Vikan - 30.07.1987, Blaðsíða 13

skoðun núna." Skjálfrödduð sagði Díana það fyrsta sem henni
datt í hug en hafði ekki mælt tíu orð áður en Luke greip fram
í fyrir henni.
„Ætlar þú þá að skrifa þættina?"
,,Þú þyrftir að leggja þitt af mörkum. .."
„Ég mitt af mörkum," sagði hann með fyrirlitningu. „Þú
þarft þess kannski með, en ég þarf ekki á þér að halda. Ég
ætla ekki að vera undir þínum vemdarvæng að eilífu. Ég er
búinn að fá nóg."
„En ég elska þig," hrópaði hún.
„Góða, vertu ekki að tala um ást. Mér verður illt af að heyra
þaðþegarégveitaðþúhefurlegiðundirMatthewSayles.. ."
Díana trúði ekki sínum eigin eymm. „Það er ekki satt,
Luke." Það hringsnerist allt í höfðinu á henni. Einhver hafði
verið að ljúga þessu að honum. Hver?
Luke lauk við að pakka niður. „Ég næ í það sem eftir er á
meðan þú ert ekki heima."
„Við þurfum að tala saman um þættina..."
„Nei, þess þurfum við ekki. Ég ætla ekki að endumýja samn-
inginn minn. Ég er búinn að gera fimm ára samning við
ATN-stöðina og þeir þar ætla að kaupa þáttinn minn."
Díana faldi andhtið í höndum sér. „Hvað ertu búinn að
gera, fíflið þitt? Þú ert búinn að eyðileggja allar þínar framavon-
ir. ATN hefur átt í erfiðleikum út af Pete Winston. Þeir þurfa
ekki að gera neina þætti með þér. Þeir myndu gera hvað sem
er til að ná þér frá okkur. Þeir geta haldið þér frá vinnu í
fimm ár!"
Hún sá að Luke fölnaði lítið eitt en síðan brosti hann. „Þeir
borga mér meira en milljón dali svo þú getur bókað að þeir
ætla að láta þáttinn ganga."
„Rangt. Þeir gera það bara til að drepa Pete Winston."
„Þú ert hrædd um að finna ekki annan í hlutverkið."
„Það verður ekki um neinn Pete Winston að ræða án þín,
en við spjömm okkur. En ef þú heldur að ég ætli að hjálpa
þér að skrifa. .."
„Að heyra í þér. Nei, ég þarfnast ekki þinnar hjálpar, frú
mín. Það er allt þegar komið í gang."
„Hver er framleiðandinn?"
„Nikkí," hreytti hann út úr sér.
Díana varð orðlaus eitt augnablik. Síðan minntist hún þess
að Mollý hafði sagt henni að Nikkí og Luke hefðu verið sam-
an úti að borða. Það var þá Nikkí sem hafði verið að spilla
honum. Af metnaðargimi? Slíkt vildi brenna við en Díana
hafði aldrei getað sett það í samband við laglegu aðstoðarstúlk-
una.
„Ef þú ferð til Nikkíar verður þér heldur betur á," sagði
Díana. „Hún er ómöguleg." Hún andaði djúpt. „Ég vildi að
þú athugaðir betur þinn gang."
„Vertu ekki alltaf að segja mér hvað ég á að gera! Já, já,
þú hjálpaðir mér af stað, en það var ég sem hafði hæfileik-
ana." Hann var svo montinn að hann sagði Díönu frá því
hvemig nýju þættimir ættu að verða.
Díana hristi höfuðið. „Þú ruglar sjálfum þér saman við Pete
Winston. Hann er aðeins skáldskapur, mundu það. .."
„Færðu þig," skipaði Luke og þreif töskumar. „Ég skulda
þér ekkert, góða mín. Ég sá þér fyrir þætti sem sló í gegn.
