Ljósberinn - 12.11.1921, Page 3

LJÓSBERINN
115
þegar Jesús var með, þá mundi skipið ekki farast.
Kæru börn! Purfum við að vera hrædd? Nei, því ef
við höfum Jesú með okkur og leyfum honum að
leiða okkur, þá höfum við ekkert að óttast, því þá
erum við í öruggu hæli, þar sem ekkert getur grand-
að okkur.
En stundum finst okkur eins og Jesús hafi gleymt
okkur, og við verðum hrædd og kviðandi, eins og
lærisveinarnir í bátnum úti á Genesaretvatninu. En
hann gleymir aldrei; hans alskygna auga vakir stöð-
ugt yfir okkur.
Maður nokkur ætlaði að sigla til Ameríku, en vagn-
inn, sem hann ók í niður að höfninni, brotnaði, svo
hann varð of seinn, En hann hafði beðið Guð um
að hann mætti ná skipinu, því honum reið mjög á
að komasl með þvi, en þegar hann var kominn svo
langt áleiðis, að hann sá til hafs, þá sá hann, hvar
skipið var komið langt út á sjó. Nú hélt maðurinn
áreiðanlega, að Guð hefði gleymt sér, en þegar hann,
fjórum dögum seinna, frétti, að skipið hefði rekist á
ísjaka og farist og allir, sem á því voru hefðu drukn-
að, þá skildi hann, að Guð hafði ekki gleymt hon-
um, heldur hafði hann vakað yfir honum.
Börnin mín! Hafið það alt af hugfast, að Jesús
gleymir ekki hinu minsta barni sinu, og að hann
hefir nöfn ykkar hvers og eins rituð á hjarta sitt.
Og hann hryggist í hvert sinn, sem þið leyfið hinu
vonda rúm í hjarta ykkar. Hann vill hjálpa ykkur í
öllum freistingum og vernda ykkur í öllum hættum,
þvi hann elskar ykkur svo heitt. H,