Nýtt kirkjublað - 12.11.1906, Síða 15

255
NÝTT KIRKJtJBLAÍ)
heilbrigður skáldskapur, en þungskilinn nokkuð sumstaðar, svo
að talsvert verður fyrir að hafa stundum, til þess að fylgjast með.
En sú fyrirhöfn er ekki fyrir gíg. Því skáldinu liggur mikið á
hjarta og það sem haun segir, það segir hanu svo vel, að það
festist manni ósjálfrátt i minni. 011 eru kvæðin alvarleg. 011
bera þau vott um stórauðugan anda, mikla hugsjóna-auðlegð, en
mörg þeirra bera jafnframt vott um trúrækna sál, með sterkri og
einlægri eilífðarvon. Slíkt má nýlunda heita meðal yngri skálda
vorra. Þau þykja3t flest vaxin upp úr sliku. Sum af ljóðum
þessum hafa áður verið prentuð hingað og þangað, en meiri hluti
þeirra kemur hér í fyrsta skipti fyrir almenningssjónir. Oss þyk-
ir líklegt, að ljóðabók þessari verði vel tekið af öllum skáldskap-
ar-vinum hér á landi; hún á það fyllilega skilið. Slíkar bækur
koma ekki út á hverju ári.
flftan úr heimi.
Danmörk. „Skaarup-hneykslið11 nefna margir mál eitt, sem
mjög mikið hefir verið rætt um í sumar og er svo vaxið, að prest-
ur nokkurí Skaarup, Sörensen að nafni, hatði sótt um leyfi til að
skilja við kouu sina, sem verið liefir brjáluð 18 ár og er af lækn-
um talin ólœknandi, og kvænast að nýju, og hefir nú að leyfinu
fengnu gengið í nýtt hjónaband. Hafði hann áður talað við
biskup sinn, Balslev í Oðinsvé, um málið og biskup tjáð honum
að slíkt atferli mundi varða hann embættismissi, eins þótt dóms-
málaráðaneytið veitti leyfið, með því að guðs lög sem banna hjóna-
skilnað.væru æðri mannalögum, og það væri að minsta kosti
með öllu ósamboðið manni í prestsstöðu að skilja við
konu sína, ekki síst eins og á stæði hér að konan væri sjúk;
kristileg skylda prestsins byði honum að bera sjúkdóm konu
sinnar eins og annan kross, sem Drottinn hefði á hann lagt,
enda væri ekki óhugsandi að konan gæti læknast af sjúkd ómi
sínum, þrátt fyrir allar lækna-yiirlýsingar. En prestur vildi ekki
láta skipast við orð biskups og kvæntist að nýju, er leyfi var
fengið til þess. Biskup þar á móti stóð við sitt og sendi presti
afsetningarbréf. Áður hafði brot af söfnuðinum kært prest fyrir
kirkjumálastjórninni, lýsandi yfir því, að þeir gætu ekki unað slík-
um sálusorgara,en þetta og afsetning biskups varð til þess að
meiri hluti sóknarmanna skrifaði kii’kjumálastjórniuni, andmælti
kærunni og aðgjörðum biskupsins og heimtaði að fá að halda