Vikan - 11.11.1948, Qupperneq 13

VIKAN, nr. 46, 1948
13
Leit að fjársjóðum
„Hvað ertu að lesa, Helgi?“
„Það er spennandi saga um menn,
sem fóru í leiðangur til þess að leita
fjársjóðar, er sjóræningjar höfðu
grafið i jörðu.“
„Þú ættir heldur að leika þér við
okkur Karen. Við getum húið til
leik um leit að fjársjóðum. Það er
betra en hanga yfir bók og lesa um
þetta efni.“
Helgi svaraði: „Nei, ég vil ekki
leika mér. En væri um fjársjóði að
ræða, er grafnir væru hér í grend-
inni, samkvæmt gömlum bókfellum
mundi ég taka þátt i leit að þeim.“
Karen kom að í þessu. Hún mælti:
„Hér eru fjársjóðir i jörðu. En ég
hefi ekki tíma til þess að skýra þér
nánar frá því. Ég er að fara út.
Viltu vera með. Þú hefur gott af
þvi.“
Helgi hafði komið út í sveitina
til þess að safna kröftum eftir lang-
vinn veikindi. Hann bjó hjá föður-
bróður sínum og konu hans. Þau áttu
tvö börn, Hans og Karen, er voru
á líkum aldri og Helgi.
Á. meðan Helgi lá rúmfastur hafði
hann sökkt sér niður í bókalestur,
og var nú tæplega hægt að hafa
hann út til leika. Hann vildi alltaf
lesa bækur.
- Um kvöldið héldu þau Karen og
Hans ráðstefnu, og gerðu áætlun.
Þeim kom saman um að hægt væri
að leika á Helga, og koma honum
til þess að trúa því að fólginn fjár-
sjóður væri á landareign foreldra
þeirra.
„Við munum koma Helga burt
frá bókunum," sagði Hans. „Hann
þarf að komast út í guðsgræna
náttúruna.“
Systkinin teiknuðu svo dularfullt
kort. Báru þau á það sót og ryk, og
BARNASAGA
fleira. Leit það út sem gamalt
væri. Þau rituðu á þetta skjal með
gotnesku letri, og vönduðu sig sem
mest máttu. Var „bókfell" þetta
hið merkilegasta.
Daginn eftir sýndu systkinin Helga
skjalið, og fékk hann þegar mikinn
áhuga á málinu. Hann fór út
með Hans og Karen, og hófu þau
þegar leitina að fjársjóðnum. Sam-
kvæmt teikningunni átti hann að
vera milli vissra trjáa, er sýnd voru
á henni.
Stóð leitin yfir allan daginn.
Hjónunum þótti vænt um að Helgi
hafðist út. Þau sögðu: „Það er af
sem áður var. Hann kemur inn að-
eins til þess að borða, og þýtur þegar
út aftur.
Um kvöldið hlógu þau Karen og
Hans, að því hve vel þeim hafði
tekist að leika á frænda sinn. Og
þau urðu ásátt um það að láta ekki
staðar numið.
Hans mælti: „Við gröfum kassa
við kastaníutréð. Það er kista úr
eik uppi á lofti. Hún er ágæt, gömul
og fornfáleg."
Karen sagði: „Við förum snemma
á fætur í fyrramálið og gröfum
kistuna. Helgi er morgunsvæfur og
verður í rúminu á meðan, við ljúkum
því verki.“
En morgvminn eftir sváfu syst-
kinin yfir sig. Það liðu tveir eða
þrír dagar þangað til að þau vöknuðu
nógu snemma. Þá vaknaði Hans
klukkan fjögur.
Hann vakti Karen. Þau klæddust
í flýti, læddust út og grófu kistuna
hjá kastaníutrénu eins og um var
talað.
Þau höfðu farið mjög hljóðlega,
VEIZTU ÞETTA
en þó vakið Helga. Útiveran hafði
gert hann sprækari, og hann svaf því
ekki eins fast. Helgi læddist á eftir
systkinunum og sá hvað þau höfðu
fyrir stafni. Helgi hló og sagði við
sjálfan sig.
„Jæja, þau hafa þá komið þessu
í kring til þess að koma mér út. En
ég geri gagnráðstafanir."
Þegar Hans og Karen höfðu lokið
verki sínu hófst Helgi handa. Síðari
hluta dagsins héldu börnin áfram
leitinni að fjárstjóðnum.
Er þau komu að kastaníutrénu
mælti Helgi:
„Ég er viss um að fjársjóðurinn
er hér í grendinni. Ég finn það á
mér, okkur dreymir líklega um það
í nótt hvar hann er að finna. Ég
fer hingað snemma í fyrramálið.“
Hann lét ekki sitja við orðin tóm.
Hans og Karen höfðu falið sig í
kastaníutrénu, og veittu Helga athygli.
Helgi gróf upp kistuna. Hann
kallaði þá, því að hann vissi hvar
systkinin voru:
„Getið þið ekki komið og hjálpað
mér til þess að fást við kistuna, og
skoða hvað hún hefur að geyma ?“
„Vissirðu að við vorum hér?“
spurðu systkinin forviða, er þau
komu til Helga.
„Vitanlega," svaraði hann. Hann
opnaði kistuna og mælti: „Hér gefur
að líta innihald kistunnar.“
Karen og Hans horfðu hvort á
annað. Þau voru forviða. Var hér
um raunverulegan fjársjóð að ræða?
1 kistunni voru hringar, leirker og
ýmsir gamlir munir.
Helgi hló. Hann mælti:
„Ég fann þetta dót í hólnum
þarna. Svo lét ég það í kistuna
eftir að þið höfðuð grafið hana í
jörð. Þetta er gamalt dót, sem forn-
gripasafnið vill vafalaust fá. Svo
hér er um fjársjóð að ræða. Við
fáum peninga í fundarlaun. Þeim
skiptum við jafnt, og kaupum eitt-
hvað fyrir peningana.
Karen mælti, og var hrifin:
„Þú ert snjallari en við. Þú hefur
fundið fjársjóð. Þetta var í okkar
landareign og enginn hefur fundið
það.
Hans sagði: Það var gaman að
Helgi lék á okkur.“
Helgi mælti: „Og það er annar
fjársjóður, sem ég hefi fundið. Hann
er sá að mér er nú ljóst að það
er hollara að vera úti heldur en
liggja inni og lesa.
í framtíðinni mun ég vera sem
mest undir beru lofti. Þá eykst
þróttur minn og ég verð heilsu-
góður.“
BIBLIUMYNDIR

