Glettingur - 06.01.1932, Blaðsíða 3

GLETTINGUR
3
Brunabótagjöld
sem ennþá eru ekki greidd, verða tafarlaust
tekin lögtaki.
Pormóður Eyólfsson.
þeirra staupagloria er Friðbirni virt-
ist englasöngur. Og satt að segja
þykir oss bölvaður grammófónninn
ólíklegur til að hafa verið andrænn,
því hann er fjandi materíell bæði
að heyra og sjá. Mætti vera að
mötuneyti lngimundar gæti gefið
upplýsingar ef einhverjar telpupíslir
hafa slangrað þangað í snapsaleit.
En þá þykir oss vera farið að leita
að sliku á ólíklegustu stöðum.
Petta er útdráttur úr frásögn Frið-
bjarnar og þökkum vér honum
stinnt fyrir. Höfum vér eigi heyrt
aðra þjóðsögu. er sameini betur dul-
rænu og veruleika, og teljum hana
engu síðri en söguna af vélstjóran-
um fráAberdeen. Enda tökum vér
enga ábyrgð á að rétt sé með farið.
Austurför
Kýrosar.
Kýros er maður nefndur. Hann
var konungur. Hann hélt í Austur-
veg og barði á óvinum sínum.
Hann varð af þessu frægur maður.
Gísli er maður nefndur. Hann
er ekki konungur. Hánn hélt í
Austurveg og barði á engum. Af
þessari för sinni umventist hann
svo út snéri er hann kom, það er
inn snéri er hann fór. Af þessu er
Gísli að verða frægur.
Af þessu má nokkuð marka, að
margt er eigi lílu með þeim Gísla
og Kýrosi annað en það, að báðir
fóru i Austusveg. Um báða þessa
menn hafa ýmsir ort rímur stórar
eða episk ljóð.
En það sem eitt skáldið lét oss
í té um Gísla er svona:
íhaldshetjan, Gísli hinn gildi,
til Garðaríkis fara skyldi.
Til skips honum hópur fríður fylgdi;
flíkum hvítum veif’ðu þar
Tommi og lhaldsunglingar.
Farið greiða félagið vildi
tormanninum snauða. —
Fremstur stóð þar bakarinn allra
brauða.
Kveðju-hrópin hátt við drundu
er halurinn kvaddi ísagrundu.
lhaldið var létt í lundu
lifnaði von hjá mey og hal. —
— En fár veit hverju fagna skal.
Peir töldu hann berja á Bolsum
mundu,
en bjuggust síst við hinn. —
Ei kemur dúfa út úr hrafnsegginu.
Ut í Hamborg loks hann lenti.
En langt austur í kontinenti
með tudd-rauðu temperamenti
hjá túlki sínum Stalin beið.
Til Tipparary löng er leið.
Heima íhald hvoftinn glenti:
Hann er i Moskva að stríða!
En óhöpp mörg í Austurvegi bíða.
Gat þar að líta griðku skara
er gamanið honum vildu’ ei spara.
Enda vill hann ólmur fara
aftur þær að hitta og sjá.
Kveðst sig sjálfur kosta þá.
Iit honum þykir hér að hjara,
hér er tept hver dækja.
En — eftir hverju er auminginn að
sækja.
Buldi á honum Bolsakenning
brátt hann komst í mesta spenning,
þar var alt í einni þrenning:
Ungfrúr, kommúnismi og vín.
Petta fljólt á fllestum hrín. •
Gleymdist strax hin gamla kenning
Gísla fór að langa
að heita Bolsi og halla þeim undir
vanga.
Vér hvorki þorðum né vildum
taka meira af kvæðinu. En þá kom
annað skáld með annað kvæði,
lyriskara en léttara að skáldskapar-
gildi. Par í er þetta:
Pær kölluðu ’ann Bolskí og Blitskí,
Brauðskí og Gislokovítt.
Pær gáfu ‘onum vindla og whisky,
vodka og brisoðioI spritt.
Eins og konungurinn Kyros, lét
Gísli allmikið yfir sér er hann kom
heim, enda hefir hann tileinkað sér
fleira og lært og séð meira í þess-
ari miklu för, en hér verða tök á að
lýsa. — En eins og framangreint
kvæðisbrot bendir til, munu Sjálf-
stæðisbroddar bæjarins ekki eins
hafa fagnað komu hans og öllum af-
rekum og efni og atferli stóð til
í upphafi fararinnar. Hvaðsem þeim
góðu herrum samt kann að sýnast
um þau mál, þá er Glettingur
þeirrar skoðunar að mjög mikið
þrekvirki hafi garpurir.n Gísli unn-
ið í rannsóknarför þessari, svo mik-
ið sem hann hefir getað í sig gleypt
affróðleikum Sovjetstórveldið og íbúa
þess, alla háttu þeirra og siði, sögu,
menningu, stefnur, statistik, stofnan-