Fálkinn - 11.01.1961, Qupperneq 28

Mike Vegas þóttist verða að strjúka
hárið og laga hálsbindið, áður en hann
drap á skrifstofudyrnar hjá Wally Ad-
ams. Hann var starfsmaður lögreglunn-
ar, og þeir fá ekki kaupið sitt fyrir út-
litið, en milljónir þekktu sjónvarpsgoð-
ið Wally Adams, og Mike Vegas fannst
hann verða að gera eitthvað.
— Kom inn!
Mike Vegas opnaði dyrnar og depl-
aði augunum, er hann sá andlitið fyrir
innan skrifborðið. Hann ræskti sig og
sagði til nafns síns. Adams var líkur
því sem Mike hafði séð hann í sjón-
varpinu, og það var skrítið að sjá hann
þarna sjálfan.
— Jæja, sagði Adams og bauð Mike
sæti við skrifborðið. — Mér er illa við
að ónáða lögregluna, en ég er hræddur
um að þetta sé alvarlegt mál. Ég veit
ekki hverju ég á að trúa.
— Þér minntust á bréf, sagði Mike.
— Var það hótanabréf?
— Nei, alls ekki. Ég get ekki ábyrgzt
að það sé ekta. En ef svo er .... jæja,
það ,er bezt að þér lesið það sjálfur.
Adams tók samanbrotið blað upp úr
vasanum. — Hafið þér séð fimmtudags-
þáttinn okkar, hr Vegas? Ef þér hafið
ekki séð hann, eigið þér sjálfsagt erfitt
með að skilja bréfið.
— Ég þekki þennan þátt, sagði Mike.
— „Hver er maðurinn?“
— Já, einmitt. Þá vitið þér út á hvað
hann gengur. Við náum í fólk, sem blöð-
in hafa nýlega talað um einhverra hluta
vegna. Fórnarlambið er með grímu, og
svo eiga hinar að komast að hver mað-
urinn er, með því að spyrja spurninga
.... en lesið þér nú bréfið!
Mike tók blaðið. Rithöndin var nett
og falleg, kannske svolítið tilgerðarleg,
en Mike hleypti brúnum, er hann fór
að lesa.
Kœri hr. Adams: — Ég hef horft
talsvert oft á þáttinn yðar, og ég
hugsa að þér hefðuð gaman af að fá
mig í gapastokkinn. Ég vil helzt ekki
þurfa að gefa of nákvœma lýsingu á
sjálfum mér — af ástœðum, sem eru
skiljanlegar, en ég er fertugur og
vélateiknari, starfa hjá verkfrœðinga-
firma í Long Island City, giftur, barn-
laus. Á heima á Manhattan, og kon-
an mín hefur dáð yður mikið árum
saman. Ég tel, að ég hafi gert talsvert,
sem reynir á þolrifin í spyrjendun-
um, ef þeir verða látnir spreyta sig
á mér.
Ég er morðingi!
Ég geri mér Ijóst, að menn í yðar
stöðu fá oft bréf frá brjáluðu fólki.
Það er skiljanlegt þó þér teljið mig í
þeim hóp, en ég fullvissa yður um,
að ég er með öllum mjalla og að það
er satt, sem ég hef sagt yður. — Ég
er sekur um morð af ásettu ráði, og
fús til að láta afhjúpa mig í þættin-
um.
Yður mun finnast tilboð mitt ó-
venjulegt, en bendi yður á, að það
er borgaraleg skylda yðar að fletta of-
an af glæpnum. Ef afhjúpunin verð-
ur ekki gerð í sjónvarpinu mun ég
þegja, og glœpurinn kemst aldrei
upp.
Ef þér viljið ná sambandi við mig
skuluð þér senda mér bréf, stílað til
John Rice, poste restante á aðalpóst-
húsinu. Þetta er auðvitað dulnefni.
Ef þér reynið að ná í mig, er ég vitja
bréfsins, mun ég neita öllu, sem ég
hef skrifað hér! — Vona að heyra
frá yður sem fyrst. Með beztu kveðju.
John Rice.
MIKE VEGAS fann hvernig Wally
Adams horfði á hann meðan hann var
að lesa bréfið. Hann reyndi að láta ekki
á því bera, að hann væri hissa, en sagði:
— Þetta er gífurlegt tilboð, en hvað
segja Þeir, sem eiga að borga brúsann?
— Ég skal ekki leyna yður neinu,
svaraði Adams og brosti. — John Rice
sér réttilega, að þetta er peninga virði
fyrir okkur. En firmað,, sem borgar dag-
skrána, gerir sér líka ljóst, að það get-
ur orðið hneykslismál út af svona til-
tæki. Þess vegna töldum við réttast að
spyrja lögregluna ráða.
— Það var rétt athugað, sagði Mike
og stóð upp. Honum leið alltaf betur,
þegar hann stóð í fæturna. — Við meg-
um ekki hlaupa á okkur. Kannske hefur
þessi náungi drepið einhvern, og þá er
þetta eina ráðið til að ná í hann.
— Þér álítið þá að við eigum að láta
hann koma í sjónvarpið?
— Já, það finnst mér, en ég vil ekki
afráða það einn. Við verðum að tala
við saksóknara ríkisins.
— ViðXviljum hafa samvinnu um
þetta, sagði Adams. — En þið verðið
að ákveða, hvað gera skal.
— Þakka yður fyrir, hr. Adams. Nú
tek ég þetta bréf og læt rannsóknastof-
una athuga það. Hver. veit nema eitt-
hvað hafizt upp úr því? Og undir eins
og ég verð einhvers vísari í málinu,
skal ég láta yður vita.
— Ágætt, sagði Wally Adams og tók
í höndina á Mike. — Ég þarf ekki að
taka fram, að ég bíð í ofvæni.
SVO leið nærri því vika þangað til
Mike Vegas kom aftur. En þá var Wally
Adams ekki einn, en mörg fræg and-
lit hjá honum.
— Þér hafið sjálfsagt séð þennan áð-