Nýtt kirkjublað - 01.09.1910, Síða 3

ÍSÍÝTT KTRKJUBLAÐ
195
Það var sannarlegt þjóðræknisbragð að þeirri fyrirætlun,
og mætum Norðlendingi samboðið.
Onnur biskupsvígslan á Hólum ; hin fyrri framin þar 1797,
er Geir góði var vígður af síðasta Hólabiskupi Sigurði Ste-
fánssyni, og nafni Geirs átti nú að vígjast þar.
Um endurreisn Hólastóls að vísu ekki hér að x-æða, vígslu-
biskupsembættið of veigalítið til þess, en officialis „Hólastiftis“
aftur fenginn og í því embætti er að minnast margra hinna
mætustu klerka norðanlands.
Hvað sem sagt er um vígslubiskupsembættin nýju, þá
eiga þau rætur sínar að þessu leyti í kirkjusögu íslenzku
kirkjunnar og með þeim í sambandi við heimavígslu hins nú-
verandi biskups Yors, er sögulegur og lagalegur slagbrandur
settur fyrir það, að íslenzka kirkjan þurfi að sækja vígslu
fyrir biskupa sína til Danmerkur.
Spor í þá átt er margir íslendingar horfa í.
Nú þóttist eg ekki lengur mega fresta því að koma „Heim
að Hóluin.“ Förin þangað á prestastefnuna og til biskups-
vígslunnar nær því fullráðin i fyrra um þetta leyti.
Hálfsextugur maður er vanalega hættur að hlakka til
nýrra atburða í hversdagslífinu, og fremur er það kvíði en
tilhlökkun, sem eg nú orðið finn til, er eg tekst langferð á
hendur frá heimili mínu.
En „Heim að Hólum“ hlakkaði eg til að koma. Að sjá
æskustöðvarnar, að líkindum í síðasta sinni, átti og nokkurn
þátt í þeirri tilhlökkun, en „Heim að Hólum“ var þó aðalerindið.
Að lokinni messugjörð á Eyri við Seyðisfjörð sunnudag-
inn 3. júlí lagði eg upp í þessa langþráðu ferð.
Með Botniu var ferðinni heitið til Sauðárkróks. Mér til
mikillar ánægju var biskup með í ferðinni, en ömurlegt var
að horfa upp í Hornstrandavíkurnar, snævi þaktar niður í
sjó 4. júlí og hugsa til aumingja fólksins, sem þar lifir við
því nær algerða sumarleysu eftir þennan óminnanlega harða
vetur.
Manni sárnar að hugsa til grösugra og gróðurríkra land-
flæma í sumum veðursælustu héruðum landsins, sem með lít-
illi hjálp mannshandarinnar gætu fætt hundruð og enda þús-
undir manna, en vita svo þessar aumingja manneskjur ganga
á hólm við nær því opinn dauðann i hinni hörðu baráltu fyrir