Vikan - 16.11.1939, Blaðsíða 13

Nr. 46, 1939
VIKAN
13
Vilíidýrið í
Pinni: Kalli og Milla sitja niðri í stofu. Ef við setjum villiköttinn
niður um reykháfinn, .. .
Binni: .. . verður glatt á hjalla í stofimni.
Kalli (lágt): En heppnin, að ég skyldi heyra til þeirra.
reykháfnum.
Milla: Hvað œtlarðu að gera við strauborðið? Jómfrú Pipran verður
bálreið, þegar ég segi henni það.
Kalli: Bíddu bara róleg, þá sérðu nokkuð skritið. Þettd verður að
vera nákvæmt.
Milla: Kalli, sjáðu villiköttinn. Varaðu þig.
Kalli: Það ætla ég einmitt að gera.
í
Pinni: Kalli hefir gért þetta, ég heyri í
honum.
Binni: Rólegur, vinur. Ég náði dýrinu í pok-
Kalli: Sérðu, hvemig hann þýtur upp, beint
framan í englana, sem uppi eru.
\
Z.
Binni: Öskraðu, drengur, þá heldur hann,
að dýrið hafi ráðizt á okkur.
Pinni: Æ, æ! Hjálp!
Pinni: Hvað er þetta? Hann kemur aftur.
Binni: Það er eitthvað saman við þetta.
Kalli: Heyrirðu? Sér grefur gröf, þótt grafi.
Ef heilinn er í lagi ...
Milla: Hann kemur! Hjálp!
'inniiiiiniiiiiiiiinuuiiiniii'ii
Kalli: Morð! Hann drepur mig. Milla, taktu hann, hann gerir ekkert,
Hjálp!
Milla: Nei, ég snerti hann ekki. Komdu hingað.
Binni: Hvað er með heilann, Kalli? Meiddi dýrið þig?
Pinni: Talaðu ástúðlega við hann .og klappaðu honum.
Vamban: Hvað er að? Það er bezt ég athugi það!