Vikan - 29.04.1976, Page 31

1
MARIANNE
lífinu ásamt þessum smávægilegum
fréttum af heimilislífinu, sem hún
hafði svo dyggilega haldið sig við
til þessa. Fouché hafði gert sig
ánægðan með það og þannig skyldi
það vera framvegis. En fengi hún
aðgang að bréfaskriftum furstans,
myndi Fouché vilja fá meira að vita.
Þá væri Marianne orðin það, sem
hún var ákveðin í að verða ekki,
og taldi sig ekki orðna ennþá,
nefnilega njósnari. Hún reis á
fætur.
,,Herra minn,” sagði hún. ,,Mér
er fullljóst hvern heiður yðar hátign
sýnir mér, en ég get þvi miður
ekki þegið þetta boð. ”
,,Og hvers vegna ekki, ef ég má
spyrja?” sagði Talleyrand hvasst.
.ég er ekki rétta manneskj-
an. Yðar tign er stjórnmáiamaður,
en ég er nýkomin utan af landi og
gæti engan veginn skipað stöðu
sem þessa. Jafnvel rithönd mín...”
,,Þér hafið ágæta rithönd, að
minnsta kosti ef eitthvað er að
marka þetta, ha?”
Um leið og hann sagði þetta dró
hann nokkrar arkir upp úr skúffu
og Marianne til mikillar skelfingar
sá hún, að það sem hann hélt á
i hendinni var skýrslan, er hún
hafði afhent Floquet þá um morg-
uninn. Hún vissi að nú var úti um
hana. Sem snöggvast virtust
mahóníhúsgögnin dansa fyrir aug-
um hennar, rétt eins og húsið væri
að hrynja og að bronsljósastikan
hefði dottið á höfuð hennar. En það
var ekki í eðli Marianne að falla
saman þegar mest á reið. Baráttu-
þrek hennar hafði ekki verið brotið
á bak aftur. En hún var náföl,
áreynslan að leyna ótta var svo
mikil fyrir hana. Hún hneigði sig
fyrir furstanum, snérist á hæli og
gekk stillilega í áttina að dyrunum.
,,0r því að svona er komið,”
sagði hún rólega. ,,er ekkert lengur
hér fyrir mig að gera. Ég er yðar
auðmjúkurþjónn.”
Talleyrand var gamalreyndur
kvennamaður, en hann hafði ekki
átt von á þessu.
„Hvert ætlið þér að fara?”
,,Að taka saman föggur mínar,”
svaraði Marianne kuldalega. ,,Síðan
ætla ég að koma mér I burtu,
áður en yðar hátign hefur gert það
upp við sig, hvernig beri að refsa
mér.”
Talleyrand gat ekki varist hlátri.
,,Guð minn góður, hvernig ætti
ég að refsa yður? Ég get ekki einu
sinni beðið vin minn Fouché um að
handtaka yður, af því að það var
hann, sem sendi yður hingað.
Varla get ég komið yður fyrir kattar-
nef hér í minni eigin vinnustofu
eða kallað heiminn til vitnis um
þetta hryllilega svartnætti, sem ríkir
í sál yðar. Komið aftur hingað,
setjist niður og hlustið á mig.
Marianne hlýddi með tregðu.
Óbilgjarnt augnaráð furstans kom
illa við hana. í því leyndist eins
konar gamansöm skarpskyggni og
henni fannst eins og hann gæti séð
í gegnum föt hennar eða jafnvel
enn lengra, já alla leið inn að
hjartarótum. Auk þess var hún
kviðafull varðandi framhaldið. En
er hún var aftur sest niður brosri
Talleyrand.
,,Barnið gott,” byrjaði hann,
,,ég hef þekkt lögreglustjórann og
aðferðir hans of lengi til þess að
þær komi mér á óvart. Við höfum
eldað grátt silfur saman um árabil.
Gagnkvæm vinátta okkar er ný af
nálinni og nokkuð sérstæð, en þess
vegna er full ástæða til þess að fara
að öllu með gát. Þér skiljið því
mademoiselle Mallerousse, já á
meðan ég man, er nafn yðar
Mallerousse?”
