Fálkinn - 11.01.1961, Síða 29

Við megum ekki hlaupa á okkur.
— Kannski HEFUR þessi náungi
drepið einhvem, og þá er þetta
eina ráðið til þess að ná í hann.

ur, sagði Wally brosandi og studdi hend-
inni á öxlina á Jake Jenkins. — Fasti
gamanleikarinn í þættinum.
Jenkins yppti öxlum og bretti upp
jakkakragann, eins og hann væri að
herma eftir hundeltum glæpamanni.
Mike hló. — Og þetta er Bennet Ives,
flokkstjórinn. Og Sally Burack og Lila
Conway — þær eru í hópnum líka.
Mike kinkaði kolli og reyndi að láta
eins og sér væri sama um þetta fólk.
Það kvaddi hann og fór út hlæjandi.
Undir eins og dyrnar lokuðust, skelli-
hló Adams og settist.
Sýningin á morgun er tilbúin, sagði
hann. — En hvernig gengur þetta? Hvað
sagði saksóknari ríkisins?
Mike ræskti sig. — Við höfum afráð-
ið að gera tilraun, hr. Adams. En okk-
ur langar til að þér skrifið manninum
og hafið tal af honum fyrst. Undir fjög-
ur augu vitanlega. Hver veit nema hann
sé morðingi, þótt ótrúlegt sé.
— Ég skil, sagði Adams. — En haldið
þér að hann láti narra sig hingað? Mér
sýnist á bréfinu að hann sé með fullu
viti.
— Ég sagði yður það, sagði Mike hálf
gramur. — En ég hef ekkert við hann
að tala. Ætli hann komi ekki — hann
virðist vera svo áfjáður í að komast
í sjónvarpið, og hver veit nema hann
vilji veita yður viðtal. Og þá verðum
við að nota tækfærið og grennzlast bet-
ur um hann.
Wally var auðsjáanlega vonsvikinn.
Hann yppti öxlum og sagði: — Jæja,
ef lögreglan telur réttast að hafa það
svona, þá gerum við það!
— Þökk fyrir, Adams. Við grædd-
um lítið á bréfinu. Engin fingraför nema
yðar og mín, venjulegt blek og pappír.
Sálfræðingur í lögreglunni var í raun-
inni sá eini, sem gat komið með upp-
lýsingar. Hann telur að Rice sé sálsjúk-
ur og kveljist svo mikið undir sekt sinni,
að hann telji óhjákvæmilegt að játa
hana. En við erum engu nær fyrir það.
En Rice vill nota þátt yðar til þess að
gera mestu opinbera játningu sögunnar.
Og hann fær líka marga áhorfendur?
— Eitthvað kringum fjörutíu milljón-
ir, sagði Willy Adams. — Svo er mér
sagt, að minnsta kosti.
Mike blístraði. — Maðurinn er vitlaus,
það er augljóst mál .... fjörutíu millj-
ónirl
FJÓRUM dögum síðar gat Mike sagt
yfirmönnum sínum, að Rice hefði ekki
gengið í gildruna. Hins vegar hafði hann
skrifað Willy Adams nýtt bréf:
Kœri hr. Adams: — Svar yðar olli
mér miklum vonbrigðum. Auðvitað
dettur mér ekki í hug að gefa mig
fram nema með þeim skilyrðum, sem
ég nefndi í fyrra bréfinu. Þó að mér
stafi ekki hætta af að það vitnist hver
ég er, kæri ég mig samt ekki um að
lögreglan fari að rannsaka mig.
Ég endurtek því, að ég er fús til
að játa glœp minn og gefa allar upp-
lýsingar í þœtti yðar — og aðeins þar.
Ég vil ekki veita neinum viðtal fyrst,
og ég kem ekki fyrr en fáeinum mín-
útum fyrir sýninguna.
Ef þér takið ekki tilboði mínu, mun
ég varðveita leyndarmál mitt og fara
með það í gröfina. En ef þér hafið
áhuga á þessu, bið ég yður að til-
taka nákvœmlega hvenær þátturinn
á að fara fram.
Með vinsemd
John Rice.
— Hvað segja þeir nú, sem eiga að
borga brúsann? spurði Mike, er hann
hafði talað við skrifstofu saksóknarans.
— Ef lögreglan fellst á þetta, Þá föll-
umst við á það, sagði Wally Adams og
var nú vonbetri en áður.
— Við gerum það, sagði Mike --------
Það er aðeins um eitt að ræða .... en
hvernig lízt yður á þetta, Adams? Það
eruð þér, sem eigið að sitja við hlið-
ina á þessum manni, og kynna hann —
og kannske er það geðveikur morðingi!
Mér finnst það ískyggilegt.
ÚR eftirlitsklefanum sá Mike sex mis-
munandi útgáfur af Wally Adams á
skermunum. Adams var að rausa for-
mála að sýningunni og fólkið í salnum
hló dátt að bröndurum hans.
En meðal áhorfenda sá Mike sex and-
lit, sem voru eins og höggin í tré —
sex óeinkennisbúna lögreglumenn, sem
var dreift á áríðandi stöðum við út-
göngudyrnar, reiðubúnir til að gera að-
súg að hinum fræga gesti, ef hann
reyndi að strjúka.
Og bak við leiksviðið biðu tveir lög-
reglumenn eftir Rice.
Adams virtist ekkert smeykur við það,
sem í hönd fór. Hann brosti út undii
eyru, er hann settist við borðið hjá
flokknum.
Pátttakendur voru kynntir og settust,
en fólkið klappaði. Bennet Ives brosti
og deplaði augunum bak við gleraugun
og dró fram stól handa Sally Burack,
og Jake Jenkins strauk af sætinu, sem
Lila Conway átti að setjast á. Leiksviðs-
SMÁSAGA EFTIR 0. H. LESLIE
FALKINN
29