Ég var þér til meiri ánægju en nokkur annar karlmaður sem
þú hefur kynnst. Leyfðu mér nú að fara." Hann skellti á eftir
sér hurðinni.
Matthew horfði á Díönu ganga inn á veitingastaðinn og
hjartað tók kipp. Hún virtist svo homð og guggin. Hann
hafði ekki séð hana síðan fréttist af vistaskiptum Lukes fyrir
þremur vikum.
„Halló, Matthew," sagði Díana lágt um leið og hann stóð
upp og dró aftur stólinn fyrir hana. „Það gleður mig að þú
skulir enn vilja hitta mig eftir að við fórum svona með haust-
dagskrána hjá þér."
„Það gerir ekkert," sagði hann blíðlega. „Ég hef mestar
áhyggjur af þér sjálfri. Þú hugsar greinilega ekki allt of vel
um þig."
Hún reyndi að brosa. „Það er kallað „Luke Merriman
kúrinn". Aðallega kvalir, en hann hrífur."
Hann lagði höndina á handlegginn á henni og þrýsti hann.
„Ég vil að þú vitir hvað mér þykir þetta leitt."
„Á vissan hátt sá ég hvað í vændum var, hvemig frægðin
steig honum til höfuðs. En mesta áfallið var að komast að
því hvemig ég hafði misreiknað mig á Nikkí. Hún sagði
Luke að þú og ég.. ."
Matthew hlýnaði öllum. Díana virtist augljóslega ekki hafa
hugmynd um hvað hann var hrifinn af henni. Hann var að
því kominn að létta á hjarta sínu en tókst að halda aftur af
sér. Díana hafði nóg á sinni könnu núna.
„Það er fyrir öllu að þú komst að sannleikanum nógu
snemma. Þú hefðir getað gifst manninum."
„Ég kenni Luke nú ekki alveg einum um hvemig fór," sagði
Díana og röddin var stíf.
Matthew reiddist við að hlusta á Díönu veija Luke og kenna
Nikkí um allt, en hann sagði ekkert að sinni.
„Mamma, mér frnnst þetta leiðinlegur þáttur," kvartaði Joey
hástöfum.
„Uss!" Sara Coles hastaði á hann. „Þakkaðu fyrir að konan
í næsta húsi leyfir okkur að horfa á sjónvarpið sitt. Lucas
Merriman var á skjánum, Lucas hennar, sem hún hafði meira
og minna alist upp með og var nú orðinn stórstjama í sjón-
varpinu. Það var svei mér merkilegt en hann hlaut að hafa
góðar tekjur. Ef til vill gæti hann séð af einhveiju handa
henni. Það væri ekki nema sanngjamt. Best væri að hún færi
til New York og hitti hann sjálf.
„Hvar er pabbi minn?" spurði Joey og horfði á Pete Wins-
ton faðma son sinn.
Guð, hvemig strákurinn gat látið stundum. „Þegiðu núna,"
sagði hún aðeins.
Luke vaknaði við að sóhn skar hann í augun gegnum
gluggann. Hann brosti og teygði makindalega úr sér í stóra,
flotta rúminu. Það var dásamlegt að eiga svona stórt rúm,
svona stóra íbúð. Það var auðvitað rándýrt en hann hafði efni
á því.
í dag átti að taka upp fimmta þáttinn um Luke Merriman.
Þetta var svo auðvelt. Upphitunarstjórinn fékk spumingar hjá
fólkinu og Luke hóf þáttinn á að kynna gest þáttarins. Síðan
var spjallað óformlega og loks tekið til við valdar spuming-
ar. Luke var þá vitanlega með svörin á reiðum höndum.
Þegar hann var að ljúka við morgunverðinn hringdi síminn.
Kona frá sjónvarpsstöðinni sagði að einhver Sara Coles hefði
verið að spytja um heimilisfang hans og símanúmer. „Ég sagði
henni að við gæfum slíkt ekki upp en hún sagðist þekkja
þig..."
Vikan-blaðauki 13