Fálkinn - 24.06.1960, Blaðsíða 13

FALKINN
13

Vízlz
an

^Mó f*jr
Þægilegur, svartur kjól, ætti að skipa
heiðurssess í hverjum klæðaskáp. Hægt
er að nota þá við hin margvíslegustu
tækifæri. Sérstaklega er gott að grípa til
þeirra þegar „maður veit eiginlega ekki
í hverju maður á að vera“. Þess ber og
að gæta. að flestir skartgripir fara vel
við starf. — Kjóllinn til vinstri er úr
þunnu ullarkrepi (frá LOPEZ), sá í mið-
ið er fallegur silkikjóll úr taft-siffon
(Chloe) og til hægri er einfaldur silki-
kjóll frá Casalino.

gera þér allt sem við getum til dægrastyttingar
— við skulum kynna þig öllum vinum okkar, og
ég er viss um að þér fellur vel við þá. Jæja, nú
skulum við fá okkur eitthvað að borða, og á
eftir skaltu sofna rækilega.
Borðstofan vissi út að svölunum. Kötu varð
hugsað til þess hve góða ævi hún gæti átt þarna,
ef áhyggjurnar af bróður hennar hefðu ekki ver-
ið. Maturinn var góður og geðsleg, þeldökk
stúlka gekk um beina.
Eftir nokkra stund sagði Helga:
— Kannske þér viljið setja mig inn í skyldu-
verkin mín þegar við höfum matast, frú Denni-
son?
— Æ-nei, ekki strax, Helga! Þið Kata verðið
að sofa út fyrst. Það verður alltaf tími til að
tala um verkin þiín. Húsverkin hérna ganga í
rauninni vel, en af því að flest vinnufólkið er
innfætt, þarf ég á manneskju að halda, sem getur
litið eftir því. Ég er svo lítið heima sjálf, og Rod
fannst ég þurfa stúlku, sem gæti séð um heim-
ilið.
— Ég skal gera mitt bezta, og ég vona að þér
verðið ánægð með mig frú Dennison, sagði Helga
kurteislega.
— Það verð ég áreiðanlega. Þú hafðir I. flokks
meðmæli.
Máltíðinni var lokið. Rodney Dennison hafði
flýtt sér að borða og var farinn til skrifstofu sinn-
ar. Kata fékk sér ágætt bað, sem henni var nautn
að eftir hina löngu daga í loftinu. Og það var
unun að hvíla sig milli hvítra og kaldra lak-
anna í ágætu rúmi. Hún varp öndinni í vellíðan
og sofnaði samstundis.
Það var komið fram yfir nón er hún vaknaði
við mannamál.. Þetta var hljóðskraf, en virtist
vera í lítilli fjarlægð. Henni varð litið á baðklefa-
dyrnar — klefinn var milli herbergis hennar og
Helgu — og sá að þær stóðu opnar. Hún fór
framúr til þess að loka dyrunum og datt ekki í
hug að hlera. En dyr Helgu að baðklefanum voru
opnar líka, — þess vegna hafði hún heyrt óm-
inn af samtalinu. Hún var í þann veginn að
loka er hún heyrði lága, hvæsandi karlmanns-
rödd:
— Þú ónýttir síðasta verkefnið þitt, Helga. Þú
ert ekki maður til að gera það aftur! Hann hélt
áfram, og nú var röddin beinlínis ógnandi: •—
þú veizt hvað af þvd mundi leiða!
Helga talaði lágt og röddin var mæðuleg: —
Mig gildir einu hvað af því leiðir!
— Jæja, sagði maðurinn, og nú heyrði Kata
að þetta var Rodney Dennison. — Hagaðu þér
eins og flón, ef þú vilt. Það gæti hugsast að
þig gildi einu hvernig þér sjálfri reiðir af. En
svo eru aðrir, sem þér er ekki sama um — og
þú veizt hvernig þeim mundi reiða af — er það
ekki?
— Segðu ekki meira! Segðu ekki meira. Rödd
Helgu veinaði af sársauka.
— Þú hefur fengið fyrirskipanii’nar, sagði
Rodney Dennison kaldranalega. — Og hvað hef-
urðu gert til að framkvæma þær?
— Ég hef gert það sem ég gat — ég sver að
ég hef gert það sem ég gat. Nú hækkaði hún
röddina dáMtið.
— Það er þér hollast. Þú veizt að þetta er síð-
