Ljósberinn - 15.07.1933, Blaðsíða 5

L JÖSBERINN
193
»Branda, ég skal baða Jng,
bursta á þér kroppinn.
Skaltu síðan skola mig,
skúra halatoppinn.«
Þetta gerðu þessar tvær
þrifaskepnur saman.
Vinur beztu voru þær.
Var það ekki gaman?
Eins og Skjalda ættum við
upp á góðu að finna,
eins og Branda leggja lið.
—* Ljúft er gott að vinna.
kápu með hárauða sólhlíf yfir sér, en
frú Steiney á undan henni. Stúlkan
kastaði kveðju ,á Jóhannes um leið og'
hann opnaði vagndyrnar, en lét sem hún
sæi hann þó ekki. Pau Matta og Pétur
voru ekki annað en bert loftið í aug-
um hennar.
Matta kendi einskonar meðaumkvun-
ar með móður sinni; hún stóð nú þarna
svo fátæklega til fara; hún var blátt
áfram brjóstumkennanleg í bláröndótta
kjólnum sínum, sem hún hafði ofið efn-
ið í. Sann stakk svo hræðilega í stúf
við silkidreglana á flosuppbrotunum
á kápu litlu, fínu hefðarstúlkunnar og
hvítu fjaðrirnar á hattinum hennar.
Möttu furðaði blátt áfram á jþví, að
móðir hennar skyldi þúa þessa fínu
gesti og- tala við þá blátt áfram og
feimnislaust.
»Jóhannes, ber þú dótið hans Gústafs
og farðu með hann sjálfan upp á kvist-
herbergið; svo skal ég koma ejálf inn-
an stundar og líta eftir, hvernig þið
hafið búið um ykkur. En þú, Matta,
verður að hagræða henni Þyri þg sýna
henni hólfin í dragkistunni, þau, sem
hún megi hafa og sýna henni líka,
hvar rúmið hennar standi í svefnher-
berg'inu.«
En sjálf hjálpaði hún Pétri til að
rogast inn með stóru ferðakisturnar og
settist síðan hjá frú Steiney á litla
grænmálaða trébekkinn úti á veggsvöl-
unum. Það var legubekkurinn hennar.
»Á ég að vera hérna?« ípurði Þyri