Vikan - 28.04.1955, Blaðsíða 14

r r
HARNALAR.
Framhald af bls. 5.
þér og Hanny, þá kynnu þau kannski líka að
geta hjálpað mér. fig vissi ekki orðið mitt
rjúkandi ráð. Ég var ástfangin, Carol, og . . .
nú, mér datt í hug að reyna.“
Engin svipbrigði sáust á Carol. ,,Eg skil
þig ekki enn, Janie. Hvað áttu eiginlega við?“
Janie horfði undrandi á hana. „Vélritaði
miðinn,“ sagði hún. „Hanstu ekki eftir miðan-
um með orðunum: „Hárnálar eru hættuleg-
ar ?“
„Jú, en . . .“ Carol hikaði. „En hvað í ósköp-
unum kemur það þessu við? Ég límdi þetta
þarna upp fyrir löngu, til þess að venja Hanny
af að bora í eyrun á sér með hárnálum. Hún
var alltaf að þessu og mér fannst það megn-
asti ósiður. Ég . . .“
Janie var byrjuð að hlægja. Hún hló unz
tárin streymdu niður kinnar henni. „Og ég,“
stundi hún, „þessi líka litla auglýsingamann-
eskjan, ég þóttist geta lesið úr þessu djúpa
speki. Ég leit á það sem áminningu, hélt að
það ætti að minna ykkur á að leggja alúð
við klæðnað ykkar og snyrtingu." Hún þagn-
aði andartak og þurrkaði sér um augun. „Hvað
um það, það var vissulega þörf hugvekja fyr-
ir mig,“ sagði hún svo. „Sjáðu til, Kirk Nic-
hols bað mig í gær að giftast sér, og ég sagði
já.“
— JO LUNDY.
Svör við „Veiztu — ?“ á bls. 5:
1. Þegar Salka Valka var kvikmynduð hér á
landi í fyrra.
2. Hann lést fyrir skemmstu.
3. 15. öld. Hún var brennd 1431.
4. Gutenberg; 15. öld.
5. Marlon Brando fyrir leik sinn í myndinni
„Á eyrinni."
6. Tekur til fótanna. Það er hjátrú að hann
stingi hausnum í sandinn!
7. Kommúnistaflokkurinn.
8. Elbu og St. Helenu.
9. Empire State í New York. Húsið er 380
metra hátt.
10. Brynjólfur Jóhannesson.
Eva og einræðisiierrann
Framhald af bls. 5.
„Hvers vegna? Við erum hetjur. Komandi
kynslóðir munu varðveita minningu okkar. Við
erum hið hugprúða kyn.“
„Við erum hið hugprúða kyn,“ endurtók hún
ósjálfrátt, en augun hvörfluðu örvæntingarfull til
dyranna, þar sem Konrad átti að birtast. Hann
varð að koma! Hún horfði skelfingu lostin á
Adolf, er hann lagði hana við hlið sér á legu-
bekkinn, bliðlega en ákveðið. Hann rétti henni
eiturhylkið.
Hún mátti ekki mæla. Ekkert orð kom fram
á öskrugráar varir hennar. Hún fann krossinn
við brjóst sín hreyfast, er hún lagðist niður, en
hitt fékk hún aldrei að vita, að einmitt á því
augnabliki féll sprengja, er varð Konrad að bana.
Hann tíndist í rústunum. Örvænting hennar
jókst, hún gát næstum því fundið óbragðið af
rykinu og skelfingunni, er stafaði af þessari síð-
ustu sprengingu. Hún lyfti handleggnum til þess
að geta kvatt Adolf hinztu kveðju. „Heil Hitler!"
íeyndi hún að segja, en henni tókst það ekki.
Hún leit til dyranna. Þær voru stöðugt harð-
lokaðar. Mein Gott, hugsaði hún, mein Gott, og
síðan sagði hún af veikum mætti: „En hvað hef
ég gert til að verðskulda frelsun?“
Hún tók inn eitrið, hægt en með fullri hugprýði.
„Auf Wiedersehen ....“, byrjaði hún, en
lauk aldrei við setninguna.
ENDIH.
759
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1 afl — 4 minnst —
8 óðagot — 12 lokuð vík
— 13 espa — 14 þrír
eins — 15 kvenmanns-
nafn — 16 kássa — 18
austurevrópubúi — 20
ylja — 21 jurt — 23 rifr-
ildi — 24 vilji — 26
örnefni við Vestfirði —
30 matjurt — 32 fugl
— 33 gangur — 34 veik-
indi — 36 börn — 38
hjúpinn — 40 tala — 41
menningarfélag — 42
flatarmálseiningunni —
46 viðurinn — 49 öðlist
-—■ 50 tímamark — 51
sár — 52 fóðri — 53
skúturnar —- 57 söngur
— 58 hitunartæki — 59
farvegur — 62 manns-
nafn, þf. — 64 versnar
— 66 sögn — 68 hrós
— 69 Ásynja — 70
veiðitæki — 71 í kirkju
— 72 eyktarmark —
73 skelfur — 74 sepi.
