Vikan - 12.10.1978, Blaðsíða 55

Vill hann ekki dóttur
mína?
Kæri Póstur.
Mig langar að leita ráða hjá þér í samhandi við vanda-
mál, sem ég á við að glíma, en treysti mér ekki til að tala
um við neinn. Þannig er, að ég er gift, þriggja barna móðir.
Elsta barnið mitt átti ég með manni, sem ég var trúlofuð,
en við slitum samvistum, þegar barnið var nýfætt. Skömmu
síðar kynntist ég yndislegum manni, sem ég giftist, og með
honum á ég hin tvö börnin. Þegar við kynntumst, var
dóttir mín tveggja ára, og það var ákveðið, að hann mundi
ekki ættleiða hana, þar sem hennar rétti faðir var henhi
mjög góður, og þeir urðu ágætir vinir. Sú vinátta helst
ennþá, en faðir dóttur minnar hefur nú minnkað heim-
sóknir sínar allverulega. Allt um það. Eiginmaður minn
hefur alltaf reynst þessari dóttur minni jafn góður og
hinum börnunum (sem eru strákur og stelpa) en nú finnst
mér allt í einu, að framkoma hans hafi breyst mikið
gagnvart henni. Hún er nú að verða 17 ára og er mjög
falleg, ung stúlka. Hún er reglusöm og stundar nám sitt vel,
en er samt áberandi persóna. Hin dóttir mín er hins vegar
að verða 15 ára, og hún hefur lítið til að bera í útliti, þótt
hún sé yndislegt barn. Þær systurnar rífast mikið nú orðið,
og sú yngri vill fylgja hinni allt, en sú eldri vill ekki hafa
hana með í sínum félagsskap. Það get ég vel skilið, en
maðurinn minn hins vegar ekki. Nú er hann farinn að beita
því, að ef sú yngri fái ekki að fara með, t.d. í bíó, þá verður
hin að sitja heima, og ef ég tek mig til og læt hana hafa
peninga, þá kostar það margra daga rifrildi og fýlu, og hann
tekur alltaf málstað yngri dótturinnar. Þeirri eldri er farið
að líða illa á heimilinu og er farin að impra á því, hvort
hún eigi að biðja pabba sinn að taka sig til sín. Mér líður
alveg hræðilega út af þessu öllu, og mér finnst þetta líka
hafa áhrif á son okkar, því hann heyrir sí og æ, að pabbi
hans segir I lok rifrildis: „Enda er ég ekki pabbi þinn. ” Þetta
finnst mér alveg hræðilegt að segja við stúlkuna, en ég geri
mér fyllilega Ijóst, að sú yngri er öfundsjúk út I þá eldri.
Hvað finnst þér, að ég eigi til bragðs að taka? Á ég að biðja
föður hennar að taka hana til sín I smátíma til reynslu, eða
á ég að taka mig til og hreinlega öskra á eiginmann minn
og benda honum á, hvað hann er að gera? Með von um
birtingu og gott svar.
Áhyggjufull móðir.
Nei, þú átt ekki að taka þig til og öskra á eiginmanninn,
heldur gefa þér góðan tíma til að ræða þessi mál við hann í
góðu. Þetta getur stórskaddað barnið, og hún hefur ekkert
gott af því að flytja til föður síns í smátíma, til reynslu eins og
þú orðar það, því það verður bara til þess, að henni finnst
enginn vilja sig, og sem móðir mátt þú alls ekki bregðast
henni. Öfundsýki yngri dótturinnar er bara eðlileg, og þau mál
ættu að leysast smátt og smátt, þegar hún fer að þroskast
meira og getur litið á sínar góður hliðar og gerir sér grein fyrir,
að útlitið er ekki fyrir öllu. Og í öllum bænum reyndu að
koma í veg fyrir, að eiginmaður þinn sé sífellt að minna elsta
barnið á, að hann sé ekki hennar rétti faðir, hann gekk henni
þó í föðurstað á sínum tíma, ekki rétt?
át />'***9
Ég ar i Rauðsokkahreyf ingunni, og
i rauninni ætiaði ég ekki að kaupa
skó. Mig langaði bara svo til að fá
karimann til að krjúpa fyrir mér.
