Hvar veiddir þú hann? — Góði vinur, maður hvernig útlærður sjómaður gengur í land. — Svona gengur
veiðir ekki gauka. Hún Bakskjalda ungaði honum út í brúðuvagninum sínum. hann. Skeggur kann margt —- þegar hann er vakandi.
— Ef þú ætlar að flýta þér heim til hennar -— Upp með dansinn, Pingo litli! Ég sé að — Hott-hott, asni! Nú skulum við vakna-
mömmu þinnar, Klumpur, þá skal ég aka þér, þú ert vanur fjallgöngumaður —• þú ert svo Það tekur dálítinn tíma .... Ég er hræddur
og svo förum við í skrúðgöngu. — Ég er tií léttur á þér. um að þú þurfir að hotta betur á hann, Grísill
í það, Grísill veiðimaður. Það verður tignarlegt! minn.
— Þú ert hugvitssöm, Bakskjalda, en ég er — Dingelingeling. Halló, nú kom fjörkippur — Þetta var meiri flugferðin hjá mér. Og
hræddur um að ekki dugi bjalla til að vekja í hann. Svona fljótt hefi ég aldrei séð asna skelfing hefir þér brugðið við, asni minn. -—
hann. Ég nota alltaf vekjaraklukku. vakna. Bara að honum verði ekki um það. Nei, ert það þú, Klumpur minn. Það var fallegt
„ að sjá þig þegar maður vaknaði.
U M KETTI.
Prófessor nokkur í Cincinnati
frétti um merkilegan kött, sem hét
Willi, og alltaf fór út á ákveðnum
tima á mánudagskvöldum.
Prófessorinn vildi ekki trúa þessu
og fylgdist með því sem kötturinn
gerði á mánudögum, lengi vel, en
sannfærðist svo.
Aðra sex daga vikunriar blundaði
Willy alltaf eftir kvöldmatinn, en á
mánudögum labbaði bann burt,
stundvíslega klukkan 9.45 og að spít-
ala, sem var miklu neðar í götunni.
Þar stansaði bann fyrir neðan
borðstofuglugga lijúkrunarkvennanna,
stökk upp á gluggakarminn og horfði
á hjúkrunarkonur, sem voru að leika
fjaðraboltaleik. — Þær gerðu þetta
aðeins á mánudagskvöldum, það
hafði Willy reynt. Og bann hefir
haft svona gaman af að horfa á
stúlkurnar hoppa þarna. Honum var
aldrei gefið að éta þar, og ekki voru
þar neinir kettir, sem hann var að
draga sig eftir.
En það sem prófessornum þótti
skrítnast við köttinn var, að hann
skyldi alltaf koma á réttum tíma.
Hann kom líka alltaf stundvislega
klukkan tíu mínútur yfir átta til að
fá morgunmatinn sinn.
—0—
KATTARMÚMÍA.
Kötturinn var heilagt dýr hjá Forn-
Egyptum. Það varðaði lífláti að mis-
þyrma ketti. Þegar kettirnir drápust
voru þeir jarðaðir í grafreit, en fyrst
voru þeir smurðir. Innyflin tekin úr
og skrokkurinn lagður í saltlaka 30—
70 daga. Síðan var hann sívafinn með
léreftsrenningi, sem vættur var í ein-
hverju, sem líktist gúmmíi. Og loks
var kötturinn lagður i kistu.
—0—
Myndin er frá Hollandi. Tvær litlar
(elpur eru að prófa ísinn á einu sík-
inu.