Vikan - 02.06.1977, Blaðsíða 15

ð þvíað sinna neinu
Fullt nafn: Sigríður Berglind Ásgeirsdóttir.
Nafnnúmer: 7594-7720.
Fœðingardagur og ár: 15.01.1955. (Steingeit.)
Fœðingarstaður: Olafsvík.
Menntun: Stúdentspróf M.T. 1973. Nám í lagadeild H.í. siðan.
Hjúskapur: Gift.
Skónúmer: 38.
Trúfélag: Þjóðkirkjan.
Tala afkomenda: 0.
Áhugamál: Ættfræði.
Mottó: Úr einu í annað.
Framtíðaráform: Að ljúka lagaprófi einhvem tíma.
Tekjur síðastliðið ár: U.þ.b. kr. 400.000.
Skuldir: Við Lánasjóð íslenskra námsmanna.
Eignir: Austin Mini, R-50108.
Bjöm Vignir: Við héldum með
okkur eins konar samræmingarfund
til að undirbúa hvem þátt —
kynntum hvort öðm hugmyndir
okkar og skipulögðum starfið,
unnum svo sitt í hvom lagi og
hittumst ekki aftur fyrr en i þeim
upptökum, sem fram fóm í sjón-
varpssal. Mér finnst rétt, að fram
komi, að hlutur stjórnanda í
þessum þætti er miklu meiri en
almennur áhorfandi gæti haldið, því
hann heldur öllum þráðum saman.
Sþ.: Genguð þið til verks með
ákveðna stefnu í huga?
Björn Vignir. Nei, ég held það
skemmtilegasta við þættina í heild
hafi verið, að þeir þróuðust. Ekki er
hægt að segja, að það hafi verið
meðvituð stefna, að við leituðum
meira til þessa venjulega alþýðu-
fólks en þekktra manna, heldur kom
það eins og af sjálfu sér.
Sp.: Þið vomð ansi dugleg að grafa
upp viðmælendur úti á landi.
Bjöm Vignir. Berglind hefur haft
allan veg og vanda af þvi.
Berglind: Að
þessu kveður
stundum svo
rammt, að mér
fínnst
landsbyggðin
gleymast
gersamlega...
Berglind. Ég hef dvalist töluvert úti
á landi, og mér hefur fundist það
dálitið ábótavant hjá sjónvarpinu,
eins og öðmm fjölmiðlum hér, að
þar snýst allt um Reykjavík. Að
þessu kveður stundum svo rammt,
að mér finnst landsbyggðin hafa
gleymst gersamlega. Ég var þess-
vegna staðráðin i því fró upphafi að
reyna að bæta úr þessu.
Björn Vignir. Ég tek undir það, að
hjó fjölmiðlum er sterk tilhneiging
til að leita alltaf ó sömu miðin —
mikið til sama fólksins, sem er orðið
vant að koma fram í fjölmiðlum, en
um leið orðið svolítið yfirborðslegt,
og ég held það eigi mikinn þátt i
því, hvað þátturinn mæltist þó vel
fyrir, að bmgðið var út af þessu.
Með því náðist eitthvað af þeirri
hlýju og einlægni, sem er að finna
hjá óbrotnu fólki.
Berglind: Ég held
reykvíkingar
gangist upp í þvi
að vera einhverjir
óskaplegir
borgarbúar...
Berglind. Mér finnst fólk úti á landi
lika lifa miklu meha ekta lifi en hér í
Reykjavík. Það er eins og fólk hér
sé alltaf undh sama álaginu, hvað
sem það tekur sér fyrir hendur —
enginn má vera að því að sinna
neinu nema sjálfum sér — en um
leið og komið er út á land em allir
boðnh og búnh að greiða götu
manns og reiðubúnh að taka þótt í
öllu. Mér finnst Reykjavík fremur
minna á milljónaborg en hundrað
þúsund manna samfélag. Ég held
reykvikingar gangist upp í því að
vera einhverjh óskaplegir borgar-
búar. Mér fannst ég reka mig á
þetta við gerð þáttanna, því að
okkur var tekið með svo mikilli
gleði hvarvetna á landsbyggðinni,
að fólk taldi sér næstum skylt að
koma fram i bættinum. Ég man
ekki efth einu einasta neii. Hér í
Reykjavík telur fólk sig hins vegar
hafa efni ó að neita.
Björn Vignh. Úti á landi er lika
miklu auðveldara að finna hæfi-
leikafólk úr alþýðustétt en hér i
fjölmenninu, þar sem það hverfur i
mergðina.
Sp.: Vomð þið ánægð með formið á
þættinum?
Björn Vignh. Já, þetta magasín-
form er að mörgu leyti ákaflega
heillandi og býður áreiðanlega upp á
möguleika til frekari útfærslu.
Berglind. Tækjabúnaður sjón-
varpsins er bara ekki mjög góður og
starfsliðið ekki sérlega fjölmennt,
þannig að oft komast hugmyndh
ekki i framkvæmd vegna þehra
annmarka einna saman.
Sp.: Þið hafið ekki rekið ykkur á
neinar hindranir vegna efnisvals?
Berglind. Yfirleitt vomm við með
mjög óumdeild efni, nema með
þeirri undantekningu, þegar ég
ræddi við kynvilltan mann í
þættinum. Ég dvaldist í Englandi
síðastliðinn vetur, og þar er
kynvilla ekki slíkt feimnismól sem
hér, enda þótt lögin séu þar enn
andvíg kynvillingum. Mig langaði
að vekja athygli á vandamólum
þessara manna. Af þessu framtaki
22. TBL.VIKAN 15