Ljósberinn - 10.04.1926, Side 7

lijálpa öðrum. Ó, að eg skyldi vera orðinn fjörgamall
áður en sá maður að lokum kæmi, enda pótt þeir
væru óteljandi. sem komu á fund minn á undan pér.
En nú hefir pú, Svafar kóngsson leyst mig úr álög-
unum, og nú skalt pú fá pað alt aftur, sem pú hefir
lagt í sölurnar«, Að svo mæltu lagði karlinn hönd
sína á höfuð kóngssyni og varð hann pá jafnfríður
og hann hafði áður verið.
Skömmu siðar stóð veizla mikil í höllinni; konung-
ur hélt brúðkaup sonar síns. En Agnar kom par ekki
nærri. Hann var genginn fyrir ætternisstapa, eins og
kallað er, út af vonbrigðum sínum. Og enginn sakn-
aði hans.
Staka.
Grundin vallar glitið hlær,
Glóir á hjalla og rinda,
Sólar halla blíður blær,
Blces ura fjallatinda.
(Stgr. Th.).
Hjartahreinn.
Kennari nokkur lét litla telpu lesa fyrir sig upp-
hafið á 5. kapítulanum í guðspjalli Matteusar.
Að pví búnu spyr kennarinn telpuna, fyrir hvað
hún vilji helzt. vera talin sæl. Hún hugsaði sig dálítið
um og sagði síðan: