Vikan - 10.03.1983, Side 46

„Hún fannst í bílnum.
Kolsýringseitrun. ”
Alan skýröi þeim frá því aö
hann heföi farið til vinnu rúmlega
átta um morguninn og komið til
baka þegar eftir aö hann haföi
talaö við Díönu. Hann kvað rétt aö
Sheila hefði af og til fengiö þung-
lyndisköst en hún hefði ekki verið
geðveik og þeim hefði komið ágæt-
lega saman.
Lögreglumaðurinn, sem spurt
ÞAKRENNUR
úr plasti eöa stáli?
/
T
Plátisol er lausnin
Plátisol þakrennur, niöurföll og tilheyrandi er
framleitt úr 0,7 mm þykku galv. stáli sem er húöaö
meö PVC efni í lit. • Meö þessari aöferö hefur
rennan styrk stálsins og áferö plastsins. • Efniö
er einfalt í uppsetningu. • Viö seljum þaö og þú
setur þaö upp án þess aö nota lím eöa þéttiefni.
• Hagstætt verö.
Kaupið þakefnið hjá fagmanninum
'm) Lindab Plátisol
Þakrennukerfi framtíðarinnar
Heildsala — smásala.
BREIÐFJÖRÐS
BLIKKSMIÐJA HF
Leitió nánari upplýsinga
að Sigtúni 7 Simis29022
hafði Alan út úr, kinkaði kolli og
þakkaði honum greinargóð svör.
Síðan bað hann hinn lögreglu-
manninn að fara út og athuga
hvernig rannsóknarmönnum
gengi aö ljúka verkum sínum í bíl-
skúrnum.
Alan fannst þeir vera óratíma í
bílskúrnum. Fingraför? Bæði
hann og Sheila höfðu notaö bílinn
aö staðaldri svo að einu fingra-
förin sem gætu skipt máli voru á
lyklum Sheilu og stýrinu. Fingra-
för hennar sjálfrar. Eterinn? Nei,
hann var löngu gufaður upp.
Hann neyddi sig til aö slaka á.
Lögreglumennirnir fóru líklega í
gegnum einhverja rútínu sem þeir
gerðu alltaf í svona tilfellum. Alan
sjálfur hefði örugglega veriö mjög
vandvirkur í þeirra sporum. Var-
kárni og nákvæmni voru
einkunnarorð hans. Þannig yröi
það líka í framtíöinni, ekki skyldi
hann aftur brenna sig á sama
hlutnum. Engum skyldi verða
kápan úr því klæðinu að reyna að
féfletta Alan Belford.
Lögreglumaöurinn sem fariö
haföi að athuga um rannsóknina
var undarlega kuldalegur í
málrómnum þegar hann kom
aftur.
„Þú segist ekki hafa komið
heim frá því í morgun þar til núna
áðan?”
— Jú, mikiö rétt. Dyravörður-
inn í skrifstofubyggingunni þar
sem ég vinn getur vitnað um það.
„Við höfum þegar látið yfir-
heyra hann og þaö er rétt, hann
staðfestir að svo sé. Og hér geta
vitni staðfest að þú hafir ekki
komið nálægt bílskúrnum eftir að
þú komst heim í kvöld. ’ ’
Alan kinkaði kolli.
Lögreglumaðurinn starði á
hann. „Þér hefði tekist það ef þú
heföir sjálfur fundið lík konu
þinnar, herra Belford.”
Alan stökk á fætur.
— Hvað, hvaö á þetta að þýða?
Hvaða meiningar eru þetta?
„Sestu aftur, væni. Eg ræddi
áðan viö nágranna þinn, Díönu
Manning, og hún skýrði mér frá
mjög svo merkilegum hlut —
nokkru sem hvarflaði ekki að
þér.”
— Hún er örugglega að ljúga,
bölvuðkjaftatífan!
„Þaö held ég ekki. Hún sagði
mér nokkuð sem sonur hennar
hefur staðfest. A meðan þær
drukku saman kaffi eftir matinn
fór strákurinn út í bílskúr og
bónaði allan bílinn.”
— Oghvaðmeðþað?
„Það er nú mergurinn málsins.
Ef allt væri með felldu væru
fingraför ykkar beggja um allan
bílinn. En þú vissir ekki aö bíllinn
var allur tandurhreinn þegar
Díana og sonur hennar fóru heim
frá Sheilu konu þinni. ’ ’
Smám saman rann upp ljós
fyrir Alan. Hann fann hvernig
máttleysistilfinning náði yfirhönd-
inni. En sá heimskingi!
„Við leituðum að fingraförum á
öllum bílnum. Utan á honum og á
bílstjórahurðinni eru einungis þín
fingraför, engin eftir konuna þína.
Eg hugsa að við vitum báðir hvað
þaö þýðir, herra Belford. Ekki
satt?”
Er þér sama þótt þú reykir ekki á
meðan ég neyti matar míns.

46 Vikan xo. tbl.