,,Nei,” svaraði Marianne stutt-
aralega. ,,En það þýðir ekkert fyrir
yður að reyna að rekja úr mér
garnirnar. Ég mun ekki sverta hið
rétta nafn mitt með því að draga
það inn í þetta mál. Þér getið gert
hvað sem þér viljið við mig.”
,,Freistandi tilboð, ha? En hugsið
ekki um það. Ég er ánægður, að
mér skuli ekki hafa skjátlast í mati
mínu á yður. Hvað varðar raun-
verulegt nafn yðar, þá gildir mig
það einu. Þér eruð án efa útflytj-
andi, og hafið komið til landsins
á ólöglegan hátt og neyðist því
til þess að þiggja vernd okkar kæra
Fouchés. Hann hefur lag á að ná
slíku samkomulagi. Geymið þvi
leyndarmál yðar og segið mér það
einhvern tíma af frjálsum vilja. En
hvað eigum við nú að gera við
yður?”
Hann reis á fætur og tók að
ganga hægt um gólf. Marianne
starði á grænu handtöskuna sína,
að nokkru lcyti til þess að leyna
hugrenningum sínum og einnig til
þess að þurfa ekki að horfa á þenn-
an svartklædda mann ganga þarna
um í daufri sólarbirtunni. Annað
slagið hvarf hann úr augsýn, en
Marianne fann vökul augu hans
stöðugt hvíla á sér. Hún átti erfitt
með að halda aftur af taugaóstyrkn-
um. Eftir hverju var hann að bíða?
Hvað ætlaðist hann eiginlega
fyrir með hana? Hvers vegna sagði
hann ekki neitt?
,,Ég held,” sagði hann að lokum
,,að við ættum að halda okkar
striki. Þér getið orðið mér að liði
á margvíslegasta hátt. Hvað snerrír
þjónustu þá, sem þérþurfið að inna
af hendi við hertogann af Otranto..
ja, þér einfaldlega haldið því áfram
eins og ekkert hafi í skorist.”
Marianne hrökk við.
„Hvað? Þér...yðar tign á ég við,
viljið að ég haldi áfram...”
„Vissulega! Hins vegar sýnið þér
mér auðvitað bréfin áður en þér fáið
þau Floquet i hendur. Mér er það
mikið kappsmál, að vissar tignar
persónur fái að vita, hvað er að
gerast í mínum húsum. Það sýnir
að keisaranum er ekki sama um
mig. Haldið því áfram, mín kæra,
haldið áfram. Einhvern veginn
finnst mér, að þér munið hafa í
nógu að snúast. En á hinn bóg-
inn...”
Hann hikaði. Marianne fannst
höndin, sem hvíldi á öxl hennar,
verða ögn þyngri og jafnvel ógn-
andi. En þetta var aðeins andartak.
Því næst varð hún aftur mjúklát
og hún fann, hvernig hann strauk
háls hennar að aftanverðu. Mari-
anne hélt niðri í sér andanum.
,,Á hinn bóginn mun ég kannski
fara fram á þjónustu annars eðlis.”
Marianne losaði sig á augabragði
við þessa ástleitnu hönd, spratt á
fætur og stóð frammi fyrir furst-
Sparið
þúsundir
^^kaupið
^ueuuun
HJÓLBARÐA
DRÁTTARVÉLA
& VINNUVÉLA
HJÓLBARÐAR:
STÆRÐ VERÐ
11x28/6 kr. 31.310.-
750-16/6 kr. 12.810.-með slöngu.
650-16/6 kr. 10.770.-með slöngu.
600-16/6 kr. 8.850.- með slöngu.
700-12/12 kr. 19.760.-'
Ofantalin verð eru miðuð við skráð gengi U.S.S: 178.80
TÉKKNESKA BIFREIÐA UMBOÐIÐ
Á ÍSLANDI H/F
AUÐBREKKU 44-46 KÓPAVOGI SlMI 42606
AKUREYRT SKODA VERKSTÆOIO A AKUREYRI H F OSEYRI8
EGILSTAÐIR VARAHLUTAVERSLUN GUNNARS GUNNARSSONAR
GARÐABÆR NYBAROI H F GAROABÆ
18. TBL. VIKAN 31