Alþýðublaðið - 10.03.1923, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
leiddrar vöru oa; þjóðarhaginn,
þá ætlast h mn víst til, að sem
flestir vinni að íramlelðslunn’,
þvl að þá eykur »Dáttúran<
þjóðarauðinh og vinnukaup
verkamanna hækkar. Má þvi
búast við, að hann víti þá stefnu,
sem nú þróast I sjóþorpum og
kaupstöðum, að margt af.ungum
mönnum og konum litilsvirða
vinnuna og vinna ekkert að
framleiðslunni, •— en hrúgast
utan um framleiðslufyrirtækin,
og reyná að lifa af atinara
vinnu. (Frh.).
Hafnflrðingur.
Dagsverkagjafirnar
til Alþýðuhússins.
Nönnugötu io, Jón Brynjólfsson
Hverfisgötu 58, Guðni Guðnason
Grettisgötu 10, Gísli Magnússon
Grettisgötu 22 B, Jón Halldórs-
son Óðinsgötu 17 B, Þórður Guð-
mundsson Spítaldstfg 8, Ásmund-
ur Jóhannsson Klapparstíg 13,
Ólada Jónsdóttir Laugaveg m,
Þorgeir Guðjónsson Bergstaða-
stræti 10, Sæmundur Einarsson
Vesturgötu 26 A, Jón Gíslason
Grettisgötu 22 C, Arnbjörn Jóns-
son Hverfisgötu 58, Guðríður
Jónsdóttir Hverfisgötu, Guðval-
ínus Guðjónsson Nönnugötu 10, i
Magnús Björnsson Lindafgötu 6.
5.—7. marz unnu: Bent Jó-
hannsson Þórsg. 7, Þorleifur
Arnason Njálsg. 17, Gísli Guð-
mundsson Þingholtsstr. 26, utan-
flokksmaður, Ólafur Árnason
Bragag. 35, Þórður Bjarnason
Barónsstíg 15. Bjarni Sigurðson
Barónsstíg 30.
m ÁÆTLUNARFERÐIR ■§
m há m
'm. Nýju bifreiðastððinni ^
Lækjartorgi 2. W
Keflavík og Garð 3 var í Q
M t viku, mánud., miðvd., lgd. m
m Hafnarfjörð allandaginn. Q
m Vífilssfaðir suttnudögúm. ^
m Sæti 1 kr. kl. 1 ix/2 og .2*/a; m
H Sími Hafnarfirði 52. m
— Reykjavík 929. m
Fundur í Hafnarfirði.
Björn Kristjánsson, sem enn
þá er alþingismaður Gullbringu-
og Kjósarsýslu, efndi til fyrir-
lesturs í Bíó-salnum í Hafnarfirði
1.— 3. marz unnu: Sigurður
Magnússon Hverfisgötu 91, Eyj-
ólfur Pálsson Skólavörðust. 16 B,
Kristinn ÁsgrímssonLaugav. 111,
Sigmundur Guðmundss. Brekku-
stfgr 5, Árni Þorleifsson Njáls-
götu 17, Þórður Þorsteinsson
Alþýðti fiokks menn I
Enn þá eru m irgir steinar eítir
og margar kbippir ósprengdar í
Ajþýðuhúss-grunninum.
Fleiri komast að.
Hafið grunninn tilbúinn f vor.
í tyrrakvöld. Var fyrirlesturinn
frei.nur vel sóttur og stóð yfir í
rúman klukkutíma. Efni fyrir-
lestursins var um >socialisma<,
sem hann sagðl að stríddi á móti
náttúrulögmálinu, auðsöfnun ein-
stakra manna, [sem hann ságðí
Thomas Krag: Skugga-völd.
Meðan við ræddumst við, gengum við á burt
frá áfangastað flökkufólksins. Við fóium samhliða.
Maðurinn talaði greitt. Og Óg lét hann tala í næði.
„þér fninnist á sannanir," hvíslaði hann. „Ójá.
Ég hefi fengið að þreifa á sönnunum, — fleirum
en ég hefi kært mig um,“ sagði hann.
„Sönnunum? Sönnunum fyrir hverju?" spurði ég.
Hanri lét ekki standa á sér.
#Hafið þér lesið miðaldasöguna? Ég á ekki við
þ'að, sem fréttablöð og tímaiit segja eða áiykta um
hana, . og ekki heldur við það, sem undirstöðu-
laus yfirboiðsvizkan telur gott og gilt um það ef.ui,
. . , heldur: Hafið þér sjálfur gert yður grein fyrir
henni með alvöruþunga alhugans. Hafið þér lesið
sögu galdra-vísindanna, stjörnuspekina og sögu
hennar, og sögu djöflavaldsins? . . . Jæja. En það
vil ég lála yður vita hér með eins Ijóst og ég get,
áð ég trúi á djöflakyngi og djöflavald eða, ef yður
sýni'st skáv að orði komist, á vald vondia þanka,
hatursins drepandi vald,- . . .“
Hann rétti úr sór. Höíuð hans riðaði, og það
hvein í nösum hans. Hann hélt áfram:
wÉg fullvissa yður um það, að það fyrirfinnast
menn, sem geta steindrepið meðbtæður sina —
ekki með líkamlegum misþyrmingum eða moið-
vopnum, heldur með hvítglóandi htf.uisafli alhuga
síns.“
Ég þagði eins og steinn. Ég átti ekkert svar á
reiðum höndum. Maðininn hlaut að vera sjóðandi
vitlaus. Herra minn trúr! Hvað hann gat orðið
magnþrunginD og gnötrandi í röddinni, og kjamm-
inn, bleikur og gljáandi. — hvað hann maurildaði
sig skarplega frá húmi næturinnar!
Ég svaraði hopum loks með nokkrum orðum,
er mór veitti hálf-eifiðlega að koma fram úr mér:
„Éað ytði sennilega nógu fróðlegt að heyra yður
skýra þetta nánara. Ég þykist að vísu renna nokk-
urn giun í, hvað þér meinið. En þér hafið vafá-
laust margt merkilegt að segja um það, hvað ýtt
hefír yður t,il umhugsunar um (þá hluti, er þér
hafið int að.“
Hann þagði sturidarkorn og hnipraði gekk
svo íboginn og fyrirferðarminni úr því.
„Jú-já, rétt," sagði hann, „Svo þér spyrjið
þess, hvað hafi leitt mig eða knúið ti) athugunar
um þessa hluti. Með .öðrum orðum: Éér óskið eftir
að hnýsast inn í mitt marg-hrjáða líf, vita með -
hverjum hætti ég varð einn af myrkursins magn*-
þrungnu þegnum. Éá það. í .rauniDni þarf enginn
að óttast okkur; — ég meina aflkyngi „djöflavalúsr
ins —. Við erum alls ekki vondir. Yið eíum ab
eins i sannleika sagt hamingjuvana olribogabörn. 0£
við gerum sáralítið að því að beita meinsemi við
manneskjuinar yfiileitt. Hluturinn er, að við hötum
þá, sem gera alt eða flest öðrum til kvalar, 'en
lifa sjálfir við háborð hamingjunnar, við hroka og
rembilæti. En bíðum við. Þessar athugasemdir
mínar auka sennilega ekki þekkingu yðar til muna.
Og vitanlega er mér auðgert að gera yður skii-