Alþýðublaðið - 20.02.1923, Blaðsíða 2

2
Húsnæðismílið
í bæjiirstjórn.
Tfirdrepsskapur meiri hlutaus.
Á síbasta bæjarstjórnai fundi kom
mjög greinilega í ljós stefnumun-
urinn hjá jafnaðarmönnum annars
vegar og fiestöllum í meiri hlut-
anum í bæjarstjórn hins vegar.
Jafnrbarmenn vilja koma j>ví til
Ieiðar í þessu máli, að séð verði
um, að til sé bæði nægt og gott
húsnæði handa íbúum bæjarins,
sem leigt. sé gegn sanngjarnri
húsaleigu; til þess vilja þeir láta
bæinn ráðast í húsabyggingar í
stórum stíl, en á meðan því verður
ekki kornið í kring, vilja þeir, að
eflir megni sé reynt að koma í
veg fyrir, að húsnæðisleysið sé
notað til féflettingar á þeim, sem
verða að taka húsnæðl á leigu.
En hvað vill meiri hlutinn,
boigarsljóraliðið?
Hann vill ekki byggja. Það er
reynt, því að hann feldi því nær
umræðulaust tillögu AIþýð*uílokks-
fnlllrúanna um húsabyggingar í
vetur. Að minsta kosti vill hann
ekki, að bærinn byggi, og það eru
mjög miklar líkur til, að hann
vilji ekki heidur, að einst.akling-
arnir byggi, jafnlítið og gert er af
hálfu bæjárstjórna'-, semmeirihluta-
mennirnir ráða einir öllu í, lil þess
að létta. undir með mönnum í því.
Meiri hlutinn viil með öðrum orð-
um ekki bæta úr húsnæðisléysinu.
En alt um það gæti verið, að
hann vildi koma í veg fyrir okur
á því litla húsnæði, sem til'er.
það ska! játað, að svo heflr litið
út, að minsta kosti að því, er
snerlir suma meíri-hluta-mennina.
þeir hafa látið sem svo, að þeir
vildu ekki afnerna húsaleigulögin,
sem hafa hingað til verið eina
vörnin gpgn húsnæðisokrinu, en
— þeir liafa viljað'breyta þeim,
og þeir hafa kömíð því til leiðar,
að nú má afnema þau með reglu-
g^rð, sem bæjarstjóin setji.
Yörn húsaleigulaganna gegn okri
á leigu liggur í því, að ekki má
segja upp húsnæði þeirn, sem
stendur í skilum með leigu, og
að hús tleigunefnd hefir vald til
að ákveða húsaleigu. Áður en
húsaleigulögin voiu sett' hækkuðu
búseigenöur leiguna hvað eftir
ALÞYÐUBLAÐIÐ
annað á þann hátt að segja upp
húsoæbinu og leigja það aftur
dýrara öðrum eða sama manni
Frrir þetta var skotið loku með
uppsagnaibanni laganna.
Nú er það eítirtektarvert, að
þetta uppsagnaibann er meiri hluta
bæjarstjórnarinnar mestur þyrnir
í augum, og það er vitanlega ekki
af öðru en því, að það er hemill
á okrið, þótt þeir vilji náttúrlega
ekki viðurkenna það, heldur láti
sem það stafl eingöngu af um-
hyggju fyrir umráðarétti manna
yfir eignum sínum, og það er ef
til vill ekki ómögulegt, að nú sé
ástæðan hjá einhverjum þeirra.
Það er því augljóst, að aðal-
áslæðan til þess að meiri-hluta-
mennirnir vilja afnema uppsagnar-
bannið er sú, að þeir vilja, að
hægt sé að okra á húsnæðÍDU, og
það er eðlilegt, að þeir vilji það.
Sumir þeirra eru bsinlínis sendir
í bæjarstjórnina tii þess að gæta
hagsmuna húsaleiguokraranna og
st.uddir af þeim, og þeir vildu
langhalzt, að húsaleigulögin væru
blátt áfram afnumin, enda goppað-
ist það upp úr öðrum bæjarfull-
trúanum, er samið(?) hafði reglu-
gerðarfrumvarpið, sem drepið var
við fyrstu umræðu á síðasta fundi.
En þeir vita, að það myndi ekki
mælast vel fyrir, og því er það
ráð tekið að reyna ab hrúga upp
einhverju moldvirði af meiningar-
lausum reglugerðarákvæðum, stofna
skrifstofur og kjósa eftirlitsnefndir
með mönnum, senr fyrir fram pr
vist að ekkert yrði úr eftirliti hjá,
en sem betur fór tókst að afstýra
því — í bili. Má þó vitanlega
búast við, að reynt verðí með
breytingum á frumvarpi því, sem
nú liggur fyrir, að koma því í
sama horf, sem hið fallna var í.
Mismunurinn á stefnu minni og
meiri hlutans í bæjarstjórninni er
sá, að hinir fyrri vilja koma í
veg fyrir okur á húsnæði, en hinir
síðaii vilja ryðja á burt öllu, sem
stendur i vegi fyrir því, að okr-
ararnir fái aÖ leika lausum hala
og bata sig á neyð manna éftir
vild. Eeglugerðarverk meiri hlutans
er ekkert annað en aumlegur yflr-
drepsskapur og hræsni, sprottin af
þrekleysi og únæbaleysi til um-
bóta og Jitilmarmlegum otta viö
aíleiðingarnar af því.
En þeim er engin vörn í þesBU.
Þær koma sarnt.
Hjálparstiið Hjúkrunarfélags-
ins >Liknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. n —12 f. h.
Þriðjudaga ... — 5 — 6 e. --
Miðvikudaga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 e- -
Laugardaga . . — 3—4 e. —
Meyjasöngur
við matreiðslu.
(Stælt.)
í skólaeldhúsi sketnt oss er
við skylduverk í kenslustundum.
Þar saman unun og iðja fer
hjá æskuglöðum skólasprundum.
Yér eldum matinn, breiðum dúk
á borð,
og bökum kökur, segjum hnyttið
órð.
Fram, fram, fram, fram,
nam, nam, nam, nam!
Já, gómsætt er það, góðar systur.
Við pottasuðu og pöunukraum
vór piýöilega glaöar erum.
Yór bregðum skál undir blávatns-
straum
og berjum kjöt og lauka skerum.
En fari eitthvað illa fyrst í stað,
er eina ráðið strax að bæta það.
Hver faldaey
eé ferðug mey
og mikilvirk, er mest á ríður.
Við þvotta reynum vór þol og mátt
og þykjum vera heldur knáar.
Vér hlaupum snúning og hoppum
dátt,
með húfur hvítar, svuntur bláar.
Að hreinlæti og stundvísi skal st.efnt,
hver starfl ræktur, heiti jafnan efnt.
Heill smámey hver
heim til sín ber
og nýja ment og nýja siði.
Af kappi lærum vér kvenleg störf
og kyndum glæður allan daginn.
Vor ment er landi og lýði þörf
og ljúft að styðja þjóðarhaginn.
Og mikið bregður mömmu sjálf-
sagt við,
er meyjan fer að veita henni lið;
leggur hún þá,
ef liggur á
í dóttur-hendur stjórn og starfa.
Hallgr. Jónsson.