Vikan - 04.11.1971, Side 6

SÍÐARI HLUTI
Nú eru framtíðarhorfur
okkar hræðilegar.
Við lendum áreiSanlega
í pyndingaklefa
einhverrar lögreglustöðvarinnar.
FLÓTTIFRÁ
RÓDESÍU
Þá kemur Lee gangandi til
okkar. Þrír hundar fylgja hon-
um, hungraðir ásýndum. Hann
er líka spurður og á honum
leitað. Síðan er okkur skipað að
halda af stað. Við erum um-
kringdir af hundum og lög-
regluþjónum og það er vonlaust
að reyna að strjúka. Eftir
margra kílómetra göngu kom-
um við að lítilli byggingu stein-
steyptri. Þar inni er skrifstofa,
íveruhúsnæði og tveir klefar
með grindhurðum. Við erum
læstir inni í öðrum klefanum.
Lögreglumennirnir fyrir utan
tala um okkur. Einn þeirra tal-
ar í síma. Það kemur fram að
það á að ná í okkur næsta dag
og fara með okkur lengra. Þeg-
ar hann er búinn að leggja á,
fara þeir að tala um föggur
okkar.
— Þeir voru ágætlega pen-
ingaðir, segir einn lögreglu-
mannanna. — Vegabréfin gef-
um við sennilegast frat í — eitt
þeirra að minnsta kosti er
falskt!
— En peningarnir þeirra
koma að góðum notum, segir
annar.
— Að vísu! En það er hættu-
spil. Við gerum eins og ég segi:
hendum draslinu þeirra, vega-
bréfum og smáklínk í skápinn.
Það verður samt sem áður eftir
dágóður skildingur til skipt-
anna handa okkur!
Þvílíkt og annað eins! Lög-
reglumennirnir voru þá líka í
strokhugleiðingum. Við kom-
umst að samkomulagi um að
Mark reyndi að kjafta okkur
lausa. Hann þekkir best til
hreyfingarinnar, sem við ætlum
að vinna fyrir. Við köllum til
okkar lögregluþjón undir því
yfirskini, að sárið á fæti Marks
þurfi umbanda við. Hann kem-
ur til okkar með öskju, sem
inniheldur sáraumbúnað. Einn
félaga hans stendur vörð utan
við klefann, svo að við förum
ekki að taka upp á neinum
heimskupörum.
Meðan lögregluþjónninn
bindur sár Marks, segir sá síð-
arnefndi að við séum nokkuð
svo mikilvægar persónur. Lög-
reglumennirnir myndu ekki
tapa á því að sleppa okkur.
Lögregluþjónninn svarar engu,
en nær í yfirmann sinn þegar
hann er búinn að binda um. Sá
sest á stól utan við klefann og
hlustar.
—■ Eins og þið skiljið, segir
Mark, - þá á hreyfingin í erfið-
leikum með að koma fólki út
úr landinu og vopnum inn í
það. Ef þið gangið í lið með
okkur, fáið þið vel borgað fyr-
ir allt, sem þið sleppið í gegn
hérna á ykkar svæði. Okkur
skilst að þið safnið aurum til
að geta sjálfir strokið. Hvers-
vegna ekki að græða vel á
stuttum tíma og hverfa héðan
sem ríkir menn?
Foringinn hugsar málið.
— Nei, segir hann svo og
brosir. — Það er of flókið og
hættulegt. Vtð gerum okkur
ánægða með það, sem við höf-
um upp úr þessu krafsi!
Svo hlær hann hjartanlega
og fer inn í skrifstofuna.
Nú eru framtíðarhorfur okk-
ar hræðilegar. Við lendum
áreiðanlega í pyndingaklefa
einhverrar lögreglustöðvarinn-
ar. Þar ólmast þeir á okkur
þangað til við höfum viður-
kennt allt. Og svo hafa lögg-
urnar hérna stolið öllum okkar
peningum!
Kvöld kemur og nótt. Við
höfum fengið einn súpudisk
hver og dollu með vatni. Ljós-
in eru slökkt, nema hvað logar
á daufum lampa utan við klef-
ana. Allt verður þögult. Senni-
lega eru lögreglumennirnir
sofnaðir í sínu herbergi. En
hvað gagnar það okkur? Við
getum hvergi hnikað járnstöng-
unum í glugganum. Og um síð-
ir fer okkur að renna í brjóst..
Ég vakna við urg í málmi
einhversstaðar fyrir ofan mig.
Þegar ég lít upp, sé ég í daufri
birtunni hvar einhver stingur
járnstöng inn um gluggann. Við
rjúkum upp allir þrír og gríp-
um í stöngina. Rödd hvíslar
eitthvað fyrir utan, Við Lee
skiljum ekkert, en Mark svar-
ar. Síðan heyrist úti fyrir fóta-
tak, sem fjarlægist, og Mark
skýrir málið fyrir okkur.
Náunginn með stöngina er í
6 VIKAN 44. TBL.