Verkalýðsblaðið - 23.01.1979, Síða 3

2. tbl. 5. árg. 23. jan. - 6. feb. 1979
verkaltðsblaðið
CE!
Gerum stéttarfélögin að baráttutækjum
Framkvæmdanefnd miðstjórn-
ar EIK(m-l) hefur gert eftir-
farandi samþykkt:
EIK(m-l) táku afstöðu
gegn kröfu verkalýðshreyfing-
arinnar "Samningana í gildi"
s.l. vor.
Eftir athuganir miðstjóm-
ar og umræður í samtökunum
og Verkalýðsblaðinu hefur nið-
urstaðan orðið sú, að afstaða
samtakanna á sínum tíma hafi
verið röng og skaðleg.
ÚHLUILÆGT MAT
Við töldum rétt á þeim
tíma að setja fram hærri
kjarakröfu (verulega kaup-
hækkun) sem meginkröfu. Það
var rangt og bar m.a. ein-
kenni ofurróttækni og ein-
angrunarhyggju. Krafa okkar
tók lítt mið af stöðu verka-
lýðshreyfingarinnar, þ.e. því
að hún er undir yfirráðum
stéttasamvinnuforystunnar og
ákaflega veik. Krafan tók
ekki mið af þjúðfélagsað-
stæðum tíirians. Arás ríkis-
valdsins á samningsréttinn
var afar gréf og krafan um
"samningana í gildi" átti
stuðning þorra verkafðlks og
annars vinnandi félks.
EIK(m-l) lögðu samtímis
þessu fram ranga meginstefnu
fyrir kjarabaráttu þessa
tíma með því að leggja höfuð-
valdsins sem valdatæki auð-
stéttarinnar. Verkalýðsfor-
ystan ték aðeins I orði und-
ir kröfuna um "samningana I
gildi" og barðist í raun ekki
gegn kjararánslögum ríkis-
stjérnar Geirs Hallgrímssonar.
Enda grunaði þá sjálfsagt að
þeir kynnu að eiga eftir að
Röng stefna
EIK(m-l)
áherslu á nýja samninga og
nýjar kröfur.
STYBJA OG AFHJPPA
I stað alls þessa hefðu
EIK(m-l) átt að leggja aðal-
áhersluna á kröfuna "sainn-
ingana í gildi", á baráttuna
fjrir vöm samningsréttarins,
á afhjúpun stéttasamvinnufor-
ingjanna, á afhjúpun ríkis-
eiga aðild að svipuðum lögum
sjálf ir.
KRAFAN ER MIKILVÆG Ntt
Mat okkar hefur í för með
sér að EIK(m-l) lýsa yfir
fullum stuðningi við kröfuna
"samningana í gildi". Krafan
er énn rétt baráttustefna og
samtökin taka þar með undir
samþykktir margra stéttarfél-
aga og hópa á vinnustöðum -
sbr. samþykkt verkamanna í ál-
verinu.
Barátta dagsins verður að
beinast gegn auðstéttinni,
ríkisvaldinu og þýlyndri rík-
isstjórn hinna fölsku verka-
lýðsflokka ■- ekki hvað síst
gegn sendisveinum auðstéttar-
innar í verkalýðshreyf ing-
urini. Þeirra hlutverk er nú
að reyna að sannfæra fólk um
að kreppuárásimar séu ýmist
"kjarabætur" eða**nauðsynlegar"
aðgerðir og að koma í veg
fyrir sjálfstæðar baráttuað-
gerðir verkafólksins.
Kjararánið mun aukast á
næstu mánuðiun. EIK(m-l)
hvetja til baráttu til vam-
ar réttindum og kjörum, m.a.
með kröfuna "samningana £
gildi" að vopni.
Það er skylda kommúnista
að viðurkenna mistök sin,
greina þau og kynna fyrir
fjöldanum. Samþykktin er
liður í því.
Framkvæmdanefnd miðstjóm-
ar, 15. janúar 1979»
Launamálaráð BHM gefur eftir
1 síðasta tbl. VB var frá
því greint, að kjaramálaráð
Bandalags háskólamanna - BHM
hyggðist grípa til verkfalls-
aðgerða í janúar til þess að
ýta á eftir því að vísitölu-
þakið á launum BHM yrði af-
numið og fullar vfsitölubætur
greiddar á öll laun. Riftun
kjarasamningsins var ákveðin
á fundi launamálaráðs 13. des.
Nú hefur hins vegar komið
fram, að fulltrúar aðildar-
félaga laianamálaráðsins em
orðnir afhuga verkfalls að-
gerðum £ janúar. Kom fram
hjá Jóni Hannessyni (Alþýðu-
bandalagsmanni), formanni
ráðsins, að "stemningin
væri lltil og betra að b£ða
eftir nýjum ákvörðunum r£k-
isstjómarinnar".
