Ljósberinn - 06.09.1930, Blaðsíða 8

280
LJOSBERINN
peim preyttum og svöngum eftir allt
stritið, borðuðu fniu með beztu lyst, en
systkinin notuðu æfintýri mórauða lambs-
ins t'yrir borðsögu.
»Og livað var nú svo sem mest vert
í þessu æfintýri«, sagði mamma þeirra.
»Möðurástin, mamma —■ og lambavit-
ið. Pabbi sagði að við hefðum ekki
lambavit á sumum sviðum«.
»Jæja. ykkur þykir þetta nokkuð ein-
kennilegt«, mælti mamma, »en gætið nú
að. Pað er ekki svo lítils virði aða hafa
lambavit. Mörg börn eru til, sem ekki
þekkja jafnvel og löinbin þá hæfileika,
sem þeim eru af Guði gefnir. Fætur
litlu lambanna eru fráir og liðugir, þau
vita líka af því, og viljinn er þeim
runninn í merg og bein. Ýms börn kann-
ast ekki við skarþhæfni sína, eru löt
til vinnu og löt til náms, og þó á liggi,
gegna þau ekki kalli. Haldið þið nú að
slík börn hafi lambavit?
»Erum við svona, mamma?«
»Nei, Guði sé lof, að öll börn eru
ekki svona, en því miður finnast þess
dæmi. Ef þið einhverntímu skylduð finna
til leti eða mótþróa við skylduverk
ykkar, þá rnunið eftir litla lainbinu.
Munið það, að þótt ég dæi frá ykkur,
þá eigið þið þó aðra móðir, hún heitir
samvizka, og stundum kallar hún svo
hátt, að bergmálar í öllum kennileitum,
verið þá fljót að gegna, því hún vill
ykkur vel. Pið lítið nú í bækurnar ykk-
ar stundarkorn, og ef ykkur langar til
að skrifa Gunnu á Leiti eitthvað úr
réttarförinni, þá megið þið það. 1 kvöld
farið þið í fyrralagi að hátta, svo þið
verðið fljót að vakna á morgunmálið.
Svo buðu börnin pabba og mömmu
góða nótt og fóru að liátta, óköpp
þreytt eftir dagsverkið. Frh.
----.-SCSt—---
Hann var ekki mállaus.
Enskur skipstjóri kom til Indlands.
Einusinni koin auðugur Malayi út í skip
til hans og spurði, hvort hann gæti lát-
ið sig fá nokkur kristileg smárit.
»IIvað ætlar þú að gera við þau, —
ekki kannt þú ensku?«
»Pað er nú að vísu satt«, svaraði
Malayinn, »en ég þarf samt á þeim að
halda, því að í hvert skifti sem einhver
kemur að vestan frá Englandi til að
eiga kaup við mig, þá legg ég smáritið
þar sem hann geti séð það — og hefi
gætur á honum. Ef hann les það með
athygli, þá veit ég að hann svíkur mig
ekki. En fleygi hann því frá sér með
fyrirlitningu eða blótsyrðum, þá vil ég
engin mök við hann eiga. Honum get
ég ekki treyst«.
Pessi orð sín lét liann túlkinn flytja
skipstjóranum enska.
-------------
Bæn.
Drottinn, varðveit þú munninn minn,
svo mæli’ eg og tali um heiðurinn þinn.
Tungu og varir trúlega geym,
svo tali ég aldrei illt með þeim.
Gjalddagi blaðsins er liðinn.
Innheftir árgangar
Ljósberans og Heimilisblaðsins, síðastl.
ár fást á afgreiðslu blaðanna í Berg-
staðastræti 27. — Margar fallegar sögur
og ýmsan fróðleik er í þeim að finna.
Sendir gegn póstkröfu.
Prentsmiðja Jóns Ilelgasonar.