Vikan - 02.06.1955, Blaðsíða 14

I»að réði úrlitum........
Framhald af bls. 5.
borðinu hinum megin við lœsta hurðina. 1 ör-
væntingu barði hún með krepptum hnefun-
um á hurðina, í takt við hringinguna, þangað
til hún hætti skyndilega og það ríkti grafar-
kyrrð . . .
Eins og í fjarlægð heyrði hún einhvern
gráta, og gerði sér það ljóst, að það var hún
sjálf. Smám saman sefaðist gráturinn og tár-
in streymdu kyrrlátlega niður kinnar hennar
. . . tárin, sem mundu hreinsa og einhvern
tíma græða ljótt sár.
Svör við „Veiztu — ?“ á bls. 5:
1. 1 Ögursveit í Isafjarðarsýslu. Laugarvatn er
aftur á móti í Laugardal í Árnessýslu.
2. Hægra megin.
3. Frakkar, 1879.
4. Júní.
5. Covent Garden.
6. Sál.
7. Panama.
8. 1 Louvre-safninu í París.
9. U Nu.
10. Loftur, Torfi, Stígur og Steinn.
Eiginmaðurinn á að..........
Framhald af bls. 9.
Þó skyldi eiginmaðurinn gæta
þess að öskra ekki að okkur. Við
höfum hálf illan bifur á öskrandi
eiginmönnum. Ekki svo að skilja
að við séum beinlínis hræddar.
Nei, en við vitmn, að þegar þú
hækkar röddina, ert það þú, sem
ert hræddur og á undanhaldi. Og
mundu það, sem ég sagði áðan:
VIÐ VILJUM AÐ ÞÚ SÉRT SÁ
STERKI.
764
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1 hljóð — 5 vargur
— 8 réttur (sletta) —
12 umferð — 14 sonur
— 15 fag — 16 tímabil
— 18 gælunafn — 20
vísir .— 21 beygingar-
ending — 22 (varð) reið-
ur — 25 úttekt -— 26
þrautir — 28 jurtin -—
31 skrítinn — 32.illmenni
— 34 konungur (latn.)
— 36 jarðvegsefni —
37 uppgjafakóngur —
39 fangi - - 40 á litinn
— 41 ófá — 42 aðsjáll
44 skelfur — 46 ílát-
ið — 48 tónn — 50 stillt-
ur — 51 drykkjar -—■
52 líkamsop — 54 sóm-
ann---56 sjó — 57
straumröstin — 60 mál-
fræðisk.st. — 62 kalla —
64 saurga — 65 gróður-
reitur — 66 vopnað lið
— 67 tölu — 69 mátt-
urinn — 71 bindi —■ 72
band — 73 rudda.
Lóðrétt skýring:
1 persónufornafn — 2 erfið — 3 gap — 4 sk.st.
— 6 á árabát, þf. —- 7 bjartur -— 8 dýramál —
9 ótta — 10 tréð — 11 ísafold -—• 13 spræna
— 14 fæða — 17 skjól — 19 tekja — 22 gras-
tegund — 23 drykkur — 24 heimsk •— 27 púki
— 29 blómstilk — 30 hljóðgöng — 32 ferðalög
— 33 felur — 35 fýla — 37 fum -— 38 ellikröm
— 43 tyfta — 45 reikningur — 47 ambátt —
49 vandar um við — 51 í árabátnum, þf. — 52
rótarávextir — 53 biblíunafn — 54 fæða — 55
fylgdarlaus — 56 á bragðið — 58 sár — 59
viðbragð •— 61 heiðursmerki — 63 refsa — 66
skellti upp úr — 68 forsetning — 70 samhljóðar.
Lausn á krossgátu nr. 763
LÁRÉTT: 1 nurlaranáttúran — 13 söðul — 14
varla — 15 rs — 17 gat —• 19 lof — 20 hv. —
21 gömul — 23 una — 25 garni — 27 ætíð —
28 suddi — 30 raus — 31 tug •— 32 dá — 33 na
— 35 rst — 36 nr. — 37 fól — 38 gum — 40
aa — 41 fa — 42 ós — 44 fagurlokkaður — 46
so — 47 uð — 49 as — 51 töf — 54 sár — 56
Ra — 57 lak ,— 59 sá — 60 úr — 61 Sen —
62 skóf — 64 trekt — 67 hvin — 68 akrar —
70 vik — 71 hross — 72 ða — 73 raf •— 75
óró — 76 ak — 77 munúð - 79 brölt — 81
reikningsaðferð.
LÓÐRÉTT: 1 nærgætni — 2 rs ■— 3 löguð —
4 aðal — 5 Rut — 6 al — 7 ÁV — 8 tal —
9 trog — 10 úlfar — 11 ra — 12 návistar —
16 sötur — 18 undankomuleið — 20 hnusa —
22 Mig — 23 uu — 24 A.D. — 26 rar — 28
sál — 29 ing — 32 dó — 34 au — 37 fagot —
39 móður — 41 fas — 43 suð — 45 falskaður —
48 mannskæð — 50 sakka ■—• 52 ös — 53 fát —
54 sút — 55 ár — 56 reisa — 58 kór — 61
svo! — 63 Faruk •— 65 Rv. — 66 kk — 67
Hrólf — 69 rann — 71 hröð — 74 fúi — 75
óra — 77 mi 78 ðn — 79 B.S. — 80 te.
