Fálkinn - 13.09.1961, Side 5

Hermann von Mittnaeht bar-
ón (f. 1825 — d. 1909) var
forsætisráðherra í Wúrtem-
berg borgarríkinu í Þýzka-
landi í 39 ár. Hann var svo
hrifinn af eftirnafni sínu, að
það er næsta furðulegt hvern-
ig hann hefur getað gegnt op-
inberum störfum. Eins og
kunnugt er, þýðir þýzka orðið
„mittnacht11 miðnætti á ís-
lenzku. Baróninn var fæddur
á miðnætti og krafðist þess að
allir mikilvægir fundir væru
haldnir um miðnættið. Eftir-
lætishund sinn skírði hann
Mittnacht, auk þess hélt hann
tvo þjóna, sem báru sama nafn
og hann sjálfur. Baróninn hélt
aðeins verndarhendi yfir þeim
verzlunarmönnum, sem hétu
þessu sama nafni eða voru a.
m. k. fæddir á miðnætti. Hann
hélt öllum drengjum, sem áttu
að bera nafn hans, undir skírn,
alls 118. Árlega fór hann í
sumarleyfi til Noregs, lands
miðnætursólarinnar, og 'hann
arfleiddi þá konu að öllum
eignum sínum, sem annað-
hvort bar nafnið Mittnacht eða
fæddi son á miðnætti sem
bæri síðar það nafn. Og eins
og til að kóróna þetta allt,
geispaði baróninn golunni á
miðnætti.
Baldvin Halldórsson var á-
gætur hagyrðingur norðlenzk-
ur. Hann fluttist til Vestur-
heims fulltíða maður 1934. Hér
á eftir fara nokkrar vísur eft-
ir hann:
Þegar Baldvin var vinnu-
maður í Þverárdal, kvað hann
þetta um hund sinn:
Á baki þínu bezt mun
skína, vinur,
ótal myndir upphleyptar
af eðallyndi konunnar.
Eitt sinn kom hann heim úr
smalamennsku og bað hús-
freyju að gefa sér að drekka.
Hún vísaði honum á bæjar-
lækinn. Þá kvað hann:
Ósk þá galar andi minn:
öllu skal til kosta,
þig að ali andskotinn
í eilífum kvalaþorsta.
Eftir mann, sem fyrirfór sér
á annan í jólum kvað Baldvin
nokkrar vísur, m. a. þessa:
Dómar falla eilífð í
öld þó spjalli minna.
Gæta allir ættu því
eigin galla sinna.
Hér fara á eftir tvær vísur
úr safni Sigurðar Jónssonar
frá Haukagili. Þær eru báðar
eftir Þormóð Pálsson frá
Njálsstöðum.
Bjartsýni:
Þegar vaka stef og staka,
strengjatak og vor,
öll að baki engan saka
okkar klakaspor.
Iðrun:
Eftir sérhvern okkar fund,
aftur þyngir muna.
Þá er eins og stolin stund
stangi samvizkuna.

Sd lezti
óem
Það er ekki svo oft, sem eiginmenn sýna snœrræSi
á hœttunnar stund í viðskiptum við eiginkonur sín-
ar. Samt ber þetta við öðru hverju. Líklega hefur
þó enginn eiginmaður verið jafn fljótur að hugsa
og sá, sem nú skal sagt frá:
Herra Smith var ofurlítill syndaselur og nágrann-
ar hans hafa sennilega viljað kve'ða sterkara að
orði. Nótt eina kom hann heim, og hjartað barðist
ótt og títt í brjósti hans um leið og hann lœddist
upp stigann með skóna sína í hendinni. Samt tókst
honum að opna dyrnar á svefnherberginu og loka
þeim aftur, án þess að vekja konu sína. Hún stein-
svaf að því er virtist, blessunin, og fíngerðar hrot-
ur hennar róuðu eiginmanninn talsvert.
Hann klœddi sig hljó'ðlaust úr fötunum, en ein-
mitt þegar hann var í þann veginn að skríða upp
í rúmið, sneri eiginkonan sér við og sagði syfju-
lega og með lokuð augu;
— Ert það þú, Tryggur?
Þá var það, sem andinn kom yfir herra Smith.
Hann sleikti útrétta hönd eiginkonu sinnar!
wmmrnrn

1. Hverjar eru helztar hinna svonefndu Úralþjóða (finnsk-
úgrísku þjóða)?
2. Hver samdi leikritið Pygmalion og hvað heitir söngleik-
urinn, sem gerður hefur verið eftir því?
3. Hvað margir bæir hér á landi heita Hlíðarendi?
4. Hver bjó fyrstur til drykkinn Coca cola og hver skírði
hann?
5. Hvað heita stjörnurnar, sem stundum eru kallaðar morg-
unstjörnur? (Svör bls. 30).
eiiari vikui
Árið 1893 var farin einhver
sú kynlegasta brúðkaupsferð,
sem nokkurn tíma hefur verið
farin. ítalinn Charlbonnet og
ektakvinna hans tóku sér far
með loftbelg og ætluðu að
njóta hveitibrauðsdaganna og
vera nú einu sinni svolítið hátt
uppi. Hinn djarfi stjórnandi
loftbelgsins hafði einsett sér
að fljúga með þau nýgiftu yfir
Alpana. En er þau nálguðust
Turin, kom eitthvað fyrir loft.
belginn og hann steyptist til
jarðar. Charlbonnet dó, en
kona hans og hinn djarfi
stjórnandi lifðu, en voru þó
nær dauða en lífi.
Hollenzki hljómsveitarstjór-
inn Mengelberg heyrði eitt sinn
fyrsta verk ungs tónskálds, og
var á eftir spuröur, hvernig
honum litist á það. „Þetta verk
mun verða leikið, þegar tónlist
Beethovens og Mozarts er
gleymd,“ sagði Mengelberg.
Síðan bætti hann við og brosti:
„En heldur ekki fyrr."
Erlendis tíðkast það, að
tvær kvikmyndir séu sýndar
hvor á eftir annarri. Þær eru
oft auglýstar báðar í einu og
stundum getur þetta komið
skemmtilega út. Dæmi: Hún
var tilleiðanleg og Kjaftasög-
urnar flugu um bœinn. — Við
viljum eignast bam, og Það
gerist um nótt!
DDNNÍ
íhaldssamur er sá mað-
ur, sem er ánægður með
ófremdarástandið eins og
það er, andstætt hinum
róttæka, sem vill nýtt ó-
f remdarástand!
□E HEYRT