Ljóst er þv£, að launa-
málaráð BHM mun ekki skipu-
leggja og undirbúa verkfall
£ bráð og varla aðrar bar-
áttuaðgerðir. Málið er nú
£ meðförum kjaradóms og nær
ömggt að forysta BHM ætlar
að sxtja auðum höndum. Og
vfst er að launamálaráð
gerir ekkert af sjálfsdáðum.
til þess að koma upp baráttu-
hug með almennilegri kynning-
arstarfsemi £ félögum og á
vinnustöðum. "Litill" áhugi
er notaður sera útskýring og
afsökun á "litlum baráttu-
hug". Það er eins og hann
falli, af himnum ofanl
Kaupránið 1978 var veru-
legt meðal lægri og hærri
launamanna BHM. Baráttutil-
efni er þvf ærið, þvf ekki
má gleyma misþyrmingu samn-
ingsréttarins, sem £ kauprán-
inu felst.
Samkvæmt fréttabréfi er
kaupránið sem hér'sést:
Launaflokkur 105 er all-
algengur meðal kennara - nú
1. des. 24O þús. á mánuði
(l.'þrep), flokkur 110 er
upp á 284 þús. (l. þrep).
Stolið er tæpum hálfum mánað-
arlaunuqil
A ýmsum vinnustöðum, t.d.
menntaskólum, eru menn óánægð-
ir með að BHM grfpi ekki til
aðgerða og er nú kannað innan
Félags menntaskólakennara
tauprániS 1976.
105 110 112 114 117 10þús 12þús 1 3þús 14þús 16þús 1 OþÚS 1 2þús 13þús 14þús 1 6þús 1 OþÚS 1 2þús 1 3þÚS 14þús 1 6þús 20þÚS 30þús 33þús 36þús 39þús 20þús 30þús 33þús 36þús 39þús 20þús 30þús 33þús 36þús 39þús 0 9ÞÚ£ 14þÚ3 19þús 26þús 0 • 9þús 14þús 1 9þÚS 26þús 0 9Þús 14ÞÚS 19þús 26þús 13þús 27þús 35ÞÚS 43þús 54þús 103 þús. 180 þús. 215 þús. 250 þús. 297 þús.

hvort samstaða sé um verkfall
- einn eða tvo daga £ janúar
eða febrúar. Slfkt verður að
takast - fordæmið er hvetj-
'andi. Þótt ekki náist sam-
staða margra félaga er vinnu-
stöðvun t.d. kennara réttmæt
og mikilvæg. Það verður að
taka upp baráttu gegn rfkis-
valdi auðstéttarinnar, brjóta
v£sitöluþakið og bann við
kauphækkunum á árinu 1979
(öðrum en takmörkuðum vfsi-
tölubótum) og berjast fyrir
þv£ að samningar séu settir
f gildi og kaupmáttur launa
varinn. Ortölumenn BHM-for—
ystunnar fylgja ekki baráttu-
stefnu, heldur sáttastefnu -
1 reynd‘ Fréttaritari.
Akranes
Skref í
áttina
öfaglært verkafólk á
sjúkrahúsinu á Akranesi
hefur átt f löngu þófi,
allt frá árinu 1977,
við að fá samþykktar kröf-
ur um sambærileg kjör
fyrir sömu vinnu, miðað
við opinbera starfsmenn.
Til að knýja á um samninga,
var boðað verkfall um
60 manna 15» janúar, e:
þar af unnu 2o samkvæmt
undanþágu verkalýðsfél—
agsins eftir að verkfall
skall á. Verkfallið stóð
þó aðeins fram á næsta
dag, þar sem samningar
náðust að morgni ló.jan.
Hljóða þeir upp á minnkun
grunnkaup smunapins, en
áður var munurinn 23.4?“.
Með öðrum orðum er launa-
jafnrétti ekki náð, né
heldur jafnrétti til or-
lofs. áður fengu opin—
berir starfsmenn lo daga
£ orlof umfram félaga £
verkalýðsfélaginu, en
hafa nú 5 daga umfarm.
Ljóst er þvf, að
ófaglærðir við sjúkra-
hús Akraness hafa ekki
náð takmarki sínu með
kjarabaráttunni, en hins
vegar er fordæmi þeirra
lofsvert og lærdómsríkt:
Ef ekki hefði verið grip-
ið til hörkulegra aðgerða
til að knýja á um fram—
settar kröfur, hefðu yfir-
völd hunsað kröfurnar al-
gerlega. Um allt land
viðgengst hið sama, þe.
aó ófaglært verkafólk á
heilbrigðisstofnunum
gengur í störf faglærðs
fólks og fær miklu lægri
laun og verri kjör fyrir.
Fyrir þetta fólk er
Akranes-verkfallið for-
dæmi.
