Fálkinn - 10.05.1961, Síða 20

Framhaldssaga eftir Patricia Fenwick
STJÚRNUHRAP

Hugh var á báðum áttum. Það hafði verið ólga í verka-
fólkinu þarna svo lengi sem hann mundi til, en ekkert stór-
vægilegt hafði gerst. Hins vegar voru verkamennirnir á Ilha
das Pedras forstöðulausir þessa stundina, og ef einhver hafði
laumað til þeirra „cachaca“, þá ....
— Ef þú endilega vilt ná í Brian, getur Irena vafalaust
sagt þér hvar hann er, sagði hann hreimlaust. — Þú getur
náð í hann á Gloria Hotel, — ef hún er komin úr hádegis-
verðinum.
— Ég ætla að reyna það, sagði Diana þakklát. Á leiðinni
í símann nam hún staðar og spurði: — Gloria? Hvers vegna
er hún þar?
Coral leit við og starði á Hugh.
— Hún er þar vegna þess að hún er farin frá mér, sagði
Hugh rólega. — Ég ræð af bréfinu, sem hún skrifaði mér,
að eitthvað sé milli hennar og Brians.
— BÍDDU ÞANGAÐ TIL ÞAÐ ER AFSTAÐIÐ!
Diana starði agndofa á Hugh. Og í dökkum augum Coral
sá hann svip, sem hann furðaði sig á. Það lá við að það væri
sigurgleði — en það gat ekki verið. Hún sagði í hluttekn-
ingartón:
— Æ, Hugh, góði. . . skelfing er þetta leiðinlegt. Hún tók
um höndina á honum — höndin var köld og hvít og glitrandi
demantur í hringnum. Hann leit á steininn, og nú datt hon-
um allt í einu í hug, að hann hafði aldrei gefið Irenu trú-
lofunarhring. En nú skipti það engu máli lengur.
—- Irena! hrópaði Diana, eins og hún tryði þessu ekki. —
Er Irena jarin frá þér? Svo vék hún að sínum eigin mál-
um og sagði: — Var það Gloria Hotel, sagðirðu?
— Alveg rétt, svaraði hann og sagði henni númerið. Nú
sá hann aftur þetta óvenjulega augnaráð Coral — vakandi
augu — eins og hún væri að velta því fyrir sér, að hann
skyldi hafa símað til gistihússins strax, og félli það illa.
Þetta voru ekki nema smámunir, en það verkaði illa á hann,
í því hugarástandi sem hann var, og allt í einu varð hann
gagntekinn af andúð til Coral. Og um leið minntist hann
þess að Coral var eina manneskjan sem Irenu hafði ekki
fallið við, og sem hún hafði aldrei treyst. Hvers vegna?
20 FALKINN
hugsaði hann með sér, og aftur heyrði hann titrandi rödd
Irenu er hún sagði: „Hún hefur svikið og logið og reynt
að eitra hug þinn til mín á þúsund vegu . . . hún reynir
að spilla hjónabandi okkar, alveg eins og hún spillti trúlof-
un þinni og Diönu.“ Þetta var vitanlega hlægilegt — hún
hafði verið æst, þegar hún sagði það. En allt í einu greip það
hann, að það væri skrítið að Diana — þegar hún talaði við
hann í gær — hafði lagt svo mikla áherzlu á að Coral hafði
ráðlagt henni að slíta trúlofuninni við Hugh og giftast Grant.
Hann hélt að Diana hefði farið til Coral til þess -að láta
hana stappa í sig stálinu, hún þurfti þess alltaf með þegar
hún tók ákvörðun. En ef það hefði verið tilfellið, mundi
Coral, sem þekkti Grant Summers vel, og var góð vinkona
Hughs, hafa ráðið henni til að bíða.
Diana talaði við ármanninn í gistihúsinu. — Er hún ekki ,,
komin ennþá? Nei, þökk fyrir, það var ekkert sérstakt. Það
er annar maður, sem ég þarf að ná í, og mér datt í hug
að frú Congreve gæti kannske hjálpað mér til þess. Þér . . .
þér munduð ekki hafa tekið eftir hvort nokkur maður var '•<
með henni — herra Fairburn? Já, herra Brian Fairburn
. . . Löng þögn, en svo sagði hún áköf: — Gerði hann það?
I Novo Mundo Hotel. Þakka yður innilega fyrir. Hún sleit
sambandinu og sneri sér að Hugh og Coral. — Brian er i
veitingasalnum í Novo Mundo Hotel, sagði hún. — Hann
hringdi fyrir skömmu og bað fyrir skilaboð til Irenu, um
að hringja þegar hún kæmi heim. Hún leitaði í flýti að
númerinu í skránni. — Ég vona, að hann sé ekki farinn þaðan.
— Nei, hann er þar sjálfsagt enn, sagði Hugh þyrrkings-
lega, — ef hann bíður eftir að Irena sími til hans.
Hann var þar. Þau heyrðu Diönu tala við hann og segja
honum hvað gerzt hafði: — Brian, það er allt í uppnámi
úti í eyju, — verkamennirnir lögðu niður vinnu undir eins
og þú varst farinn í morgun — og sumir þeirra voru drukkn-
ir. Ég hef látið aðalskrifstofuna vita af þessu, en þeir héldu
að það væri ekkert alvarlegt, en það er alvarlegt, Brian.
Ég er viss um það. Hvað segirðu? Ég er hjá Coral. Ég fór
beint hingað. Ég þorði ekki að vera úti í eyju, Brian. Ég
var svo hrædd. Brian hlaut að hafa spurt að einhverju, því
að nú breyttist svipurinn á henni. -— Irena? Nei, hún er