Nýtt kirkjublað - 01.04.1916, Side 16

88
N^TT KIRKJUBLAE)
postulans: „Nú erum vér guðs börn, og það er enn þá ekki
orðið bert, hvað vér munum verða“. Ef vér erum guðs ætta
og eilifs eðlis, þá hlýtur löng og fögur þroskaleið að liggja
fram undan oss í eilífðinni.
Og enginn getur sagt, hvert oss er ætlað að komast.
Enginn af oss má þá hæð mæla.“
Frásagan öll er ástúðleg og efnismikii, sem hver hugs-
andi kristinn maður hjá oss verður að Iesa.
Helzt eigi á „blöðum“ og hefi eigi fyrir mér, en báðir
vitna til mín og segir sinn hvað.
Próf. H. N., 20 ára gamall samverkamaður minn við
biblíuþýðinguna lagði það í Lögr.-aths. lögm. G. Sv., að eg
„treystist“ eigi til að mótmæla þeim áburði, að leitun sann-
ana fyrir öðru lífi væri ókristileg.
Þetta var mér óvæntur skilningur. Hefir mér aldrei
slíkur dómur í hug komið. Þó að eg hafi eigi sjálfur fundið þörf
þeirra rannsókna, er það afar-fjarri mér að dæma af þeim
kristið bróðurnafn, er svo leita.
Ekki las eg það út úr athugasemdinni, að hún vildi í
nokkru halla réttu máli, að efni til, en sjálft orðið, sem meiddi
H. N. — með þessum skilningi — kannaðist eg ekki við.
Þaðan „klipt“ og „skorið“ hjá þeim um orð min. Þ. B.
„Bara stelst til þessa.
Agnes litla er 5 vetra gömul. Hún er kaupstaðarbarn, á
einni „eyrinni“ okkar, þar sem fjöll lykja svo um fjörðinn, að
sólin gengur undir til íulls í nóvember og sýnir sig ekki fyr en
um kyndilmessu.
Nú var sólin nýkomin aftur fram undan og skein svo glatt,
og Agnos litla var að tala um það við vini sína, bvað langt væri
síðan bún heíði sóð sólina. Og svo þurfti bún að bata ástæðuna
fyrir því, að hún sýndi sig ekki og skýrði það á sína vísu:
„Guð lof«r benni ekki að fara út“ —
„Hún bara stelst til þess.“
Ritstjóri: ÞÓRHALLUR BJARNARSON.
Félagspre ntsmiðjun.