Sigur í baráttunni við ríkisvaidið
Eips og flfestir muna,
hafa stundakennarar viö
Háskóla íslands átt £
harðri kjaradeilu viö
ríkisvaldið £ allt haust.
M.a. fóru þeir £ viku-
langt verkfall £ nóvem-
ber til að leggja áherslu
á kröfur sfnar, og hótuðu
að fara £ verkfall frá
upphafi kennslumisseris
nú f lok jfinúar. Barátta
stundakennara hefur borið
þann árangur, að rfkis-
valdið hefur nú lagt fram
tilboðsdrög, sem bjóða
upp á allverulega kjara-
bót, eða um 9«5-lo%
launahækkun, möguleika á
flutningi milli launa—
flokka, niðurfellingu á
launamisræmi stundakenn-
ara sem annars starfa við
stofnanir Háskólans o.fl.
Fundur £ Samtökum stunda—
kennara miðv.d. 17. jan.
s.l. samþykkti að ganga
til samninga á þessum
grundvelli, en lögð var
áhersla á að enn væru
mikilvæg atriði óútkljáð,
sem berjast þyrfti fyrir
áfram. Er þar fyrst og
fremst um að ræða að enn
hefur ekki fengist fram
launaöryggi fyrir stunda—
kennara, s.s. óskert laun
f jólaleyfum, páskafrfi,
próftfmum o.fl. Þessi
atriði verða þvf megin—
atriði þeirra krafna, sem
settar verða fram næsta
haust, en þá renna séimn-
ingar út.
Þessi áfangasigur
stundakennara er ákaflega
mikilvægur. Einkum er hann
lærdómsrfkur af þvf leyti
að hann sýnir að hægt er
að berjast til sigurs
jafnvel , þegar rfkis-
Framhald á bls. 2
Lescndabrdf
íslenski fáninn er fáni sjálfstæðis og þjóðfrelsis
Það fór eins og ég bjóst
við að einhverjir lesendur
brygðu hart við vegna ummæla
minna um islenska fánann og
notkun hans i baráttusinnuðum
aðgerðum. Sú skoðun sem
“Lesandi" setur fram £ sfðasta
tbl. er ekki ótið og hreint
ekki svo óskiljanleg. Og hún
væri rétt, ef við litum aðeins
á tvær hliðar málsins, þ.e. f
fyrsta lagi hverjir veittu
þeirri hreyfingu forystu sem
endurheimti fullveldi þjóðar-
innar og færði henni sérstakan
þjóðfána, - og i öðru lagi
hverjir stjórna opinberri
notkun þessa fána. Við "Les-
andi1* erum vafalaust sammála
m að það er borgarastéttin.
En hér er ákaflega mikilvægum
þáttum sleppt.
1. Þess er ekki gætt, hverja
þýðingu fullveldið - og eigin
þjóðfáni sem tákn þess - hafði
fyrir islenska alþýðu. Full-
veldið var skref sem færði
alþýðuna fram á við.
2. Ekki er um það spurt, hvað
þjóðfáninn sé £ augum hins
almenna manns. Lftur vinnandi
alþýða á islenska fánann sem
fána þess hluta þjóðarinnar sem
kúgar hana og arðrænir? Nei,
í augum fslenskrar alþýðu er
£slenski fáninn tákn fullveldis
og sjálfstæðis Islands gagnvart
erlendum þjóðum.
Það er á þessum grundvelli
sem við baráttusinnar tökum upp
þetta tákn. Við viljum taka_
það upp sem tákn framsækinnar
baráttu - eins og fáninn var á
slnum tima - og við viljum
nota hann sem tákn þess sem
hann er í dag i augum þorra
alls vinnandi fólks - tákn
þjóðernis og þjóðfrelsis.
Ekki síst nú á fyrirstríðs-
tímum er nauðsyn að hlúa sem
mest að slíkum viðhorfum.
En við geruin meira en það.
Við viljum hefja slík viðhorf
og alla þjóðlega baráttu á enn
hærra stig. Þess vegna tökum
við upp baráttu gegn þeim vá-
gesti sem ógnar þessu sjálf-
stæði mest af öllu - heimsvalda-
stefnunni. Við berjumst fyrst
og fremst undir tveim merkjum
gegn risaveldunum, bæði því
sovéska og því bandaríska. Til
að leggja áherslu á þjóðlegt
eðli þessarar baráttu notum
við merki þjóðfrelsis - og
sjálfstæðishugsjóna - þjóð-
fánann. Til að leggja áherslu
á stéttarlegt eðli baráttunnar
notum við fána verkalýðs, þann
rauða.
Eg hvet sem flesta lesendur
til umræðna um-þessi mál« Þeer
geta aldrei orðið annað en
gagnlegar.
Félagi í ritnefnd.