Fálkinn - 10.05.1961, Side 18

PROFLESTR
Um þessar mundir eru próf í algleymingi. í ár er vitað að tala stúdenta verð-
ur rúmlega tvö hundruð, þar af er tæpur helmingur sem útskrifast frá Mennta-
skólanum í Reykjavík. Ovenju margir stúdentar koma nú frá Akureyri, eða 67,
22 frá Verzlunarskólanum og 18 frá Laugarvatnin. Nú er svo komið að í ár út-
skrifast fleiri stúdentar úr stærðfræðideild og er það í fyrsta skipti sem stærð-
fræðideildarstúdentar eru í meirihluta. Þetta fólk er að sjálfsögðu á kafi í próf-
lestri og þar sem okkur langaði til að heyra eitthvað frá þessu fólki fórum við
á stúfana.
Hún heitir Ragnheiður Ásta Péturs-
dóttir, dóttir hjónanna Pétur Pétursson-
ar, fýrrverandi útvarpsþuls og Birnu
Jónsdóttur.
Hann heitir Gunnar Eyþórsson, son-
ur Eyþórs Gunnarssonar læknis og konu
hans, Valgerðar Vilhjálmsdóttur.
Ragnheiður og Gunnar eru trúlofuð
og eiga eitt barn. Ragnheiður verður
stúdent í vor og Gunnar tekur í vor
fyrstu prófin í læknisfræði, en hann
varð stúdent í fyrra. Fréttamaður Fálk-
ans hitti þau eitt kvöld í apríllok á
heimili Ragnheiðar og rabbaði við þau
um próflestur og annað í því sambandi.
— Og hvað finnst þér svo skemmti-
legasta fagið, Ragnheiður?
-— Ég hef mest gaman af að læra ís-
lenzku. Stærðfræði og efnafræði er fyr-
ir neðan allar hellur!
— Hvenær byrjaðirðu að lesa?
— Á laugardaginn, daginn eftir dim-
ission. Ég byrjaði á frönskunni, hún er
létt og það er gott að vera búin með
hana.
— Hvenær er fyrsta prófið?
—• 23. maí, íslenzku ritgerð. Síðan
koma prófin með eins og tveggja daga
millibili.
— Hvaða fag lestu bezt undir próf?
RAGNHEIÐUR:
— enskur stíll erfiðastur.
GUNNAR:
— meinafræðin hættuleg.
— Latínu. Það er mesta pensúmið.
Ég eyði viku í hana.
— Hvað er þyngsta prófið?
Ragnheiður hugsar sig um og segir
síðan: Enskur stíll, líklega, það er að
minnsta kosti gefið lægst fyrir hann.
Gunnar segir nú að meðaleinkunn í
enskum stíl hafi verið 5,2 í undarfarin
3—4 ár.
Ragnheiður segir að skemmtilegustu
fögin séu franska, þýzka, íslenzka og
saga, en náttúrufræðin sé hræðilegt fag.
— Eru stúlkurnar ekki yfirleitt með
betri einkunnir en strákar?
— Það held ég. Stelpurnar voru í A
bekk og strákamir í B bekk og ég held
að útkoman sé betri hjá A bekknum.
— Er ekki skemmtilegra að strákar
og stelpur séu saman í bekk?
— Jú, mér finnst það skemmtilegra
— a. m. kosti fannst mér það skemmti-
legra. Ég hef ekki verið með strákum í
bekk síðan ég var í landsprófsdeild.
— Lestu með einhverjum?
— Ég les ein. Ég vildi gjarnan lesa
latínuna með einhverjum.
— Byrjarðu snemma?
— Flestir ætla sér að byrja að lesa
kl. 8, taka sér frí eftir hádegi og svo aft-
ur á kvöldin. Við vorum hvött til þess
að taka okkur göngutúr við og við og
fara snemma í rúmið!
— Hvaða bekkur fannst þér þyngst-
ur?
— Þriðji bekkur og reyndar fjórði
líka.
Gunnar segir að þegar hann var í 3ja
bekk hafi nemendur verið 150. en ekki
urðu nema 107 stúdentar. f ár séu um
300 nemendur í 3. bekk og það megi bú-
ast við að nærri helmingur komist ekki
í 4. bekk.
— Ætlarðu að halda áfram, Ragnheið-
ur?
— Ég ætla í Kennaraskólann til að
byrja með. Annars langar mig í nor-
rænunám.
— Það er nú ekki praktízkt nám,
skýtur Gunnar inn.
— Er nokkur giftur sem tekur próf í
vor?
— Nei, en 5 stúlkur eru trúlofaðar
og einn strákur.
— Sérðu ekki eftir dvölinni í mennta-
skólanum?
— Jú, ægilega mikið. Það virðist allt
vera svo innihaldslaust þegar skólanum
sleppir.
☆
Ragnheiður fer fram að hita kaffið og
meðan snýr spyrjandinn sér að Gunnari.
— Þetta þykir víst ósköp létt á fyrsta
ári, en mér finnst það alveg nógu þungt.