Dvöl - 01.08.1908, Qupperneq 4

32
DV0L.
stundir er metið mest, er að lita alt öðruvisi út
en þér gerið — eða með öðrum orðum að lita
út eins og eitthvað, sem þér eruð ekki«.
»Jæja, svo —« sagði hún hikandi.
Eg get ekki annað en sagt, að eg varð of-
urlítið skelkaður, er ég tók eftir hinni nákvæmu
rannsókn er leiftraði í ihugunarfullu, gráu aug-
unum hennar, og ég flýtti mér þvi að leiða talið
i aðra átt og sagði: »Komið þér með mér út á
ána á morgun og þá skal ég yfirvega málefnið
— það verður of seint að gera það i dag«.
»Hvenær er birtan þá bezt?«
»Bezt birta?« spurði ég vandræðalegur. »Til
hvers þá?«
»Fyrir trén, flögrandi svölur og aðra nauð-
synlega hluti. sem verða að vera til aðstoðar«,
svaraði hún undrandi. »Þið málarar eruð vissu-
lega nákvæmir í því, að fá sem bezta birtu«.
»Náttúrlega,« samsinti ég fljótt. »Svölurnar
Iíta æfinlega bezt út um Id. 4 e. m. svo ef sá
tími væri lientugur fyrur yður —«
Hún stóð upp, setti upp glófana og sagði:
»Eg ætla þá að segja Jönu systur að það eigi
að byrja á myudinni kl. 4 á morgun«.
»Þá fer eg lika að hugsa mér verktð fyrir
alvöru«, sagði eg um leið og eg lauk upp hurð-
inni og hleypti henni út. Hún horfði framan i
mig um leið með eitthvað svo einkennilegu til-
liti að mér datt í hug að hún ætlaði að segja
eitthvað fleira við mig, sem hún samt hætti við,
og eftir að ég hafði séð hana fara, snöri eg aftur
inn í vinnustofuna til þess að Ieggja ráðin niður
fyrir mér, og svo láta ráðsmann Merritons vita,
að ég ætlaði að verða þar kyr um tíma. For-
lögin höfðu svo sjáanlega sent mér hlutfall mitt
upp í höndurnar, og égætlaði mér ekki að varpa
því burtu af vegi mínum með neinum heimsku-
pörum. Eg var ekkert hræddur við reynslu-
dagana, því eg hafði ásett mér að gera hana á-
nægða á einn eða annan hátt, þegar rétti tím-
inn til þess væri kominn, og ég taldi mér hepni,
að Jana systir hennar var hvergi nærri. í milli-
bilinu taldi ég tímana þangað til eg sæi hana
aftur, og eg varði næsta morgninum til að búa
bátinn út og að velja nýjustu silkisessuna hans
Merritons handa henni að sitja á.
Hún kom nokkurn veginn á réttum tíma og
gekk umyrðalaust með mér niðuraðánni. Hún
drap gletnislega til mín titlinga, um leið og hún
sagði mér, að Jana systir sín væri svo kvefuð,
að húu gæti ekki talað heyranlega, svo húngæti
ekki spurs sig neitt um myndina. Eg lét eins
mikla hluttekningu í ljósi og kurteisin krafði, en
eg var ekki að fara með hana niður að ánni til
að tala um hana Jönu systur hennar.
Eftir að eg hafði búið vel um hana milli
koddanna, og var seztur undir árarnar, héldum
við út á ána og söktum okkur fljótt niður í al-
varlegri málelefni. Ó, hún var svo fögur er hún
hallaði sér aftur á bak milli ljósleitu silkisvæll-
anna! Hviti kjóllinn hennar Ijómaði í sólarbirt-
unni, sem þrengdi sér millum niðurlútu trjá-
greinanna og á bárótta vatnið alt í kringum
okkur, og ég óskaði af hjarta að eg væri mál-
ari. Þá hefði eg ekki þurft á neinum fljúgandi
hugmyndum að lialda ef eg hefði að eins getað
málað það, sem eg hafði fyrir augunum, — þá
hefði hamingja mín verið fullkomin. Hugur minn
reikaði viða og eg blindi á hana meira en eg
vissi af, því hún roðnaði og sagði hlæjandi: »í-
grundið þér æfmlega svona samvizkusamlega þá
menn eða hluti sem þér ætlið að mála, herra
Merriton? Og eruð þér nú búnir að ráða við
yður hvernig myndin á að vera?«
Eg hristi þegjandi höfuðið en sagði eftir litla
þögn: »Það er ekki einungis baksviðið sem ég
er að leita að, heldur verð eg líka sjálfur að vei'a
f hinu rétta ásigkomulagi — eða í hinu rétta
skapi, en minir skapsmunir eru svo breytilegir,
að þeir breytast nærri því á hverjum klukku-
tima«.
»Mér er þá líka leyfilegt að ígrunda yður«,
sagði hún.
»Já, og það megið þér máske gera í heilar
vikur«.
»Það er mjög sennilegt. Kannske yður auðn-
ist líka að igrunda mig í marga mánuði«.
Eg hneigði mig til samþykkis.
»Ja, hvað skyldi Jana systir segja?«
»Eg er ekkert að hugsa um að mála hana
Jönu systur yðar.
Hún hló, dýfði annari hendinni niður i vatnið
og lét hana hanga þannig meðan við vorum úti
á ánni. Svo sagði hún: »Ef þér ættuð að
taka mynd af Jónu systur, þá er það annað mál,
hún hefir mikið og fallegt hár og gleraugu, og
teygjubandastígvél hælalaus, þó eg búist ekki
við að þér þurfið að setja þau á myndina.
Haldið þér, að hún sé hæfileg persóna til að
mála, herra Merriton?«
»Hún myndi ekki verða mjög töfrandi«, svar-
aði ég.
»Til alli-ar hamingju munið þér ekki heldur
verða beðnir- um að reyna það. En hún mun
saml koma til að skoða myndina af mér þegar
henni balnar kvefið, og hvað skyldi hún segja
ef þér verðið þá ekki byrjaður á henni?«
»Eg læt engan reka á eftir mér«, endurtók
ég, en eg óskaði samt i hjarta minu að kvefið
í henni varaði sem lengst, og til allrar hamingju
varir sumra kvef lengi.
Hún horfði alvarlega á mig og sagði: »Jana
systir, brúkar smáskamta-læknislyf, og hún er
búin að taka inn 8 rnismunandi tegundir af með-
ölum siðasta sólarhringinn, hún segir að þau
verki öll vel á heilsu sína. Svo maður getur
búist við á hverju augnabliki að henni fari að
batna.
Eg vissi ekki hvað eg átti að segja við þessu,
en sagði í vandræðum, »Það er gott!«
liliuMð kostar hér á landi 1 kr. 25 aara; erlendis
2 kr. Helmingrur borg-ist fyrir 1. júlí, en hitt ylð ára-
niót; nppsögrn skrifleg, bundin við 1. október.
Útgefandi: Torfhildur Þorsteinsdóttir Holm.
Prentsmiðjan Gutenberg.