Fálkinn - 13.09.1961, Side 18

Það er algeng sjón bæði í bæjum og sveitum, að sjá smá-
stráka vera að dorga í bæjarlæknum eða á bryggjuhausn-
um í þorpinu. Enda þótt aflinn sé rýr og veiðin gangi frem-
ur treglega, er jafnan glaðzt yfir litlum feng, því að fáir
eru fiskimenn í fyrsta sinn. Þess vegna er mörgum ungum
veiðimanni lítill afli, kannski eitt kolakrýli, eða ufsi, urriða-
seiði eða bleikjusíli, meira virði en stærðarlax. En brátt vex
þessum ungu veiðimönnum fiskur um hrygg, og fyrr en varir
eru þeir ef til vill orðnir stórlaxar með vindil í öðru munn-
vikinu og geta þá brugðið sér á lax- og silungsveiðar, þegar
tóm er til.
Að vísu ættu þeir þá að kunna eitthvað fyrir sér til veiði-
skapar, því að hvað ungur nemur gamall temur. Og þótt
menn séu misjalnlega fisknir, ættu menn að hafa ríkt í
huga, að sá stóri sleppur ætíð, svo lengi sem laxveiðar eru
stundaðar. Það væri líka lítið púður í veiðum þessum, ef
laxinn væri ekki duttlungafullur og dyntóttur og oftast nær
torfenginn, því að það eykur ánægjuna og reynir svolítið á
þolinmæðina. Hvað er því betra á þessari öld hraða og
tækni, en að gleyma tímanum um stund og létta dálítið á
áhyggjum hversdagslífsins með því að kasta fyrir lax í góðri
veiðiá? f
Fálkinn flaug því hraðfari upp að Elliðaám og hugðist
hremma lax, eða öllu heldur taka laxveiðimenn tali. Dumb-
ungsveður var þennan dag og ekki beinlínis útlit fyrir að
við yrðum heppnir, þ. e. a. s. að við hremmdum lax. Er við
komum að „bæjarlæknum11, sást varla sála að veiðum, en okk-
ur létti stórum, þegar við sáum albrynjaðan veiðimann úti í
Neðri Móhyl vera að kasta fyrir þann stóra. Þar var við
veiðar Einvarður Hallvarðsson og hafði hann engan fengið.
Þarna var með honum Hjálmar Jóhannsson og skiptust þeir
á um að veiða. í þeim svifum, sem okkur bar þarna að, var
hann að koma út úr veiðikofanum, hress og endurnærður
eftir góðan kaffisopa. Heldur voru þeir daufir í dálkinn, þvi
að þeir höfðu verið að veiðum frá klukkan þrjú og ekki orðið
varir. Hins vegar sögðu þeir nógan fisk í ánni, en hann tæki
bara ekki nema endrum og eins. Og þegar við ætluðum að
tala svolítið meira við þá, flýttu þeir sér í burtu eins og þeir
hefðu séð fjandann sjálfan. Þeir hafa augljóst verið í slæmu
skapi yfir fiskleysinu. Nokkru ofar í ánni eða nánar tiltekið
í Efri Móhyl var einn að dorga. Kastaði hann línunni anzi
laglega, svo að línan náði hér um bil að hinum bakkanum.
Þetta var Hörður Guðmundsson.
— Góðan dag, er hann tregur í dag?
— Heldur er hann það, svaraði Hörður, ég held nú bara, að
veiðin hérna í Elliðaánum hafi aldrei verið svona dauf. Það
er jafnvel svo að elztu menn muna ekki annað eins. Maðui
hefur brugðið sér hingað alltaf annað slagið 1 sumar og það
er varla hægt að segja að maður hafi orðið var, Annars ferst
mér ekki að kvarta. Ég á frægasta fiskinn hér í sumar. Hann
var tólf pund. Það er afar sjaldgæft að veiða hér tólfpundara,
því að flest er þetta miðlungsfiskur, sem veiðist í ánni, svona
4 til 5 pund. Og það merkilegasta við þennan fisk var það,
að hann tók á silungaflugu nr. 14. Hefur það sjaldan gerzt
áður, að lax taki á svo litla flugu. Síðan hef ég þessa flugu
alltaf með mér, þegar ég er að renna í á. Hún heitir Black
Doctor. Og hann sýndi okkur fluguna í barmi sér.
— Fá menn ekki stundum kvef í staðinn fyrir fisk á lax-
veiðum? <,
— Sumir, en aðrir hafa alkóhól með sér, en við bindindis-
menn höfum það nú ekki. Það er annars einkennilegt, að
enginn skuli taka í þessum hyl, þeir fengu hérna einn 12
pundara áðan og þykir alveg viðburður. Ég var í Langá um $
daginn og við fengum þá sex á klukkutíma. Við erum oftast
saman ég og Halldór Erlendsson. Hann kenndi mér að kasta,
enda er hann annálaður kastmeistari.
Efri myndin: Tveir laxveiðimenn spjalla saman við Ell-
iðaárnar, Einvarður Hallvarðsson og Hjálmar Jóhanns-
son. Neðri myndin: Þeir veiðifélagarnir Jónas Guðmunds-
son og Stefán Sigmundsson halda á stærsta laxi sum-
arsins sem veiðzt hefur í árum á flugu (laxflugu nr. 4).