Fálkinn - 11.01.1961, Síða 30

stjórinn færði til hjlóðnemann og gaf
merki um að allt væri' tilbúið!
Hár maður með svarta grímu kom
inn á leiksviðið og þulurinn ósýnilegi
sagði: — Dag nokkurn í síðustu viku
vann þessi maður afrek í Chicago. Nafn
hans birtist í öllum blöðum .... Hver
er maSurinn?
Svo heyrðist lagið, sem alltaf fylgdi
þessum þætti. Og síðan byrjaði þulur-
inn aftur og fór nú að segja frá öllum
kostum sápunnar, sem firmað seldi, er
borgaði þessa sýningu, og lauk máli sínu
svo: Nú hefst dramatískasti þáttur sög-
unnar, undir stjórn Wally Adams ....
HVER ER MAÐURINN?
Adams stóð upp þegar áhorfendurnir
í salnum klöppuðu, og beygði sig hæv-
ersklega. — Þökk fyrir, dömur og herr-
ar. Nú býð ég ykkur nýja dagskrá, með
nöfnum úr fyrirsögnum allra blaða.
Svo kynnti hann hópinn sinn og loks
fyrsta gestinn, sem var með grímu.
Það var gömul, gráhærð kona.
Þegar Wally Adams sýndi blaðafyrir-
sagnirnar, sem nafn hennar var nefnt
i, gall við hlátur. Hún hafði unnið
fyrstu verðlaun í samkeppni um vínar-
tertubakstur í Louisiana.
í Þessum svifum kom leynilögreglu-
maður inn í eftirlitsklefann.
— Er nokkuð að? spurði Mike. —
Er náunginn kominn?
— Hann situr bak við leiksviðið með
grímuna.. Vill ekki tala við nokkurn
mann. Hann verður síðastur .á dag-
skránni.
— Hvað sagði hann?
— Hann spurði hvort lögreglan væri
hér, en tók öllu rólega.
— Gott, sagði Mike. — Hafðu auga
á honum og láttu hann afskiptalausan.
Við getum beðið. Það verður langt þang-
að til hann fer að meðganga.
Njósnarinn fór og Mike leit inn á
sviðið aftur og heyrði Sally Burack
segja: — Bíðum nú við! Þér segið, að
það hafi gerzt nýlega .... og fleiri voru
viðstaddir. Var þetta samkeppni?
— Já, svaraði gamla konan og brosti
undir grímunni.
— Voru aðeins konur þátttakendur?
— Já.
— Var þetta bökunarsamkeppni?
— Já.
— Vínartertubökunarsamkeppni?
— Já.
-—- Sem haldin var í fyrri viku í Loui-
siana?
Nú heyrðist dynjandi lófaklapp, sem
sýndi að Bennet Ives hafði átt kollgát-
una og Wally Adams notaði tækifærið
og minntist á kosti sápunnar, sem borg-
aði brúsann. Næstu þrír grímumenn-
irnir voru ökugikkir — þeir einu, sem
höfðu komizt lífs af úr kappakstri sjö
bíla, Lily Conway gat sagt deili á þeim
í fyrstu umferð. Svo kom kvikmynda-
dís, sem hafði fótbrotnað við kvik-
myndatöku.
Mike fékk sinadrátt, þegar Wally
Adams gekk fram til að kynna síðasta
atriðið á dagskránni.
30 FALKINN
— Áður en lengra er farið, tel ég
rétt að aðvara áhorfendur. Hér hafa
verið margir gestir, sem hafa gert margt
merkilegt. Næsti gestur okkar er óvenju-
legur og það er ekki skemmtilegt leynd-
armál, sem hann býr yfir. Ég þekki ekki
nafn þessa manns —- enginn þekkir nafn
hans, en ég skal ábyrgjast, að nú skul-
uð þig upplifa spennandi atriði.
Hann kinkaði kolli til leiksviðsstjór-
ans. — Látið herra X koma inn.
MIKE hélt niðri í sér andanum. Mað-
urinn, sem kom inn, var meðalmaður
á vöxt, grannur, hárið skolrautt, sem
sást yfir svörtu grímunni. Hann var
ofur hversdagslega klæddur, í hvítri
skyrtu og með hálsbindi. Og virtist ró-
legur og stillilegur.
Wally Adams sneri sér að flokknum.
— Við höfum nú aðra aðferð en vant er.
Engar upplýsingar verða gefnar og á-
horfendur fá ekki að vita hvað maður-
inn hefur gert. Jake Jenkins byrjar að
spyrja.
Jenkins leit hvasst á manninn. Vitan-
lega vissi hann ekki hvað í vændum
var. Það voru aðeins lögreglumennirnir
og Wally Adams, sem vissu um það.
