Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1958, Blaðsíða 4

Minningarorð.
Guðmundur H. Þorláksson
húsameistari og skrifstofustjóri.
Guðmundur H. Þorláksson skrif-
stofustjóri Landssambands iðnaðar-
manna andaðist að morgni sunnu-
dagsins 31. ágúst s.l. sjötugur að
aldri. Fráfall hans kom öllum á ó-
vænt, daginn áður kom liann til
vinnu sinnar, hress og glaður að
vanda, en að sólarhring liðnum var
liann horfinn yfir landamærin
miklu.
Guðmundur var fæddur í Reykja-
vík 4. október 1887, sonur lijónanna
Þorláks Teitssonar, skipstjóra frá
Götuhúsum og Guðlaugar Halldórs-
dóttur, konu hans.
Á unga aldri nam Guðmundur
snikkaraiðn hjá Eyvindi Árnasyni,
vann síðan að smíðum og var um
skeið verkstjóri í Völundi. Um Jirí-
tugsaldur fór hann til Kaupmanna-
liafnar og dvaldi Jiar árlangt við
nám í húsateikningum. Eftir heim-
komuna lagði liann einkum stund
á húsateikningar, en var síðan bygg-
ingafulltrúi í Reykjavik í nokkur
ár. Eftir Jjað starfaði hann um átta
ára skeið hjá húsameistara ríkisins.
Ferðaðist hann J)á víða um landið,
bæði til eftirlits með opinberum
byggingum, og til undirbúnings
stærri og smærri opinberra bygg-
inga. Hjá húsameistara vann Guð-
mundur og að teikningum ýmissa
opinberra stórbygginga, þar á meðal
Þjóðleikhússins. Eftir að Guðnmnd-
ur liætti störfum hjá húsameistara,
vann liann sjálfstætt að liúsateikn-
ingum og umsjón bygginga í Reykja-
vik, og hin siðustu fimmtán ár, er
liann var skrifstofustjóri Lands-
sambands iðnaðarmanna, stundaði
hann jafnan cinnig húsateikningar.
Guðmundur H. Þorláksson var í
senn vandvirkur og afkastamikil)
húsagerðarmeistari, og er hann J)ví
einn í ])eirra hópi, sem mest áhrif
hafa haft á J)ann svip, er Reykja-
vik hefir tekið á sig á undanförnum
áratugum. Hann hefir lagt rikulegan
skerf til J)ess að byggja Reykjavik
upp, J)ann tíma, er hún var að breyt-
ast úr bæ í borg, og allt til þessa
dags. Mun Reykjavík lengi bera
verkum hans merki. Má meðal ann-
ars nefna, að eitt af hans stærstu
verkum, eftir að hann fór frá húsa-
meistara ríkisins, er stórhýsi það,
er Sveinn higilsson lét reisa við
Hlemmtorg, milli Laugavegs og
Hverfisgötu, og sem blasir við hverj-
um þeim, er kemur til bæjarins eftir
Suðnrlandsbraut og niður Laugaveg.
Guðmundur kvæntist árið 1920 eft-
irlifandi konu sinni, Ingunni Tómas-
dóttur. Eignuðust þau fjögur börn,
einn son og ])rjár dætur, öll hin
mannvænlegustu, og eru þau nú öll
uppkomin og gift. Hjónaband Guð-
mundar og Ingunnar var með ágæt-
um, þótt oft væri vinnudagur liús-
bóndans mjög langur. Þau bjuggu
lengst af i Vesturbænum, enda var
Guðmundur Vesturbæingur i húð og
hár, en fyrir nokkrum árum byggðu
þau sér myndarlegt hús að Kirkju-
teig 14, þar sem þau bjuggu sér fag-
urt og aðlaðandi heimili.
Guðmundur lét félagsmál iðnaðar-
manna snemma til sín taka og gekk
hann ungur að aldri í Iðnaðar-
mannafélagið í Reykjavík. Á hann
þar þann einstaka starfsferil, að
hafa verið ritari félagsins í 40 ár
samfleytt, og sannar það be/.t traust
lians og vinsældir innan félagsins.
Hin snilldarfagra rithönd Guð-
mundar skreytir 40 árganga af
gerðabókum félagsins, sem einn
vottur um vandvirkni lians og
snyrtimennsku. í viðurkenningar-
skyni fyrir langt, mikið og óeigin-
gjarnt starf í þágu félagsins, var
Guðmundur kjörinn heiðursfélagi á
90 ára afmæli félagsins. Ekki voru
Guðnnindi falin svo lengi trúnaðar-
störf í félaginu vegna þess, að hann
sæktist eftir þeim. Hann var ekki
einn þeirra manna, sem halda að
þeirra ráð séu alls staðar ómissandi.
Ekkert var lionum fjær skapi, en
að trana sér fram, og oft henti liann
góðlátlegt gaman að framhleypni
annarra. Hann vann störf sín af
alúð, hógværð og ljúfmennsku, og
TÍMARIT IHNAUARMANNA
Guðmundur H. Þorláksson.
hlaut af því verðskuldaða vináttu
og traust félaga sinna og samstarfs-
manna.
Guðmundur var skrifstofustjóri
Landssambands iðnaðarmanna síð-
ustu 15 ár ævi sinnar. Á þeim árum
áttu erindi til hans fjölmargir iðn-
aðarmenn, víðsvegar að af landinu.
Munu þeir nú minnast þess, hve gott
hafi jafnan verið til hans að leita,
hve fús hann hafi jafnan verið að
reka erindi þeirra, veita þeim nauð-
synlegar upplýsingar og greiða á
allan hátt götu þeirra. Á skrifstof-
unni hafði hann jafnan allt í röð og
reglu og mundi jafnan, hvorl þell)
erindi eða hitt, að annað hliðstætt,
hefði áður komið þangað. Má til
dæmis nefna. sem mörgum munu
minnisstætt, af hve mikilli ná-
kvæmni hann undirbjó iðnþingin,
þannig að er þing skyldi hefjast,
hvort heldur var í Reykjavík, eða
úli á landi, þá vantaði ekkert er til
þurfti, bvorki smátt né stórt.
Fyrir mikil og margháttuð störf
Guðmundar að iðnaðarmálum og fé-
lagsmálum iðnaðarmanna, var hann
í viðurkenningarskyni sæmdur heið-
ursmerki iðaðarmanna úr silfri á
Iðnþingi íslendinga liaustið 1957.
Ég kynntist Guðmundi fyrst, er ég
hóf störf hjá Landssambandi iðn-
aðarmanna vorið 1951 og vorum
við síðan samstarfsmenn óslitið um
sjö ára skeið. Var samstarfið við
hann jafnan með ágætum, svo aldrei