Vikan - 13.08.1998, Blaðsíða 29

Viðtal: Anna Krisdine Magnúsdóttir Myndir Sigurjón Ragnar.
Smpostular fríka út!
Þau eru þekkt í þjóðfélaginu. Þau segja okkur hvað er hollt
og hvað ekki, hvernig við eigum að aka, að reykingar geti
drepið okkur, að líkamsrækt sé holl en fita óholl... Hvernig
nenna þau þessu? Getur ekki verið að innra með ,,siða-
postulum þjóðfélagsins“ leynist lítil löngun til að „fríka út“,
kveikja sér í sígarettu, gefa hressilega í þegar farið er út að
keyra, liggja í leti og raða í sig kókosbollum og rjómatert-
um?
Við hringdum í þau
Oli H. Þórðarson, Um-
ferðarráði:
„Stundum finn ég fyrir
því að það er tekið eftir því
sem ég geri. Það verður
óhjákvæmilega svolítið
þrúgandi, en ég er búinn
að vera svo lengi í þessu
starfi að ég kjppi mér ekki
upp við það. Mér finnst við
hjá Umferðarráði hafa gert
góða hluti sem hafa skilað
sér.“
Ertu að segja mér að þig
langi virkilega aldrei til
að setjast upp í bíl, spenna
ekki á þig beltið og gefa
rœkilega í?
„Já, það myndi mér
aldrei detta í hug!“
-Og aldrei langað til að
segja í útvarpið: „Góðu,
keyrið bara eins og þið
viljið, þetta er á ykkar
ábyrgð?“
„Nei, mig hefur aldrei
nokkurn tíma langað til
þess!“ segir Óli hlæjandi.
En þegar ísinn hafði verið
brotinn sagði Óli:
„Kannski væri gaman að
vera einhvern tíma aleinn
uppi á söndum og gefa í.
Það gæti verið gaman að
prófa það...!“
Halldóra Bjarnadóttir,
framk væmdastj óri
Krabbameinsfélags Akur-
eyrar og nágrennis:
„Mér finnst ég ekkert
vera að predika yfir öðr-
um. Ég lít á þetta sem leið-
og spurðum:
sögn að betra lífi og svo er
spurning hvernig viðkom-
andi tekur því. Flestir taka
því vel, oft er þetta lítið
klór í samviskuna, en ef ég
finn inn á að fólk vill ekki
hlusta þá þagna ég. Ég tala
gegn reykingum með „mér
þykir vænt um þig“ hugar-
fari.“
-Fœrðu aldrei leið á því
að vera öðrum fyrirmynd?
„Ég lít ekki svo á að ég sé
öðrum endilega fyrirmynd,
en menntunar minnar
vegna tel ég mig vita hvað
fólki sé fyrir bestu, heilsu-
farslega séð.“
tíg þér dettur aldrei í hug
að slappa bara af og
kveikja þér í sígarettu?
„Nei, elskan mín! Ég
hætti fyrir fimmtán árum
og ég get sagt þér það að
mér finnst fáránlegt þegar
ég hugsa til þess í dag að ég
skuli hafa reykt. Athöfnin
að reykja er svo fáránleg:
Fólk tekur gras og pappír
og kveikir í því við andlitið
á sér! Eins og krakkarnir
segja: „Þetta er ýkt fynd-
ið!“
Hrafn Friðbjörnsson, lík-
amsræktarfrömuður:
„Vissulega getur oft ver-
ið erfitt að vera þekktur í
þjóðfélaginu og það á alls
ekki við mig. Stundum
pirrar það mig þegar ég sé
fólk horfa forvitið ofan í
innkaupakörfuna hjá mér í
búðum. Ég tala nú ekki um
svipinn sem kemur á suma
ef þar leynist poki með
súkkulaðirúsínum! Ég er á
móti öllum öfgum. Ég er á
móti því að fólk snúi lífs-
stílnum alveg við og ég
mæli með hinum gullna
meðalvegi. Mér finnst að
fólk eigi að leyfa sér mun-
að í mat af og til og sjálfur
elska ég að borða góðan
mat.“
Þannig að þú gætir átt
það til að sleppa fram af
þér beislinu, leggjast í leti
í sumarfríinu og raða í þig
rjómakökum ogflögum?
„Ég er enginn dýrðlingur
og verð það aldrei! - Þótt
við eldum aldrei rautt kjöt
á heimilinu nýt ég þess að
borða slíkan mat á veit-
ingastöðum eða í veislum.
Ég nýt þess að borða góð-
an mat, fá mér rauðvíns-
glas með og jafnvel vindil
eftir matinn. Ég hef lent í
því oftar en einu sinni að
vera of kærulaus í fríum.
Þá hefur allt farið úr bönd-
unum og ég hef goldið
þess, þannig að núna reyni
ég að gleyma ekki alveg
þessum gullna meðalvegi.
Ég var þybbinn unglingur
og veit því vel hvað það er
að þurfa að hafa fyrir hlut-
unum til að halda sér í
réttri þyngd. En ég er
nautnaseggur, því neita ég
ekki!“ ■
29