Ljósberinn - 12.11.1921, Side 4

116 LJÓSBERINN
Ifeftu trúr yfir litlu,
Kaupmaður nokkur auglýsti eftir létta-dreng, Meðal
þeirra, er gáfu sig fram, var ofurlítill drengur, Karl
að nafni, og kom móðir hans með honum. Hann
var svo smár vexti, að kaupmaðurinn hafnaði hon-
um strax með þeim ummælum, að hann væri alt of
lítill, — hann gæti ekki notað hann.
»Já«, svaraði móðirin, »reyndar er hann ekki
einn af þeim stóru; en hann er trúr og viljugur.
Viliið þér ekki reyna hann?«
Og kaupmaðurinn félst á það; því að trúmenskan
kemur sér alstaðar vel og ekki sízt í stórverzlun. —
Karl tók til starfa og var hinn viljugasti.
Skömmu seinna bar svo við eitt kvöld, að kaup-
maðurinn þurfti að fara út í bæ og bjóst við að
verða nokkuð lengi í burtu. Spurði hann, hver vildi
vera á verði, meðan hann væri úti, og bauðst Karl
til þess. — Það var komið að miðnætti, er kaup-
maðurinn kom heim. Var þá Karl litli elcki að eins
glaðvakandi, heldur öunum kafinn að búa lil
merkiseðla. — Daginn* eftir var kaupið hans hækkað
uin helming.
Nokkrum vikum seinna bar svo til einn dag, að
ólæti mikil urðu á götunni og þyrptust allir út til
að sjá og heyra hvað á gengi, — nema Karl, hann
sat kyr við verk sitt. Þorpari nokkur tók eftir því
að fólkið fór úr húsinu, og laumaðisl inn um bak-
dyrnar til að stela, En hann kom ekki að tómuin
kofunum, því að Karl gerði lögreglunni strax við-