Lóðrétt skýring:
1 kvenmannsnafn —
2 gangur — 3 sterkur — 4 þrír eins — 5 iðnaðar-
menn — 6 gróður — 7 drykk — 9 prik — 10
elska — 11 þrætuepli — 17 hnöttur — 19 tyfta
— 20 mat — 22 rannsókn — 24 óspilltir — 25
ferðalag — 27 grastoppa — 28 blað — 29 gæfa
— 30 vegalengd —- 31 óvinnufúsri — 34 fjar-
stæða — 35 málmgrýti — 37 kvað •— 39 fanga-
mark samlags — 43 matjurt — 44 nægilegt —
45 mannsnafn, þgf. — 46 byggingarnar — 47
greinir — 48 slæm — 53 fjúk — 54 elska —
55 sævarkenning — 56 sögn — 57 kjólaefni —
60 hérað — 61 draugur — 63 biblíunafn — 64
málmur — 65 stilltur — 67 eyðsla.
Lausn á 758. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1 ess — 3 fundvís — 9 sæg — 12 lk
— 13 kona — 14 Ásta — 16 tá — 17 folald —
20 sökótt — 22 öld — 23 tök — 25 kul — 26
agi — 27 vomur — 29 raf — 31 tug — 32 mar
— 33 mál — 35 gor — 37 er — 38 vergirnin -—
40 ká — 41 halma — 42 asnar — 44 gaul -— 45
fáir — 46 gulna — 49 hasar — 51 um — 53
ringlaður — 54 GK — 55 rök — 57 tin — 58
fum — 59 tía — 60 kóp — 62 napur — 64 búr
— 66 kór -— 68b rór — 69 gal — 71 skólar —
74 serkur— 76 kú — 77 lurk — 79 reið — 80
mó — 81 afl — 82 fráleit — 83 ólm.
Lóðrétt: 1 Elfa — 2 sko — 3 fold ■— 4 und
— 5 na — 6 vá — 7 íss — 8 stök — 10 ætt —
11 gáta -— 13 kali — 15 akur — 18 lögg —
19 töm — 21 ólag — 23 torga — 24 kumra —
26 aur — 27 varmennin — 28 ránsmaður — 38
fork — 31 telgdur — 32 mel — 34 lin — 36 ráð-
rika — 38 valur — 39 nafar ■— 41 hug — 43 rár
— 47 lit — 48 Agnar — 49 hafur — 50 sum — 52
mök — 54 gír — 56 kókó — 59 túlk — 61
póll — 63 pól — 64 barð — 65 aska — 68 rauf
— 69 geit — 70 bróm — 72 kúf — 73 rrr —
74 sei — 75 uml — 78 ká — 79 re.
Hún var orðin hermaður
Framhald af bls. 9.
augunum, ,,nú er þér óhætt að þvo þér!“
Herta var þama til stríðsloka — finnsk
stúlka í rússneskum stríðsfangabúðum og
trúlofuð þýzkum hermanni! Fangabúða-
stjórinn sýndi henni margskonar vináttu.
Á hátíðisdögum lét hann oftar en einu
sinni kalla hana fyrir sig — og stóð bros-
andi yfir henni á meðan hún hámaði í sig
allskyns krásir. Á jóladag sendi konan
hans henni hlýja sokka og svellþykka vetl-
inga. Dóttir þeirra, tíu ára gömul, ljós-
hærð hnáta, sendi henni jólakort, sem hún
hafði sjálf teiknað. Þetta voru mikil um-
skipti fyrir hina ungu stúlku.
Þó átti hún eftir að lenda í ýmsu áður
en hún og mannsefnið hennar fengu frelsi.
Eitt sinn þegar hún var með vinnuflokki
í grennd yið herflugvöll, steyptu þýzkar
flugvélar sér yfir völlinn og létu sprengj-
um rigna yfir hann og nágrennið. Fjórir
stríðsfangar biðu bana og Herta fékk
sprengjubrot í hendina og er ennþá ör
eftir. I annað skipti gerðu stálpaðir skóla-
piltar aðsúg að vinnuflokk hennar. Hún
fékk talsverðar pústrur áður en varðmenn
komu á vettvang og björguðu henni. Vor-
ið 1944 varð hún líka fyrir því óláni að
falla niður í malargryfju og var rúmföst í
viku á eftir.
En heil komst hún samt til Þýzkalands
vorið 1946, og tveimur dögum eftir að
járnbrautarlestin ók yfir landamærin gekk
hún að eiga Hans Windthorst.
— ERNEST BILLINGS.
Samviskuspurningar
Framhald af bls. 11.
alltaf getað lesið hugsanir mínar,“ sagði
hún loks, „alltaf vitað fyrirfram, hvað ég
ætlaði að segja næst.“
„Auðvitað! Er það slæmt?“
„Slæmt? Það er alveg afleitt. Það er
— drepandi, eins og segir í greininni.“
„Nei, það er rangt! Það er líka á sína
vísu spennandi. Það er partur af hjóna-
bandinu!“ Kurt afgreiddi þessa vandræða-
grein með einni grettu. „Það mætti segja
mér, að höfundurinn væri einmana pipar-
sveinn.“ Hann laut að henni, kyssti hana
glettnislega á nefið og sagði: „Hvernig
líður Herramanni í dag?“
Hin óviöjafnanlega NELLIE BLY
Framhald af bls. 7.
Ég sór þess dýran eyð, að gera allt, sem
í mínu valdi stæði, til þess að bæta kjör
þessara þjáðu kvenna. Glæpamanninum
er leyft að beita öllum ráðum til þess að
sanna sakleysi sitt. Þessar veslings erf-
iðiskonur hljóta sinn dóm eftir að lagð-
ar hafa verið fyrir þær fáeinar ómerki-
legar spurningar.“
Og enn skrifaði hún: „Með svona með-
ferð má firra heilbrigða konu vitinu. Tak-
ið slíka konu, lokið hana inni, neyðið hana
til að húka á hörðum trébekk frá sex að
14