asta tækifærið þitt.
— Já, ég veit það,hvíslaði hún. Svo bætti hún
mæðulega við: — Ég skal gera allt — hvað sem
þér viljið, ef þér segið mér hvað hefur orðið af
Frank!
Hann rak upp hæðnihlátur. — Dettur þér í
hug að ég mundi segja þér það, jafnvel þó ég
vissi það, — og láta þig gera þig að fífli á nýjan
leik!
— Vitið þér það þá? hvíslaði hún.
Nú heyrðist hljóð — það gat ekki verið annað
en smellur í löðrungi, og hún heyrði að Helga
tók andköf.
— Sveið þig undan honum, eða hvað? En nú
lærist þér kannske að vera ekki svona spurul,
sagði hann ógnandi. Nú verður þú að reka er-
indið, sem þú átt hingað. Ef þú gerir það, skal
ég ábyrgjast þér að ekki verður skert hár á höfði
þínu né ættingja þinna. En ef þú gerir það ekki
... Ja, ég mun varla þurfa að segja þér hvernig
þá fer.
Kveinstafir heyrðust frá Helgu, en hún sagði
ekkert.
Kata heyrði að fótatak Rodneys Dennison
færðist nær dyrunum. Svo nam hann staðar og
hélt áfram:
— Og svo var það eitt enn... Gerstu ekki of
nærgöngul við Adrian Sullivan, annars kemstu
í ónáð hjá Fredu. Hún annast um hann.
Kata lokaði dyrunum hijóðlega. Hún skalf af
æsingi. Hún hafði gert rétt í því að taka boði
Dennisons. En hvers vegna höfðu þau lagt að
henni að koma, og hvað mundi gerast ef þau
fengi að vita að hún hafði hlustað á hótanir
Dennisons?
Hún skreið upp í rúmið aftur. Bara að hún
hefði einhvern til að ráðfæra sig við, en sir Al-
ander hafði varað hana við að treysta nokkrum
manni, og hún vissi hve aðgætinn hann var.
Rodney Dennison hafði sagt að konan skyldi
„annast um“ Adrian — var Adrian kannske ást-
fanginn af henni? Það var alls ekki óhugsandi
— Freda var mjög heillandi kona. Kata reyndi
að fyrirlíta hann, en sársaukinn varð yfirsterlj-
ari.
Fjöldi fólks kom í kokkteilboðið hjá Denni-
son. Freda gekk mann frá manni með Kötu og
kynnti hana.
— Kata býr hérna hjá okkur, sagði hún, og
stundum bætti hún við og lækkaði róminn um
leið: — Hún er systir Franks.
Allir buðu hana velkomna, sumir létu þess
getið, hálf vandræðalega, að þeim hefði þótt
svo vænt um Frank. Henni fannst allir gestirnir
vera einstaklega viðfeldið fólk.
— Hvernig leizt þér á kunningjana okkar?
spurði Freda Kötu nokkru síðar.
— Mér finnst þeir vera einstaklega alúðlegir.
Freda kinkaði kolli. — Já, við eigum einstak-
lega vel saman. Þetta er sannkölluð Paradís
hérna.
En höggofmurinn stjórnar þeirri Paradís, hugs-
aði Kata með sér. Höggormur sem hafði gleypt
bróður hennar, var hættulegur henni sjálfri og
sem jafnvel þessari ungu heimsálfu stóð hætta af.
Helga var fairin að vinna og gekk um beina
og bauð gestunum ljúffengt smábrauð. Hún var
í óbrotnum svörtum kjól, sem fór henni vel.
Svo að Helga hafði þá þekkt Frank. Það var
engin tilviljun að hún hafði mynd af honum í
töskunni sinni. Hún hafði jafnmiklar áhyggjur
af honum og Kata sjálf, en hún var ekki sinn
eigin herra og átti auðsjáanlega ættingja, sem
hún hafði áhyggjur af. Eða var hún frjáls gerða
sinna? Það var hugsanlegt að hún hafi verið það,
að minnsta kosti í byrjun.
Framh.
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. —
Afgreiðsla: Vesturgötu 3, Reykjavík. Opin kl.
10—12 og 11/2—6. Sími 12210.
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Félagsprentsmiðjan h.f.