Vikan - 10.03.1983, Qupperneq 25

ur og eina þeirra hitti hann reglu-
bundiö.
; Bróöir Evelyn fór með þessar
upplýsingar til lögreglunnar og
þegar hún spurði hann um sann-
leiksgildi þeirra játaöi hann aö
hafa eytt einhverju af peningum
Evelyn og staðið 1 samböndum við
aðrar konur. Hann sagði ennfrem-
ur að hann hefði ekki séð konu sína
síðan maíkvöldið forðum þegar
hún fór frá honum eftir deilu sem
var upp komin vegna þess aö hann
hafði veriö með annarri konu.
Rannsókn lögreglunnar leiddi 1
ijós að Ewing Scott hafði eytt
mjög miklu af fé konu sinnar og
hann var handtekinn og ákærður
fyrir þjófnað og fjárdrátt. Hann
var látinn laus gegn mjög harri
tryggingu. Hluta hennar útvegaði
hann sér með því að selja hluta-
bréf en afganginn fékk hann lan-
aðan á almennum lanamarkaði.
Þegar lögreglan yfirheyrði hann
út af Evelyn sagði hann: — Hun
bara hvarf og hvers vegna skyldi
ég ekki vera með. öðrum konum
fyrst þaö var hún sem fór?
— Myrtuð þér konu yðar?
spuröi lögreglan ennfremur.
— Ef ég myrti hana, hvar er
líkið þá? spurði hann á móti.
En þá gerði Ewing Scott það
sem margir töldu örlagaríkustu
mistökin. Hann flýði til Kanada og
braut þar með grundvöllinn sem
frelsi hans byggðist á.
Sekur um morð?
Kanadiska lögreglan hafði uppí
a honum og afhenti yfirvöldurn 1
Los Angeles. Þar var hann um-
svifalaust ákæröur um morðið á
Evelyn, þó sannanir vantaði um
að hún væri dain.
Akæruvaldið byggöi ákæruna á
þvi að enginn heföi séð neitt til
Evelyn eftir 16. maí 1955 og að
gleraugun hennar og fölsku tenn-
‘ urnar höfðu fundist nálægt sorp-
eyðingarofni í bakgarðinum. Mál-
ið var nú á allra vörum og opin-
beri ákærandinn hélt því fram að
væri Evelyn á hfi hefði hún látið
einhvern vita af sér og á meóan
hún gerði það ekki yrðu dómstól-
arnir aö gera ráð fyrir að hún væri
dáin. Auk þess þótti ósennilegt að
Blaðamenn höfðu viötal við
Ewing í janúar 1978, rett aður en
hann var látinn laus, og þá sagði
hannmeðalannars: — Egermjög
bitur en ég sé ekki eftir neinu. Eg
á ekkert heimili. Ollum peningun-
um sem ég átti hefur verið stolið,
beint eöa óbeint, og þar hafa ýms-
ir komið við sögu. . . Eg hef aldrei
hætt tilraunum til að sanna sak-
leysi mitt og ég neita aö vera lát-
inn laus nema þaö sé tryggt aö ég
sé ekki aö viðurkenna neina sök
meö því, því ég er ekki sekur! Eg
sagði það 1956 og aftur 1957 og ég
segi það enn: — Eg drap ekki kon-
una mína.
— Hún komst að því að ég var
meö annarri konu, hélt hann
áfram, og þá fór hún burt og sið-
ustu orðin sem hún sagði við mig
voru: „Eg elska þig en þú sveikst
mig fyrir aöra konu. Og á þvi
skaltu svo sannarlega fá að
kenna.” En ég drap hana ekki! Ef
ég hefði gert það hefði ég varla
skilið eftir svona augljós sönnun-
argögn gegn mér, eins og gleraug-
un og tennurnar, eöa hvað?
Nu er hann frjals eftir 21 ars
fangavist og býr hjá vinum sinum.
Hann hefur látið hafa eftir ser: —
Eg á mér aðeins eina ósk og hun er
að sannleikurinn komi i ljós áöur
en ég dey. Eg myrti Evelyn ekki.
Eg veit heldur ekki hvað kom fyrir
hana. Það sver ég nú og það mun
eg sverja frammi fyrir skapara
minum þegar ég dey. *
hún stykki af stað að heiman án
gleraugnanna sinna og tannanna.
Dómarinn brýndi fyrir kviö-
dóminum að hann mætti ekki láta
það hafa áhrif á sig að Ewing
strauk úr landi heldur yrði að
vega og meta öll málsatvik og
dæma eftir þeim þar sem líkið
hefði ekki fundist né bein sönnun
þess að Evelyn væri dáin.
Dómurinn var kveðinn upp og
hljóðaði upp á sekt sakbornings og
ævilangt fangelsi og síðan hvarf
Ewing Scott bak við mura St.
Quintin fangelsisins þar sem hann
varti!17. marsl978.
10. tbl. Vikan 25