— Þetta var dágóð kynning! sagði
Jenkins. — Þér munuð ekki vera for-
stjóri fyrirtækisins, sem borgar þessa
dagskrá?
Einhverjir skríktu. Enginn vildi hlæja
hátt eftir formála Willys. Grímumaður-
inn hristi höfuðið en þagði.
— Eruð þér nokkuð við stjórnmál
riðinn?
— Nei.
— Hafið þér gert eitthvað mjög ó-
venjulegt?
—- Já, í rauninni hef ég það. Þó hafa
margir gert það á undan mér.
— Hafið þér sett met?
— Nei.
Nú var mínúta liðin og Sally Burack
átti að spyrja næst. — Kemur atvinna
yðar nokkuð þessu máli við. Mundi það
létta fyrir okkur að vita hvað þér starf-
ið?
— Ekki held ég það.
Rödd grímumannsins var róleg og
hæg.
— Eru aðrir við mál yðar riðnir?
spurði Sally.
Grímumaður hikaði og hvíslaði ein-
hverju að Wally Adams, sem sat fyrir
innan skrifborðið. Wally stóð upp. ’
■— Það er ein manneskja að auki við
það riðin, sagði hann. — En gestur okk-
ar telur þýðingarlaust að þekkja nafn
hennar.
— Hafið þér gert eitthvað með eða
móti þeirri manneskju?
Mike hallaði sér fram. Grímumaður
hreyfði höndina. — Já, móti.
Nú heyrðist umlað í salnum. — Benn-
et Ives, sagði Wally.
Bennet lagaði gleraugun og setti á
sig stút. — Þessi manneskja — er þessi
manneskja sælli nú, eftir það, sem þér
gerðuð?
— Sælli? Ja, því ekki það!
— Við skulum svara nei við þessari
spurningu, tók Wally fram í. Hann var
orðinn lágværari. — Ég efast um að
hann hafi orðið sælli við það, sem kom
fyrir hann.
■— Það hefur þá ekki verið neitt
skemmtilegt? sagði Ives.
Grímumaðurinn hló. Og spyrjend-
urnir fóru að verða undrandi.
— Snertuð þér við þessari manneskju?
— Nei.
— Þér gerðuð henni þá ekki líkam-
lega þjáning?
— Jú, það tel ég víst.
— En snertuð hana ekki? Bennet datt
í hug skotvopn en vildi ekki nefna Það.
— Gerðist þetta með einhverju fjar-
stýrðu?
NÚ heyrðist umlað í salnum. Lila
Conay tók við að spyrja, og endurtók
síðustu spurninguna.
— Ég mun verða að svara þessu ját-
andi, sagði grímumaðurinn eftir dálitla
umhugsun. Lila leit vandræðalega á
Wally Adams. Svo varð hún svipléttari
og spurði: — Var þetta einhvers konar
gaman?
■—- Alls ekki, sagði Adams flausturs-
lega. Mike sá svitadropa á enninu á
honum. Honum leið illa en grímumað-
urinn var hinn rólegasti.
— Hvenær gerðist þetta? spurði Lila
Conway.
— Núna í kvöld.
— Núna rétt fyrir þáttinn?
Mike hafði hrokkið við, þegar grímu-
maðurinn svaraði. Hann starði á skerm-
inn. Og hann svitnaði sjálfur, þegar
hann heyrði næsta svarið:
■— Ekki fyrir þáttinn. Ég gerði það
meðan á þættinum stóð. Fyrir fáeinum
mínútum, meðan ég stóð hérna.
Mike flýtti sér bak við sviðið. Hann
heyrði að spurningunum var haldið á-
fram.
— Höfum við séð yður gera þetta?
— Nei, vitanlega ekki.
— Hefur enginn séð það?
— Ekki nokkur manneskja.
— Og ekki heldur manneskjan, sem
er við þetta riðin?
— Ég efast um hvort hún hefur séð
nokkuð eða heyrt.
— Hún? Það var Sally Burack, .sem
tók fram í. Þetta var kona? Wally Ad-
ams stóð upp og bandaði ákaft. Sally,
það er ekki komið að þér ennþá. Gerðu
svo vel að .. .
Jake Jenkins var næstur. — Var þetta
kona? spurði hann.
— Já, það skiptir engu máli, en það
var kona.
— Nákomin yður. Til dæmis konan
yðar?
— Já^það var konan mín.
Wally Adams var aðfram kominn.
Hann leit á klukkuna og sagði: — Tím-
inn er útrunninn. Ég verð að biðja yður
um að taka af yður grímuna og segja
okkur hver þér eruð, og hvað þér hafið
gert.
— Með mestu ánægju, svaraði hinn