‘AiAýkvX'. .. v 4 /.. /'A Wfri f /
'H\

%/í'
V '
1. mynd. Og kveldmáltíð stóð yfir
. . . hann stendur upp frá máltið-
inni og leggur af sér yfirhöfnina,
og hahn tók líndúk og gyrti sig.
Mynd efst, til vinstri: Dr. Earl Bond við háskólann í Pennsylvaniu segir 2. mynd. Eftir það hellir hann
að einn af hverjum 140 mönnum í Bandaríkjunum sé „fullkominn", það vatni í mundlaug, og tók aö þvo
er að segja laus við hleypidóma, ótta, veiklun, og lesti. Mynd að neðan fætur lærisveinanna og þerra með
til vinstri: Kaninan er upprunnin í Suður-Evrópu. Mynd til hægri: I vestur- líndúk þeim, er hann var gyrtur.
ríkjum Bandaríkjanna er fugl einn, sem verpir eggjum sinum í hreiður, 3. mynd. Kemur hann þá til
er flýtur laust á vatni. Amerikumenn kalla hann Avocet. Símonar Péturs. Hann segir við
hann: Herra, ætlar þú að fara :
þvo mér um fæturna? Jesús svara
og sagði við hann: Nú skilur J
ekki það, sem ég gjöri, en seim
munt þú skilja það. Pétur segir v
hann: Aldrei að eilífu skalt þú þ’
fætur mína.
4. mynd. . . . því að ég hefi gef
yður eftirdæmi, til þess að þ
breytið eins og ég breytti við yði