Pabbi er svo
stressaður
Kæri Póstur.
Pabbi er hroðalega stress-
aður, þú trúir því ekki. Ef
hann vaknar á nóttunni, sem
hann gerir alltaf, vekur hann
mömmu. Hann bannar henni
að vera með bestu vinkonu
sinni. Mamma getur varla
hringt I hana. Pabbi fylgir
henni hvert fótspor og hefur
ekki farið I burtu nema hafa
mömmu með sér. Hann vinnur
lítið, bara fjóra tíma á dag og
eitthvað heima. Hann vill
aldrei fara neitt út að skemmta
sér. Mamma vinnur 2/3 úr
starfi og hugsar um heimilið.
Þótt þetta bitni mest á
mömmu, bitnar það líka á
okkur systkinunum. Mamma
segir, að við megum ekki
stressa pabba, aldrei segja neitt.
Það er ekki auðvelt. Mamma
hefur sagt mér, að hún lifi
bara út af okkur krökkunum.
Við vitum ekki, hvað hún
hefur orðið að þola. Finnst þér,
að mamma eigi að sækja um
skilnað? Ekki henda bréfinu.
Ein óhamingjusöm.
Skilnaður foreldra þinna er
nokkuð, sem hvorki þú né
Pósturinn geta tekið ákvörðun
um. Það er oft hægara sagt en
gert að framkvæma hlutina, og
sennilega ber móðir þín svo
sterkar taugar til pabba þíns, að
hún vill ekki skilja við hann,
annars væri hún líklega búin að
því ef ástandið er jafn erfitt og
þú lýsir því. Geturðu ekki
ráðfært þig við einhvern í
Þarftu andilega að taka starfið
mað þér heim, þó þú sért eftirlits-
maður hjé Nærfatagerðinni?
fjölskyldunni um þetta mál, ein-
hvern, sem þekkir vel til ykkar
og veit, hvað best er að gera.
Framkoma föður þíns er
óeðlileg, og sennilegast á hann
við sálræn vandamál að stríða.
Pennavinir
Guðrún Einarsdóttir, Smáraflöt 10, 210
Garðabæ, óskar eftir að skrifast á við
stelpur og stráka á aldrinum 12-14 ára.
Verður sjálf 13 ára á þessu ári.
Áhugamál eru hestar, önnur dýr, sund
og margt fleira.
Sigurbjörg Marteinsdóttir, Engjaseli 70,
Reykjavik, óskar eftir pennavinum á
aldrinum 11-13 ára. Áhugamál marg-
visleg. Er sjálf 12 ára og svarar öllum
bréfum.
Berglind Þorleifsdóttir, Vesturvangi 12,
220 Hafnarfirði, óskar eftir að skrifast á
við stelpur og stráka á aldrinum 12-13
ára. Verður sjálf 13 ára á þessu ári.
Áhugamál margvisleg. Mynd fylgí
fyrsta bréfi ef hægt er.
Bára Baldvinsdöttir, Tjarnarbrú 14,
Höfn, Hornafirði, óskar eftir penna-
vinum (strákum) á aldrinum 14-16 ára.
Svarar öllum bréfum.
Aldís Pétursdóttir, Hringbraut 36, 220
Hafnarfirði, óskar eftir pennavinum á
aldrinum 12-15 ára. Áhugamál eru:
Skíði, böll, frímerki og sætir strákar. Er
sjálf 13ára.
Kolbrún Inga Gunnarsdóttir, Hring-
braut 32, 220 Hafnarfirði, óskar eftir að
skrifast á við stelpur og stráka á
aldrinum 12-15 ára. Er sjálf 13 ára.
Áhugamál eru: Skíði, hestar, böll,
handbolti, frimerkjasöfnun og sætir
strákar.
Sigríður Helga Sigfúsdóttir, Reykjum,
Laugarbakka, Miðfirði, V-Húna-
vatnssýslu, óskar eftir að skrifast á við
stráka og stelpur á aldrinum 11-13 ára.
Áhugamál eru frímerki og fleira.
41. TBL. VIKAN 55