Laglegasta stúlkan í Kína. . . .
Framhald af bls. 11.
Ég gaf mig á tal við lækni frá kínversku
sjúkrahúsi og við fundum brátt sameiginlegt
áhugamál, og fórum að bera gamla Kína, sem
ég þekkti, saman við nútíma Kína. Ég sagðist
hafa verið að velta því fyrir mér, hve djúp
áhrif vestrænir siðir og hugsunarháttur hefði
haft þar á öllum þessum árum.
Hann brosti dularfullu brosi. — Þið Vestur-
landabúar hafið kennt okkur margt gott í ver-
aldlegum efnum.
— En ekki andlegum? spurði ég.
— Því er ég ekki fær um að svara, sagði hann.
-— Eitt af því, sem ég hafði áhuga á var tign-
un ykkar á forfeðrunum, hélt ég áfram.
— Hvað vitið þér um það efni?
Ég sagði honum söguna um
Pierre og kínversku konuna hans,
um vindlana á gröfinni og það,
hvernig hún hafði dulbúið sig sem
dreng, af því að hún hafði ekki
fætt manni sínum son, sem gæti
uppfyllt kröfurnar um helgisiðina
við tignun forfeðranna.
— Mér er kunnugt um það, svar-
aði austræni læknirinn. — Ég vona
að guðirnir hafi litið í aðra átt.
— Er yður kunnugt um það?
— Já, þetta var móðir mín.
Blóðvölluriim í Róm...........
Framháld af bls. 6.
úrskurð, veitti sigurvegarinn hinum fallna
banahöggið.
Sigurvegarinn hlaut að launum silfur-
diska fulla af gullpeningum og aðrar verð-
mætar gjafir. En engin verðlaun þóttu
eftirsóknarverðari en trésverðið, sem tákn-
aði það, að eigandinn var leystur úr hópi
skylmingamanna. Það var veitt fyrir
óvenjulega frækilega framgöngu eða lang-
an vígaferil. Flamma hét sá skylminga-
maðurinn, sem virðist hafa verið einskon-
ar Joe Louis sinnar samtíðar, en grafskrift
hans hefur varveittst og hljóðar á þá leið,
að ,,hann fór með sigur af hólmi úr 21
grimmilegu einvígi og hlaut trésverðið
fjórum sinnum, en réði sig ætíð aftur.“
I þessum ,,leik“ var um líf eða dauða að
tefla. Sá sigraði lá í blóði sínu unz skugga-
legur maður gekk inn á leikvanginn með
kylfu í hendi. Hann var í gerfi Charons,
ferjumannsins sem í goðsögninni ferjar
hina framliðnu yfir ána Styx. Hann lét
kylfuna ríða á höfði hins fallna, til þess
að ganga úr skugga um, að hann væri
ekki að gera sér upp. Síðan var líkið
dregið út um Hlið dauðans á löngum krók.
Til tilbreytingar var villidýrum af ýmsu
tagi att saman, svosem Ijónum, tígris-
dýrum, bjarndýrum og stundum fílum og
nashyrningum. Commodus keisari hafði
gaman af að skjóta ljón með boga og
örvum, úr stúku sinni. Hann steig líka
niður á sjálfan leikvanginn og drap bæði
skylmingamenn og villidýr. Hann lét gefa
út sérstakar fréttatilkynningar um nýj-
ustu afreksverk sín, kallaði sjálfan sig
Hercules, klæddist ljónsfeldi, stráði gull-
dufti í hár sér og „barðist 1000 sinnum og
hafði jafnan sigur.“
Fornar heimildir segja okkur, að það
hafi verið 150,000 iðjuleysingjar í Róm
og eins margir verkamenn og iðnaðar-
menn, sem hættu vinnu um hádegi og höfðu
svo góðan tíma til að gera af sér allskon-
ar skammarstrik, að keisararnir neyddust
til að verja ótrúlegum fjárhæðum til
þess að sjá þeim fyrir mat og skemmtun-
um. Rómverjar höfðu ákaflega marga
opinbera hátíðisdaga, og þeim fjölgaði úr
59 á árunum fyrir Krist upp í 159 á stjórn-
arárum Claudiusar (41—54 e. Kr.).
Þótt upphaflega hafi verið efnt til hinna
blóðugu „skemmtana“ í hringleikahúsun-
um guðunum til dýrðar, þá urðu þær með
tíð og tíma öflugt pólitískt vopn. Lýður-
inn lét keisarana og einræðisherrana í
friði á meðan þeir sáu um, að hann fengi
nægju sína af „brauði og sirkusum.“ Traj-
an keisari efndi til sigurhátíðar, sem stóð
í 123 daga: 10,000 dýrum var slátrað og
10,000 skylmingamenn börðust, flestir unz
yfir lauk.
Þegar rómverski múgurinn tók að þreyt-
ast á venjulegum einvígum, heimtaði
hann allskyns „afbrigði“: skylmingamenn,
sem börðust með bundið fyrir augun eða
báðir vopnaðir tveimur sverðum; flokka-
orustur þar sem fyrirfram var ákveðið, að
barist yrði þar til aðeins einn maður stæði
iippi — sem síðan var líka veginn; jafnvel
14