Vikan - 26.11.1953, Blaðsíða 3

Enn um fljúgandi diska
Hafa þúsundir manna
séð sýnir?
HÉR í blaðinu fyrir skemmstu var skýrt frá skrítnum atburði, sem kom fyrir
í Floiáda í Bandaríkjunum, þegar maður nokkur elti undarleg ljós inn í
skógarþykkni og komst þá upp að dularfullum hlut, sem hann er sann-
færður um að hafi verið einn hinna svonefndu „fljúgandi diska“. Maður-
inn hefur auðvitað ekki getað fært sönnur skýrt frá skrýtnum atburði, sem kom fyrir
ara en við keyptum. Hinsvegar er það staðreynd, að bæði Bandaríkjamenn og Kan-
-adamenn hafa um undanfarin fjögur ár haft fjölda sérfræðinga til þess að rannsaka
fregnir af fljúgandi diskum. Þó að þetta sé í sjálfu sér engin sönnun fyrir tilveru
þeirra, verður augum ekki lokað fyrir hinu, hve þessar fregnir hafa verið tíðar,
uuk þess sem þeir menn hafa þóttst sjá furðuvélarnar, sem hvorki er hægt að ætla
uð fari vísvitandi með rangt mál né séu líklegir til að sjá sýnir. Er þar átt við vís-
indamenn og þaulvana flugmenn.
FYRSTU tilkynningarnar um fljúgandi diska
byrjuðu að berast yfirvöldunum í Washing-
ton 1947. 1 fyrstu var lítið mark tekið á þessu.
Þó kom að því, að fregnirnar urðu svo tíðar að
ástæða þótti til að gefa þeim gaum. Bandaríski
flugherinn stofnsetti sérstaka rannsóknardeild
í Dayton, Ohio. Hún hefur síðan 1952 tekið til
athugunar um 2,000 tilkynningar um fljúgandi
diska. Samkvæmt skýrslu hennar hefur sérfræð-
ingunum tekist að skýra 62.1% þessara fyrir-
brigða. Hinsvegar hafa rösklega 23 af hverju
hundraöi tilkynninga verið of óljósar til þess að
hægt væri að dæma um sannleiksgildi þeirra,
en 14 af hundraði hafa sérfræðingarnir orðið að
afgreiða með orðunum: Engin skýring.
Sjónarvottar
Hér fer á eftir úrdráttur úr nokkrum málum,
sem rannsóknardeildin hefur haft til meðferðar:
„Flugvél af tegundinni DC-Ji var að ndlgast
Norfolk í Virginiu Ui. júlí 1952, þegar úr henni
sást til sex „diska‘c. Hraði þeirra var áætlaður
yfir 1,000 milur á klukkustund. Þegar þeir sáust
fyrst, var efri liluti þeirra rauðglóandi. Þeir liurfu
flugmönnunum um stund, en birtust síðan aftur
og liœkkuðu sig mjög hratt . . .
Athugasemd rannsóknardeildarinnar: Ekki er
til þess vitað, að flugvélar hafi verið á lofti þarna
á umræddum tíma.
Niðurstaða: Engin skýring.
Höfuðsmaður í flughernum var staddur í þrýsti-
loftsvél í grend við Hermanes í Nýju-Mexico 2Ih
ágúst 1952, þegar hann kom auga á tvær „furðu-
vélar“. Þœr voru kringlóttar og silfurlitaðar. Hon-
um virtist þœr vera í tveggja mílna fjarlœgð. Þœr
hurfu. honum þremur mínútum eftir að liann sá
þœr fyrst. En um sjö mínútum síðar skaut þeim
upp aftur; þá var vél liöfuðsmannsins yfir El
Paso í Texas.
Tilraunir rannsóknardeildarinnar til að leysa
málið, báru engan árangur.
Niðurstaða: Engin skýring.
Skömmu fyrir hádegi 29 marz 1952 sást óþekkt
„vél“ um 20 mílur fyrir norðan Misawa í Japan.
Flugmaður í orustuflugvél af tegundinni T-6 sá
furðuvélina. 1 grendinni voru tvœr orustuflugvél-
ar aðrar að œfingum. Flugmaðurinn sá furðuvél-
ina fyrst þegar hún flaug fyrir framan hann
og sólarljósið glampaði á hana. Þetta virtist vera
lítill gljáandi diskur. Nœst var því líkast sem
hann steypti sér yfir aðra œfingaflugvélina. —
Diskurinn sveigði ekki frá fyrr en árekstur virtist
yfirvofandi. Þegar hann lenti í loftstraumnum
frá œfingavélinni, hristist hann til. Flugmaður-
inn í œfingavélinni sá hann ekki.
Niðurstaða: Engin skýring.
1 bók um fljúgandi diska, sem nú er að koma
út i Bandaríkjunum, skýrir höfundurinn, sem er
fyrrverandi liðsforingi í strandvarnaliðinu, frá
athugunum sínum á fyrirbærinu. Hann segist
vera sannfærður um, að hin dularfullu „farar-
tæki“ komi „utan úr geymnum". En ekki nóg
með það: hann fullyröir, að ýmsir af æðstu mönn-
um Bandaríkjanna trúi þessu líka.
