Ljósberinn - 25.02.1928, Qupperneq 1

VIII. árg.
Reykjavík, 25. febr. 1928
8. tbl.
Hann man þig.
(Sunnudagaskólinn 2G. febvúar 1928).
Lestu: Matt., 14, 23. 33.
Minnistexti: I’ótt, eg sé staddur í
þrenging, lætur |)ú mig lííi lialda.
(Sálm. 138, 7).
Jesús, Gtiðssonurinn eingétni, siiur nú
, oið hægri hönd Guds födur álmáttugs.
1 v-ilífri (lýrð, á himinhæðum iiflr liann,
,og herskarar englanna þjóna honum. En
jhann gleymir ekki veiku lærisveinunum,
:sem lifa hér niðri á jörðinni, og verða
;að ’berjast við m#rgskonar erflðleika og
andstreyiöi.
Nú Ijöfum víð til ihug.unar eina frá-
sögu úr iífx Jesú. Hann var einn uppi
á fjallinu að biðjast fyrir. Hann var að
tala við föður sinn á himnum. En læri-
sveinahópurinn var á báti úti á vatn-
inu í stormi og náttmyrkri. Stormurinn
var á móti og báturinn peirra lá undir
;áföllum. En Jesús hugsaði uin þá, Öldu-
rót og náttmyrkur gat ekki hindx-að
jhann í að koma til þeirra. Hann kom
til peirra gangandi á vatninu, og er
hann steig upp í bátinn, pá lægði veðr-
ið. IJeir, sem í bátnum voru, veittu hon-
um lotningu og sögðu: »Sannarlega ert
pú sonur Guds« Pannig kemur hann
enn í dag til peirra, sem á hann vona.
IJjálp hans bregst ekki.
Með gleði getuin við sungið:
Pig vantar hvergi vegi,
pig vantar aldrei mátt,
pín bjargiáð bregðast eigi
til bóta á einhvern liátt.
Pitt starf ei nemur staðar,
pín stöðvar enginn spor,
af himni er pú pér hraðar
með hjálp og líkn til vor.
Slíkan ástvin eigurn við. Treystum
honuin. Veitum honum lot.ningu.
Y.
Guð gerir fáfróða vitra.
1 borginni Lyon var einusinni prestur
að nafni Fisch.
Einu sinni sagði liann eftirfarandi sögu:
í söfnuði mínum var gamall, fátækur
skósmiður. Vinnustofan lians var svo
pröng kytra, að par komst ekki einn
maður fyrir auk hans sjálfs, og varð
hann að sitja á borði fram við dyrnar;
var paðj ætlað gesti peim, er að garði
kynnu að bera. Pó að sætið að tarna
væri ekki merkilegt, pá var pað pó