Hann segir ennfremur, að til séu „sönnunar-
gögn“ fyrir því, að hér sé ekki um eintómar mis-
sýnir að ræða. 1 því sambandi nefnir hann kvik-
mynd, sem manni að nafni Delbert C. Newhouse
tókst að ná af „fljúgandi diskum“ 2. júlí í fyrra.
Hann var í bíl með konu sinni, þegar hann allt
i einu sá hóp af „diskum" í oddaflugi. Það glamp-
aði á þá í sólskininu. Newhouse var með kvik-
myndavél í bílnum, greip hana og tók mynd á
40 fet af filmu. Síðan framkallaði hann filmuna
og sendi rannsóknardeild flughersins hana. Bók-
arhöfundur segir, að filman hafi sannfært fjölda
vísindamanna um, að fréttirnar um fljúgandi
diska væru ekki eintómir hugarórar.
Hvað veldur?
Þessi filma er til; fyrir því höfum við orð
rannsóknardeildarinnar. Hinsvegar hefur flug-
herinn bandariski ekki enn tekið opinbera afstöðu
til þess, livað hún sanni eða afsanni. Raddir liafa
heyrst um það, að það sé til sú skýring á fyrir-
brigðinu, að Newhouse hafi séð endurvarp af
Ijósi og tekið kvikmynd af því. Aðrir segja, að
þetta hafi verið loftbelgir. En svo kemur þriðji
liópurinn, og til hans teljast þeir menn, sem
styðja kenninguna um það, að fljúgandi diskar
hafi verið að heimsœkja jörðina dllt frá því i
síðustu heimsstyrjöld. Og þeir segja ekki einasta,
að kvikmyndin sanni þetta, heldur varpa fram
þessari spurningu: Sé svo ekki, hversvegna í
ósköpunum sýnir flughorinn fréttamönnum þá
ekki myndina og eyðir þessum sögum í eitt
skipti fyrir öll?
B ug-meis tarar
VIÐ vorum — illu heilli — ekki viðstadd-
ir. En þann 5. þessa mánaðar fór fram
í Austurbæjarbíói í Reykjavík landskeppni
í jitterbug. Það var fyrsta jitterbug-lands-
keppnin á voru landi. Húsið var að sjálf-
sögðu troðfullt. Og margir urðu frá að
hverfa. En sigurvegarar í keppninni urðu
Sandgerðingar tveir, ungfrú Anna Er-
lendsdóttir og Kristján Ásgeirsson. Okk-
ur er ánægja að birta mynd af þeim í blað-
inu í dag. Tvær myndir eru það raunar,
og báðar á forsíðu. Önnur er tekin í miðri
keppni, eins og séð verður við nákvæma
athugun. Hin er tekin þegar hið sigursæla
par fær verðlaunin.
Enska kabarettsöngkonan Linda Lane
afhenti verðlaunin. Eins og myndin ber
með sér, var hún mjög fáklædd. Við vitum
ekki, hvort það var í tilefni af því, að hún
var að heiðra jitterbug-meistara. Kannski
eru enskar kabarettsöngkonur bara alltaf
svona fáklæddar.
Hvað um það, bug-meistararnir voru vel
að sigri sínum komnir. I frétt í Morgun-
blaðinu sagði, að parið hefði hlotið lang-
samlegan meirihluta atkvæða. Áhorfend-
ur greiddu atkvæði og réðu úrslitum. Og
verðlaunin voru hvorki meira né minna en
2,000 krónur.
Það tóku átta danspör þátt í þessari
meistarakeppni, tvö frá Reykjavík, tvö frá
ísafirði, tvö frá Akureyri, eitt frá Sand-
gerði og eitt frá Keflavík. Það var mjög
sæmileg þátttaka, þegar þess er gætt, að
þetta var bara byrjunin. Það má líka vera
öllum sönnum dansmönnum gleðiefni, og
ennfremur íþróttamönnum.
TjVf sannleikurinn er sá, að hér er á ferð-
inni íþrótt engu síður en dans.
Kannski væri ekki fjarri lagi að segja, að
þetta væri sambland af hvorutveggja, þ.e.
einskonar hrærigrautur. Kannski mætti
líka kalla þetta afbrigði af stangarstökki,
og ber þá að líta á annan dansarann sem
stöngina og hinn sem slána.
Þó ekki, að það skipti neinu máli. Það
er nákvæmlega sama, hvort litið er á jitt-
erbug sem afbrigði af kringlukasti eða
annarskonar kasti. Hitt er aðalatriðið, að
það hefur loksins hlotið þá viðurkenningu
hér á landi, sem það verðskuldar. Við eig-
um, góðir landar, okkar eigin bug-meist-
ara!
P.S. — Halldór Einarsson tók forsíðumyndirn-
ar. Hann tók líka meðfylg-jandi mynd, sem er af
einu paranna í keppni. En fyrir landskeppninni
stóð Ráðningaskrifstofa skemmtikrafta.
Og enn P.S. — Nýyrðið bug-meistari er fengið
að láni úr Morgunblaðinu.